yazarların kabullenemediği olaylar

(bkz: yalan söylenmesi)

hayatta her şeyi tolere edebilirim ama işin içine yalan girinince aklım sadece kişi ve söylediği yalanda kalıyor.

beğenilmemek, sevilmemek, istenmemek ya da ne bileyim herhangi bir şey ya. sohbet esnasında geçen bir kitabın okunup okunmaması bile olabilir. yeter ki yalan söylenmesin. yüzüme yüzüme her şeyi söyleyin ama yalan söylemeyin isterim. ben kendimi düzeltmeye çalışırım da yalan söyledikten sonra yalan söyleyen kendini ne şekilde düzeltir emin değilim.

hayata gelmek

mevcut hükümetin hala iktidarda kalabilmesi. hala körü körüne oy vereceğini söyleyen depremzedeler.

levent'in ela'yı nikah günü terk etmesi. durdu durdu yumurta kapıya dayanınca bin bi işki ilin inincimi kiybittim ili. yersen.

az önce kardeşime sarılırken anlık elini öpüp sigara içtiğini anladım. "neden yaptın?" diye sorunca da nasıl anladığımı sorguladı.

içen kişi insanın canından olunca kabullenemiyormuş. çok kızgınım gerçekten.

yazarların takıldığı kaldığı hadiselerdir. ben mesela böyle olmamalıydık demekten kendimi alamıyorum. bunu kabul edemeyişimi de kabul edemiyorum. dönüp durup bu kadar mı zihnini yönlendiremiyorsun diyorum, bunu da kabul edemiyorum. bu kabul edemeyiş silsilesi elbet bozulacak ve olaylarım akışa doğru gelişecektir.

cahillik nasıl bu kadar geniş kitleler halinde kabul gördü?

terk edilmekti 2016da.
daha da üstüne pek bir şey koymadım.