yazarların başına gelen doğaüstü olaylar

vefat eden babamın ölürken ki çürük kokusunu ölümünden iki yıl sonra koklamıştım.ciddiyim

şu başlığı hortlatmanın tam zamanı*

ortaokuldayım o sıralar gece ablamın arkadaşı ve babası da bizde kaldı.
sabahın körü okula gitmek için uyandım ama hava karanlık daha. telefonum yok saati de göremiyorum.

o uyku sersemliğiyle salona bir girdim bembeyaz bir şey yukarı aşağı hareket ediyor. yere kadar eğiliyor tekrar kalkıyor falan. pıs pıs sesler de geliyor bir yandan. bastım çığlığı herkes uyandı salona toplandı neyseki o an biri ışığı yakmayı akıl etti de

yukarıda anlattığım o şeyin aslında ablamın arkadaşının babası olduğunu ve namaz kıldığını gördük. gerçi kılamadı onun da ödü koptu, namazı da bozuldu garibimin

ya bir de ey amcacım baştan aşağı niye beyaz giyiniyorsun? hadi giydin niye karanlıkta kılıyorsun namazı? o küçücük yaşta aklımı deliriyordum az kalsın

üç kere üst üste seçim kazanması!
inanılacak gibi değil cidden.
halk sefalet içinde, yönetim israf halinde.

ulan maduro yeter artık yeter!

7 yaşında buz gibi odada yatarken gece çişim gelip karanlık korkumdan gitmeyerek uyumaya devam edip , uykuda hamam gibi sıcak bir tuvalette görüp kendimi o uyku haliyle işemiştim. nasıl rahattı anlatamam. sabah uyandığımda durum içler acısı.

bak yine hatırlattın dayı. *
(bkz: gece yatakta kendini yatarken görmek)

küçükken gece cin gördüğümü zannetmiştim. çişe kalkmıştım ve yapmadan geri dönüp boğulma pahasına yorganın altında sabahı ettim. büyüyünce kedi olduğunu anlamıştım.

çocukken inşaat halindeki bir binanın odasında hayalet görmüştüm. odanın ortasında bembeyaz bir şeydi.

4-5 yıl önce de gece saatlerinde yolun karşısındaki ağaçlı parka gökten karanlık, kanatlı bir insansı melek indiğinde şahit oldum. fakat kanatlar rüzgar çıkarmadan indi. sonra ağaçların arasında kayboldu.

doğaüstü pek sayılmaz ama yazmak istedim.
ben geceleri telefonumun internetini kapatıp uyurum. bazen mesaj geldiğini düşünerek uyanıyorum ve telefonu elime alıp interneti açtığımda gerçekten de mesaj gelmiş oluyor. hem de birkaç saat önce değil, o an atılmış oluyor.

#3553724
sen iyi saatte olsunlara karışmışsın. nefesi kuvvetli bir hoca lazım sana.
allah şifa versin.
geçmiş olsun.

sizi çocukluğuma , çoruma ve belki bilen vardır diye üçtutlar mahallesine ışınlayayım.
o zamanlar bir cezaevi , aşevi ve dut dede diye bilinen bir yatır mezarı olan bahçeli müstakil, eski tahta kapılı evlerle dolu bir mahallede idi babannemlerin evi. tuvaleti ,mutfagı, yatak odaları dısarda olan , odaların kendine ait yunakları olan, haymalık (odunluk) ve kocaman bahçesi olan bir ev. tamam cok uzattım farkındayım. hemen konuya dönüyorum.
bir gün bütün aile çaya misafirliğe gidiyor. gec bir saatte dönüyorlar. bahçe kapısından girdiklerinde gördükleri manzara ; çatı boşluğunun korkuluklarında boydan boya belli aralıklarla mumlar yanıyor. babam ve kardeşleri korkularını tarif bile edemiyorlar anlatırken . sonrasında da bazı geceler çatıda yürüme sesleri , gölgeler gördüklerini, gece aniden yürüme sesleri duyduklarını hatta babaannem evi pis bıraktıklarında, en basiti geceden bulaşıkları yıkamayıp sabaha bıraktıklarında falan rahatsız ettiklerini pisliği sevmediklerini söylerdi.
ben sadece yürüme seslerine ve gölgelere şahit oldum ama o cocukluk zamanında ailenin gazına mı geldim gercekten şahit mi oldum pek emin değilim.
rahmetli dedemin anlattığına göre eskiden toplu mezarların oldugu bir bölge imiş hatta şehit mezarlarının ,yatırların da oldugunu anlatırlarmıs .
şimdi anlatırken gülümsüyorum hissiz ama ilkokul zamanlarımın korku dolu geçmesine sebep olmuştur o ev.
ben varya bu yaşa iyi gelmişim.

dünyaya gelmiş olmam.