yazarların kendilerine verdikleri sözler

ulu önder m.k. atatürk'ün azmini, mücadelesini ve başarısını asla aklımdan çıkarmayıp gücüm yettiğince onun ışığında yürümek,
kendimden fazla kimseye değer vermemek,
kendi değerimin farkında varmak ve kimsenin önünde eğilmemek,
kazanamayacağım savaşlar için cephane ve zaman tüketmemek,
sürekli kendini anlatan insanlardan uzak durmak,
vaktimi olabildiğince kitap okumaya ayırmak,
kapanan kapıların arasına elimi koymamak,
her fırsatta şükretmek.

uygulama noktasında bocalamalar zaman zaman yaşansa da hiçbir zaman bu sözlerimi unutmayacağım.

kendime, sevdiğim insanlara onları çok sevdiğimi herkes hayattayken söyleme sözü verdim. zaten söylüyordum ama söylemediklerim vardı, artık yoklar.

bu yüzden bu sözü verdim.

yazar kişilerinin özüne sadık olmaları adına ettiği kelamlardır. ben verdiğim sözleri bir taraftan düşünüp bir taraftan yazacağım. belki uzun olur bu girdim.
şuan bir şeyler yedim, gece yemek yememek kendime verdiğim bir sözdü. sebebi ise sağlıklı olma sözüydü. kendime dikkat edecek, yere düşen sağlığımı kolundan tutup kaldıracaktım. uyku düzeni sözüm vardı, uyumadan önce bir şeyler okuyacaktım kitaplardan. bazı kitapları bitirme sözüm vardı. bulunduğum yaşa gelmeden okuyacaktım bunları. bu yaşa geldiğimde biraz daha kendimden emin olacaktım, normal bir yetişkin olma sözüm vardı. neyse bu normal bilmiyorum, ben de normal olacaktım. belki de salt bir düşünce kalıbı bu normal. düşünce kalıplarım olmayacaktı. yargı benden uzak olacaktı. insanlara olduğu gibi bakacak, her türlü önyargıdan uzak kalacaktım. bu da sözümdü kendime, herkesi bir yere kadar dinlemeye değer görecektim. sonra aileme de iyi davranacaktım. onlarla kaliteli zaman geçirecektim, şuanki gibi değil. ölümü hiç unutmayacaktım, kayıplar olabilir diyerek zamanımı güzel geçirecek; keyif alıp keyif verecektim. anı yaşayacaktım mesela. tüm kaygı ve korkularımdan, bazı beklentilerimden uzak tutacaktım bulunduğum anı. düşündüğümü dürüstçe dile getirecek, bana yapılan dönüşleri alınmadan ve anlayarak karşılayacaktım. yapmak istiyorsam yapacaktım bir şeyleri, kendimi zorunlu tutmayacaktım. enerjim bana kadarken biraz bencillik yapacak, başkalarına hayır diyebilecektim. kimseye tamamen bağlanmayacak, ömür boyu olan yalnızlığı başkasıyla yok saymayacaktım. daha cesur olacaktım dışarıya karşı, kendi gücümü farkedecek ve bunu sergileyecektim. bu bir gösteri değildi bu kendini bilmekti. kendimi bilecek ve tanıyacaktım. birisi bir soru sorduğunda acele etmeyecek, cevaplamak için birkaç saniye daha bekleyecek ve kendi içimde de soracaktım bu soruyu kendime. hiçbir şeyi abartmayacaktım, hüznü ve seni abarttım. istediklerimi yapmadığımı farkedince onları yapmak için kendime merhametli olacaktım. kendime acımayacak, yalnızca merhametli olacaktım. daha çok var, daha çok şeyler var. diş ipi kullanacaktım mesela her gün, böyle şeyler de var.
henüz yoldayım, arabam tekler bazen ama durmadım. henüz durmadığımı biliyor usul usul olayları geliştiriyorum.

iyi bir öğretmen olacağım, öğrencilerime hem abla hem arkadaş hem öğretmen olacağım tüm öğrencilerime sadece ders vermeyeceğim onları hayata da hazırlayacağım. ne olursa olsun onları kırmamaya çalışıp gönüllerinde yer edineceğim

nisan ayında gelecek yıl nisana kadar istediğim kiloya ineceğim dedim. doğum günü sözü olunca insan bir dikkate alıyor haliyle. başladık bakalımmmmm

tutamayacağım sözler vermeyi sevmem, elimden geliyosa zaten yaparım, hiç olmayacaksa da zaten zorlamanın alemi yok.
asıl söz vermek işte budur.