yazarların okuldaki hangi tip olduğu sorunsalı

en kalabalık takılan grubun parıl parıl parlayanı
güzel günlerdi bee*

sınıfta olmadığı halde hocadan azar işiten. evet yaşandı bu. okulda olmadığım bir gün kimya hocamız sınıfın gürültüsüne dayanamayıp "peace sus artık" diye dönüp bağırmış. baya olay olmuştu o dönem.

ortaokul-lise özelinde...

ben, az yakın arkadaşı olan ve kimsenin ilgilenmediği şeylerle ilgilenen kişiydim. hatta o az sayıdaki arkadaşımı da bu garip ilgi alanlarıma dahil ettim. haha. mesela karıncaaslanı... bunların yuvalarının olduğu yerler vardı okul civarlarında. onlarla oynardık.

arada sırada futbol, basketbol, masa tenisi falan da oynardım tabii. yani tümden "kopuk" biri de değildim, normlardan.

en zenginlerle de, en fakirlerle de; en popülerlerle de, en siliklerle de aram iyiydi. yani yakın arkadaşım az olsa da herkesle iyi diyalog kurardım, hemen hemen.

bana kimse bulaşmazdı, bir de. okulun en bela tipleri bile bulaşmazdı. rahattım yani. *

ilkokul ve üniversite de aşırı farklı değil aslında. üniversitede uzun saçlı metalciydim. ama bir yakın dostum (ev arkadaşı da olduk) da öyleydi. çok da ayrık otu gibi durmuyordum yani, sınıfta. haha.

yuzu ayda yilda 1 gorulen, okula canta ve kitapsiz gelen, son derste ders sirasinda caktirmadan pencereden atlayip (1. kat) kacan avare tiptim.

çalışkan ama dersleri sallamayan, kavgacı ve duyduğu herşeyle ilgili bir şaka yapıp ortalıktaki ciddiyeti bozan biriydim.

it bi' tip.

ben liseli yıllarda çalışkan ama asi/haşarı tayfadandım.. üniversitede "anarşik" olduk.
(bir türlü normalleşemedim ona yanarım. olmayınca olmuyor demek ki. ha evet babama göre 'adam' olamadım, birçoğumuz gibi.)

çalışkan,sosyal ve arka sırada ara sıra ders kaynatanı.

alakasız şekilde metalci ve ağır abi takılan bir tiptim az kişi çok huzur değişilmez mottomdu.

cam kenarı en arka dörtlünün en arka ve kenarı.

ekip olarak çalışkan ama 'anarşik' tiplerdendik..

çok üşüdüğü için kalorifer peteğine yapışık yaşayan tip.

en arkada oturan
tembel ama zeki çocuk.

lisede en arka sırada köşede oturan, üniversitede sınavdan sınava fotokopicilerden not toplayıp bütünlemelerle geçen tiptim. yine de bugünlere iyi geldim. *

herkesin tanıdığı o kız bendim arkadaşlar.
bir halt olduğu yok ama sen o kız değil misin diye yanıma gelirlerdi saçma bir mutluluk olurdu bende de hahhaha.

lisede ortam ruhospusuydum. arka soırada oturan, haylaz, komik, okulun popüleri olan, herkesi tanıyan, bütün etkinlikleri organize eden çocuktum. derslerim buna rağmen orta üzeri bi seviyedeydi, hocalar da severdi beni. üniversitede 180 derece değiştim tamamen içine kapanık bi insan oldum.

liseye kadar bütün okulun tanıdığı popüler, sosyal, notları yüksek çocuktum. popülerlikten sıkıldığım için lisede olabildiğince silik takıldım. en önde oturan, kuul olmayan çocuklarla arkadaş olan, ortalama bir öğrenciydim. lisede geçirdiğim dönemde ilgiyi sevdiğimi fark ettiğim için üniversitede yine popüler, sosyal, eğlenceli çocuk oldum. on üzerinden not vermek gerekirse, liseye kadar 10, lisede 3, üniversitede 7,5'tan 8 popülerdim.

hani, kızlarla arkadaş olan erkek vardır çoğu insanın gıcık olduğu, yavşak bulduğu. heh, işte o bendim.*

"zeki ama çalışmıyor" çocuktum.

şaka bir yana matematik hariç diğer derslerim çok iyiydi, sınavlarda aranan kişi ben oluyordum. arkadaşlarımın çoğu arka sıra tayfasıydı ama onların ortamına aşırı şekilde dahil olmazdım, hep ön sıralarda otururdum, düzenli bir öğrenciydim, fazla etliye sütlüye bulaşmazdım fakat yeri gelince de tozuturdum. * öğretmenlerin genellikle sevdiği öğrenciler arasındaydım hep.

lisedeyken bitirme not ortalamam 9.8'di. notu düşürenler de beden eğitimi ve kompozisyondu.
üniversitede birinci sınıftan sonra en hayta tiplerden biri oldum. sadece ben değil, birkaç inek tipten başka herkesi "azdıran" tip bendim.
sonuç üniversite bir yıl uzadı (aslında yarım yıl ama bizde prerequisite dersler vardı, o dersten düşük alınca devamını alamıyordun ve telafi sınavları da yoktu)
bir de benden bekleneceği üzere inkılap tarihinden de kaldım ama hoca sen atatürkçü birine benziyorsun diye tek soruluk bir sınavla geçirdi beni.