yazarların okuldaki hangi tip olduğu sorunsalı

çok konuşan dersten atilan tiptir.

en kalabalık takılan grubun parıl parıl parlayanı
güzel günlerdi bee*

sınıfta olmadığı halde hocadan azar işiten. evet yaşandı bu. okulda olmadığım bir gün kimya hocamız sınıfın gürültüsüne dayanamayıp "peace sus artık" diye dönüp bağırmış. baya olay olmuştu o dönem.

ortaokul-lise özelinde...

ben, az yakın arkadaşı olan ve kimsenin ilgilenmediği şeylerle ilgilenen kişiydim. hatta o az sayıdaki arkadaşımı da bu garip ilgi alanlarıma dahil ettim. haha. mesela karıncaaslanı... bunların yuvalarının olduğu yerler vardı okul civarlarında. onlarla oynardık.

arada sırada futbol, basketbol, masa tenisi falan da oynardım tabii. yani tümden "kopuk" biri de değildim, normlardan.

en zenginlerle de, en fakirlerle de; en popülerlerle de, en siliklerle de aram iyiydi. yani yakın arkadaşım az olsa da herkesle iyi diyalog kurardım, hemen hemen.

bana kimse bulaşmazdı, bir de. okulun en bela tipleri bile bulaşmazdı. rahattım yani. *

ilkokul ve üniversite de aşırı farklı değil aslında. üniversitede uzun saçlı metalciydim. ama bir yakın dostum (ev arkadaşı da olduk) da öyleydi. çok da ayrık otu gibi durmuyordum yani, sınıfta. haha.

yuzu ayda yilda 1 gorulen, okula canta ve kitapsiz gelen, son derste ders sirasinda caktirmadan pencereden atlayip (1. kat) kacan avare tiptim.

çalışkan ama dersleri sallamayan, kavgacı ve duyduğu herşeyle ilgili bir şaka yapıp ortalıktaki ciddiyeti bozan biriydim.

it bi' tip.

ben liseli yıllarda çalışkan ama asi/haşarı tayfadandım.. üniversitede "anarşik" olduk.
(bir türlü normalleşemedim ona yanarım. olmayınca olmuyor demek ki. ha evet babama göre 'adam' olamadım, birçoğumuz gibi.)