yazarların saçma korkuları

konserlerde ses sistemi patlar diye korkuyorum ama konserin ilerleyen saatlerinde geçiyor. *

damar yolu açılmasından korksam da aşı gibi, iğne olmak gibi şeylerden daha az korkuyorum la illa yazacan he hajsjsjs manyak ya. yok bulamadım ilginç korku sırf yazmak için yazıyom gıcik ya.

cansız mankenler beni hep korkutur.

damla sakızlı olarak satılan dondurmanın bubblegum sakızlı olmasından çok korkuyorum.

asansörde mahsur kalma düşüncesi...*

arabalı feribottan çok korkuyorum.

toplum içerisinde fotoğraf çekilmek..
yani sosyal kaygı ya da skopofobi falan değil, sosyal açıdan kaygılı olsam da tam olarak o tarz bir şey değil.

sanki herkes benim fotoğraf çekme konusunda ultra başarısız olduğumu biliyormuş gibi hissederek o korkuyu yaşıyorum.
aslında düzgün poz verememe korkusu gibi bir şey.

bugün 15 kere denedim mesela, ulan dedim benim de bir havalı fotom olsun.
facebook annaannesi pozlarından öteye geçemiyorum.
ve bu poz verememenin stresini yaşıyorum aslında.
güzel poz verebilsem hiçbir sıkıntı olmayacak.

sonra oturduğum yerde kendi açımdan çok büyük bir başarı sağlayarak çalışan kişiden benim fotimi çekmesini rica ettim.
biraz gülün isterseniz dedi.
hem ben imamım gülemem diyemediğim için, hem de gülünce burnum daha da büyüyor diyemediğim için güldüm.
şebek maymunu gibi gülmüş olduğumu söylememe gerek var mı bilmiyorum.
önümde kafam kadar bir fıçı, yetmezmiş gibi onu da kafama yaklaştırmışım, tüm makyajım yağmurdan dağılmış bir şekilde şu gülüşü yapmıştım tam olarak

bir iki saniye baktıktan sonra dayanamayıp sildim.

mesela normalde kimseye arka kameradan fotoğraf da çektirmem çünkü fobi işte diyorum ya.
çalışanın biraz gülün isterseniz demesi bile benim fobimi daha da arttırdı.

sonuç olarak sadece çektiğim kedi fotileriyle geri döndüm.
poz vermelerine gerek bile kalmıyor, düz yatarken bile görsel şölen halindeler.

fotojenik olmamanın yanına bir de bu eklenince her yerde foti çekinen insanlara aşırıııı imrenmeye başlıyorum.
gittiğim hiçbir geziden bile fotom yoktur mesela, anlayamazsınız..

her şeyin satıldığı bir milyoncu dükkanlar aşırı derece korkutuyor beni. her an bir yere çarpacakmışım gibi hissediyorum. ilk çarpma sonrasında domino etkisiyle tüm dükkan yerle bir olacakmış gibi geliyor. o yüzden reyonların arasında hep yan yan gezerim. bir yere çarpmamak için çok özen gösteririm.

cansız manken. mağazalarda falan uzaktan geçiyorum yanlarından.

asansörün ara katta durma ve oradan çıkarılmaya çalışılma ihtimalim.

teşekkürler son durak 2.