yazarların saçma korkuları

motovlog çeken birinin bana çarpması ve yerde sürünürken kendimi, "dikkatsiz yaya yüzünden kaza yaptım!" başlıklı bir videoda izlemek.

yattığım hiçbir yerde ayna olmaz, gece gözümü açıp orada kendimi bana bakıp gülümserken falan göreceğim diye korkarım.

balon varsa patlayacak diye çok yanında çevresinde bulunmamaya çalışırım bir de. evet saçma ama balon patlama sesinden acayip korkuyorum.

bir gecede kel kalmak.
sabah bir uyanıyorsun saçların suat kaya'nın peruğu gibi emaneten duruyor, keltoş olmuşum, aman allah'ım... bir gecede saçlarımın fatma girik gibi bembeyaz olabileceğini tahmin ediyordum da bu kellik işine hiç hazır değildim.

tüh. neyse biraz da kafamda dapruka çaldırayım, hayat bazan böyledir.

gordugum ruyalar hakkinda yalan soylemekten cok korkuyorum. simdi bu nasil olacak derseniz şöyle gordugum ruyalari anlatirken hatirlamadigim icin farkli bi detay verip de sallamak ruyayi degistirmek istemsiz de olsa yalan soylemek dusuncesi beni cok geriyo. o yuzden hep cok dikkat ediyorum. sacma biseye anlam yuklemek diyince de ben maalesef ki

yok saçma korkum.
korkularımın dayanağı var. saçma gelseydi korkmazdım yar.

#3450720 şöyle ki öncelikle yalnız değilsin sevgili dostum. kendine güzel davran lütfen… (melting budak)
ben korkmuyorum ama rüyalarım hakkında yalana girmemeye çok özen gösteriyorum ben de. hatırlamıyorsam asla anlatmıyorum yalana girmesin diye…
neden mi? melting neden rüyalarından bahsederken yalana girmekten çekiniyor? sorunun cevabı tanımın devamında.
neden rüyalarımız hakkında yalan söylemekten çekiniriz? tanımın devamı için kaydır.

insanlar rüyaları hakkında yalan konuşmaktan çok çekiniyor, bu anlaşılabilir bir şey. peki bunun sebebi ne?
sorunun cevabı için tanımı aşağı kaydır.

melting de bundan korkuyor. peki neden? tanımın devamında bu soruya cevap vereceğiz. tıkla.

ya bitti tanım ya.

şaka. şöyle bir şey duymuştum, rüyalar hakkında yalan söylemek en büyük günahlardan biriymiş. ne kadar doğru bilmiyorum, cahilim araştırmadım ama o cümle aklımın bir köşesinde hep kaldı. senin de böyle bir hikayen olabilir sevgili dostum.

yanlış hatırladığımız bir şeyle ilgili yalan söylemiş sayılır mıyız ya? sakız orucu bozar mı gibi bir soru oldu ama bence bu yalan sayılmamalı çünkü ben unutuyorum ya da bazen rüyalarımı yanlış da hatırlıyor olabilirim. sonra gidip bunu freud'a göre yorumla falan yazıyorum; durduk yere freud'a da yalan söylemiş olduk! nasıl gerdiniz beni durduk yere ya...

çok saçma oldugu için yazmayacağım çünkü vitrin her şeydir

bakteriler. bakterilerden, içinde bakteri üreyebilecek şeylerden korkuyorum. yemeğin bile bir gün beklemesi midemi bulandırıyor. bir şey küf bağladıysa mesela, onu yıkamayı aklımdan bile geçirmem. çöpe gider. işkillendiysem yine çöpe gider. minik organizmalardan tedirgin oluyorum kısaca

her şeyi cinselliğe bağlayan boş yazar listesine girmek..

çok üzülürüm.

2 yaşındaki bir veletten çok korkuyorum.
sevimli sevimli yaklaşıp gözüme sokuyor tırnaklarını.

bu erkekler daha şu yaşta öğreniyor demek bunu yapmayı

öldükten sonra yaşarken anildigimdan daha iyi anilmaktan korkuyorum ve istemiyorum bunu. iyi anacaksaniz şimdi anın lan. aslında saçma da değil ama şu anki korku başlığı bu diye buraya yazdım.

ütü şaka falan değil baya ütü yani. bir şey ütülemek zorunda olmaktan nefret ederim ya o ütü yere düşüp ayağıma gelip yaksa, elimede düşebilir ya yanarsam bunun yüzünden ya bir şey olsa ve yüzüme değip beni yaksa yani bu söylediklerimin mantığı zaten yok ama ben korkuyorum.
birde kuşlardan korkuyorum. bu bilgiyle ne yaparsanız yapın.

ölmek

trafik kazasında ölme korkusu (ama böyle ayrıntılı hayal etmeler, ezilen kemikler, kopan kollar falan), yangında yanma korkusu, deprem korkusu, kaldırımda yürürken bir su birikintisine basıp elektrik akımıyla ölme korkusu, herhangi bir adamın durup dururken öldürme korkusu, çocuğumun başına türlü türlü şeyler gelir korkusu, son durak filmlerini aratmayacak ve muhtemelen ölümüme kadar asla başıma gelmeyecek felaketlerin korkusu, kalp krizi korkusu, alzheimer korkusu, vs.


görüyorsunuz bitmiyor. uyumadan önce her gece mutlaka bu korkulardan biri bulur beni. keşke beynimizin bir kapatma düğmesi olsa, gece kapatıp uyusak rahat rahat. uyuyunca bile rahat vermiyor. bu sefer de rüyalar var. neyse, yine de beynimi seviyorum. beni terk etmesin.

müren balığı.
suyun altında hiç haberim yokken belimdeki levreğe saldırıp yarısını aldığı günden beri kendisinden çekiniyorum.
o zamandan beri 4 tanesinin beyninden şişi geçirdim ama ne lanet balık.
kafasından zıpkın geçti, beynine söndürme işlemi yaptım (anlatmayayım), karaya çıkardım torbaya koydum yarım saat geçti hala kımıl kımıl.
allahın cezası ya.


şunun tipine bak zaten, meymenetsiz!
ayrıca üzücü bir bilgi vereyim, özellikle ege denizinde kıyıya yakın kayalıklarda bu arkadaştan istemediğiniz kadar var.
he kolay kolay saldırmaz insana ama saldırdığında da dişleri geriye doğru uzadığı için, ısırdığı yeri kesip koparmadan çıkartma şansınız da olmaz.
bilmediğiniz yerlerde denize girip çıkarken, kayada ayağınızı soktuğunuz yere dikkat edin.

üzerime kurbağa zıplaması.
ekranda bile görsem üzerime atlayacakmış gibi geliyor, asla bakamıyorum. ıyy. sevmiyom kurbağa. bak yazınca emojisi çıktı hemen, ona bile tahammül edemiyorum. kesin gece rüyamda görcem ha üff.

michelin lastik adam. en son rüyamda tekerlek fırlatıyordu bana, sanki kapıdan girip gene lastik atacak gibi hissediyorum bazen.

balonların patlamasından korkuyorum.

özellikle loş odalarda veya ışığı yeni yaktığımda oluyo ama bazen içerisi tamamen aydınlıkken bile kapı arkasında asılı kıyafetleri bir şeye benzetebiliyorum ve tepki vermeme sebep oluyor anlık olarak.