yemek yerken bir şeyler izleyen insan

damak zevkinin gelişimi açısından sakıncalı bir haldir

yok böyle bir kültürüm mü diyeyim alışkanlığım mı diyeyim.

çok hızlı yemek yediğimden program başlamadan yemek bitmiş oluyor. aynısı film izlerken de başıma geliyor hep. ayarsızım ya.

açılış cangılı bitmeden abur cuburu gömüyorum. başrol oyuncularını göremedik daha len..

geriye düdük gibi sigara içmek kalıyor.

lanet gelsin be.

yemek yerken bir şeyler izleyen insanlardan biri olarak, genellikle eski yerli komedi serilerini tercih ediyorum*.

leyla ile mecnun, avrupa yakası, geniş aile, vs. derken komedi de olsa her dizinin yemekte iyi bir aparatif olmadığını sıra "kardeş payı"na geldiğinde anlamış oldum. sezai'nin dişleri ve tınanık klozetleri açma sahneleri pek gitmiyor yemekle birlikte.

bunu yapan biri olarak çok zevkli bir alışkanlık ve bağımlılık yapıyor

keyfine düşkün kişi.

3 saat kadar önce balkona sofra kurduk. tatlı bir esinti eşliğinde börek-ayran gömüp maç izledim. hani bazı anlar vardır ya sonsuza dek sürsün, hiç bıkmam diyeceğiniz; işte tam da öyleydi ortam.

ben beceremiyorum bunu birader. izlediğime kitlendiğimden ağzımın yerini bulamıyom, üstüm başım kepaze oluyor. multitask olayı yok bende.

ben. selefi hocalari dinliyorum. ozellikle abdulkadir polat, ayrica ebu hanzala falan.

altyazılı bir şeyler izleyemiyorum maalesef. dublaj olursa,arkada ses misali oluyor bak.