yetenekler mi eğitim mi iyi bir sanatçı olmamızı sağlar sorunsalı

bence yetenek doğuştan gelir ve eğitimle harmanlanırsa çok güzel işler ortaya çıkar. doğuştan yetenek sadece bir avantaj sağlıyor kişiye. 1-0 önde başlıyor. yeteneği yoksa sadece eğitimle biraz daha zor olabiliyor kişi için. ancak çalıştıkça yetenekli bir insanla aynı seviyeye gelinebilir diye düşünüyorum.

ikisi de sağlar demek istediğim başlıktır.

yetenek eğitimle birleşir, böylece sanatçılık kariyeri emin adımlarla ilerler fakat yetenek olmasa da olur. çünkü iyi bir eğitim illaki yerini tutacaktır. eğitim olmadan ise yetenek körelir gider.

ikisi de sağlamaz. bunlar eskidendi. artık sadece arkanın kuvvetli olması gerekli başka hiç bir şeye gerek yok. bu yüzden de sanat bitti.

istitaat arapça bir kelimedir ve güç yetirebilme, muktedir olma anlamlarına gelir. nasıl ki gözleri âmâ olandan görmeye güç yetirebilmesini bekleyemezsek, sanatın herhangi bir alanında doğuştan kabiliyeti olmayan kişiden de o sanata dair bir şeyler üretmesini bekleyemeyiz. kişinin o sanatı sevmesi, zevk alması ve saygı duyması ayrı bir kapsamın konusudur. bütün mesele kişideki yeteneğin ne olduğunu keşfedip, kişiyi ona göre yontmaktır.

eğitim ve çalışma ile piyano çalabilirsiniz ancak yalnızca yeteneğiniz varsa bir virtüöz olabilirsiniz.

sıkı çalışma ve vizyon birleştiğinde yeteneği alt eder.

doğuştan gelen yeteneklerinin üstünde ne kadar duru ve geliştirirsen o kadar iyi bir sanatçı olursun demek istiyorum.

yetenekli olmak, uğruna çalıştığımız yolda bizi diğerlerinden birkaç adım daha öteye çıkarır. yetenkli olan insanlar bu avantajlarını doğru kullanmazlarsa düzenli pratik yapanların gerisinde kalmaları an meselesidir. her branşta olduğu gibi sanatın her alanında da vazgeçilmemesi gereken 3 önemli şey vardır: azim, sıkı çalışma ve eğitim.

eğitimle hiç kimse sanatçı olamaz.

yeteneği olan bir insan sadece yeteneğini disipline etmek zorunda.
buradan yola çıkarak adam eğitim almış da sanatçı olmuş diyemeyiz.
saf yetenekli biri de hiç çalışmadan eğitim görmeden yeteneğini disipline etmeden belli bir noktaya kadar gidebilir ve tıkanması kaçınılmaz olacaktır.
bu konuda istisnalar çoktur fakat bu istisnaları oluşturanlar genelde dahi kategorisinde olan kişiler olduğu için bunlardan bahsetmek zaten komiklik olur.

doğuştan var olan yetenek keşfedilir, eğitimle harmanlanır, pratikle harikalar yaratılır.

var olan gerçekliği kendi algısı ile dışa vurarak izleyen üzerinde duygusal , zihinsel etki bırakmak olarak ele alırsak eğitim, teknik ve çalışma ürünü olan hiper-realist resimleri sanat olarak adlandırabilir miyiz ?

bu resimler karşısında herhangi bir şeyi sorgulamayız, üzerine düşünmeyiz veya belirli bir duygusal aktarima girmeyiz, yeni bir tecrübe edinmeyiz. genelde "vay, ne güzel çizmiş ressam" der geçeriz . çünkü zaten bizim kendi tecrübemiz vardır konu ile ilgili . ışık, renk karakterler daha önce farkında olduğumuz, gördüğümüz şeylerdir . hatta bu tarz resimlere "çizmeye neden zahmet ettin fotoğrafını çekseydin " diyerek tepki bile verebiliriz.

bunca gerçekliçi çalışmanın aksine kübik bir resim size düşünsel anlamda daha fazla şey verebilir .

müzikte de yıllarca süren disiplinli çalışma ile bir enstrümanı iyi çalmak , hatta en iyi çalmak sanatçı yapar mı insanı ? zaten halihazırda olan bir eseri çalıyor olmak müzisyeni pikap (cd çalar ) seviyesinden bir tık üste getirir ancak.

eğitim ile ancak ensturmanı ( ses , saz, boya , fotoğraf makinesi .... ) iyi kullanmayı öğrenir insan. ruhunda sanat yoksa, yaptıklarına kendisinden bir parça koyamıyorsa replika olmaya mahkumdur tüm yaptıkları .

adanmak gerek

doğuştan gelen yetenekleri iyi bir eğitimle harmanlamak.

piyanonun başında da uyusam, fazıl say olamam, sebebi, doğuştan gelmeyenlerdir.

hiçbiri değil. c şıkkı parası olan sanatçı olur bu devirde.

ikisinin birlikte olması şart. sadece eğitimle de olmaz sadece yetenekle de olmaz.

bu sorunun cevabı iyi sanatçıların hayatlarına bakarak bulunabilir.

işte doğuş'tan gelen yeteneklerim..

bu sözlükte şu ana kadar gördüğüm en doğru sorunsal başlığı.

çok basit bir şekilde doğuştan gelen yetenek konusunu direkt elemek istiyorum. (bkz: tabula rasa) insan doğduğunda hiçbir şey bilemez. kısa bir şekilde şöyle devam edelim van gogh hiçbir zaman eline boya almasaydı bugün ressam olarak hatırlanabilir miydi? hayır. bunu çok uzatmak istemiyorum çünkü mantıksız.

eğitim insanı sanatçı yapar mı? cevap yapabilir. eğitim denilen şey sadece okulda görülen eğitim değildir. ailenin hangi statüde olduğu, ev içinde yapılan faaliyetler, dinlenilen müzikler, ailenin çevresi, çocuğun gittiği okuldaki arkadaş ve öğrenci kalitesi, okuldaki faaliyetler, ailenin çocuk için aldırdığı faaliyetler, çocuğun arkadaşları ile konuştuğu konular vs. bir çocuğun eğitimi açısından önemlidir.

bunların hepsi tam olsa bile sanatçı olma işi insanda bitiyor. iyi eğitim yani yukarıda saydıklarımla aile çocuğun istediği uğraşa göre çocuğunu yönlendirmede daha rahat olabiliyor, dersleri en iyi hocalardan aldırabiliyor.

yukarıda fazıl say örneği verilmiş, kısa bir alıntı bırakıyorum yazmış olduğum eğitim insanı sanatçı yapar mı sorusunu kanıtlar niteliğinde.


gelelim ''sanatçı'' olmaya. sanat denilen şey en kısa tanımıyla, kişinin duygu ve düşünceleriyle bellirli materyaller kullanarak ürettiği şey. tabi sanatçılık bununla da kalmıyor. ürettiğiniz işin ''sanat'' olarak nitelendirilmesi için bir zumre tarafından kabul edilmesi gerekiyor.

açıkçası böyle bir soruyu hiçbir sanatçı veya sanatçı adayı sormaz. sanatçı üretir, değerini zaten zamanla kanıtlar.

okçu mete gazoz'un dediği gibi:

"yetenek sizi bir yere kadar getirir. sonrası sıkı çalışmaktır."