yurtta yaşamak

insanlara tahammül etmeniz gerekir eğer oda arkadaşınız saygısız birisi ise yumruklarınızı sıkmak alıştığınız bir eylem olur,neyse ki ben ertesi sene eve çıktım .insana güzel tecrübeler verir yan odada böğüren tipler ve patavatsız oda arkadaşım dışında her şey güzeldi bana sabırı öğretti sanırım oda arkadaşı biraz da şans faktörü .

(bkz: allah düşürmesin)

üniversitede beş sene gerçekleştirdiğim eylem. zordur, ama aferin bana iyi dayanmışım. süzdüğü makarnanın artıklarını bile lavaboda bırakan arkadaşlardan dolayı genelde mutfağına girmek istemediğim çok zamanlar olurdu. yemekhane de yurttan ziyade tüm okulun yemeğini yediği daha merkezi bi alanda olduğu için, tek bi öğün için yurttan çıkıp yemekhaneye gitmek de zor gelirdi. yurtta kalmanın üniversite hayatım boyunca çok sağlıklı(!) beslenmeme sebep olduğu isviçreli bilim adamları tarafından zaten kanıtlanmıştır. çamaşır sırasına girme durumlarından bahsetmek istemiyorum bile. onlar neydi öyle ya. keşke dere kenarında çamaşır yıkasaydım dedirtir insanlarla uğraşmak insana. ama bunların yanında yurtta kurulan arkadaşlıklar da ayrı güzel olur, mesela odaca yan odayla kavga etme keyfini yaşatır, yurttan başka nerde yaşayacaksınız bu macera dolu amerika'yı. cenge gider gibi yan odanın duvarlarını yumruklamak yurt lügâtında saat gecenin üçü oldu yatın zıbarın yoksa bi sonraki hamlemiz idareyi aramak olacak demektir. çamaşırlıkta kuruyan kıyafetler varsa insani şekilde çamaşırlarını alabilir misin demek varken çamaşırlarını hunharca toplayıp bırakan insanlarla karşılaşılabilen bu ortamda insanlara tahammül etme katsayınız da artar. ortak alan çok fazla bulunduğu için daha planlı programlı olursanız daha rahat edersiniz. bunu yapmayanlar çok fazladır o ayrı, çünkü böyle bi ortamda planlı olmak kendinizden ziyade karşınızdakinin de işini kolaylaştıracağı için ve herkes de o kadar karşısındakini düşünmediği için siz düzenden çılgına dönerken umursamaz tavırlar görmek biraz uyuz eder adamı. ama olsun güzel zamanlardı her şeye rağmen dedirtiyorsa da iyi ki kalınmıştır.

genç yaşta sinir hastası olmanıza sebep olabilir . kendim kadar sakin çok az insan gördüm ben , sinir bozucu bir sakinliğe sahibim ama sadece 2 ay dayanabildim yurt ortamına . biraz daha kalsam muhtemelen oda arkadaşlarımdan birini kesin öldürecektim. erkek yurtları nasıl bilmiyorum fakat kız yurtlarından birinde bir hafta kalmak bir işkence biçimi sayılmalı. yine de genç arkadaşların gözünü korkutmak doğru olmaz , ülkenin şartları az çok belli ve biliyorum ki hepinizin eve çıkma gibi bir lüksü olmayacak . o yüzden bir tavsiye vermek gerekirse , asla tepkisiz kalmayın . haklı olduğunuz veya özel alanınızı işgal ederek sizi rahatsız edecek her konuya tepkinizi gösterin çünkü anlayışlı olmak işleri daha zor duruma sokacaktır. her şeye bağırıp çağırın demiyorum elbette , sadece sınırlar çizmeyi unutmayın . çeşit çeşit insan var ve illa ki sorun yaşayacaksınız ama kendinizden taviz vermeyin . düzenli olun , sorumluluklarınızı yerine getirin ve pasaklı olmayın orası ortak bir alan . siz kuralları çiğneyip saygısızlık etmeyin ki birileri size aynı saygısızlığı yaptığı zaman tepki verebilecek bir konumda olun.

üniversite zamanında uzun uzun kaldığım yerdi, neyse ki 3 kişilikti de bir tıkrahattı, horladıkları zamanlar sabah olmuyordu, orası da ayrı bir konu

özel alan ihlalinin sorun yaratabileceğini düşündüğüm durumdur. peri masalları ve müthiş dostluk hikayelerinin de bereberinde gelme ihtimali vardır. yine de özel hayat ihlalinin olması hoş olmaz.

gecenin köründe, kütahya soğuğunda oda arkadaşı tarafından açılmış olan camı uyandıracak seviyede pat küt şeklinde kapatmak. sonra kıza zulmetmişim gibi sinsice odasını değiştirdi.

yurtta yaşamak:zor bir yaşama şeklidir .
bitlenmek ,açlık ,duş sorunu, hırsızlık ,kendinize ait bir alanınızın olmaması tek eğlenceli yanı arkadaşlarınızla sabaha kadar geyik yapabilmek.

eğer konfor alanı yüksek bir yerde kalıyorsanız bahsedilen dostluklar, yaşanılan maceralar mükemmeldir.
aksi halde 8 kişinin aynı odada yaşadığı hapishane bozması yerlerde kalmak hiç bahsedildiği gibi değildir bunun güzel yanını bulamadım.

ilk gittiğimde alışamadığım ama ayrıldığımda çok üzüldüğüm yerdir. aynı zamanda arkadaş bakımından da şanslıysan o yurt sana evini aratmıyor.

üniversite sınavında istediğim dereceyi yapabilirsem buraya yurtta yaşamanın nasıl bir şey olduğunu detaylıca yazarım.

yaşarken ne kadar zor olsada aradan yıllar geçince özlenen şeydir. demir dolapların
ve ranzaların gıcırtısıı zaman zaman kulağıma gelir. birde odamızda rutubet vardı. yurttan çıkmak için aileler ikna edilip eve çıkılırdı hala öyle mi bilmem. şimdi geriye dönmek vardı .

insanın gerçekten kendisini ve maksimum sabır sınırını tanıdığı esas yerdir.

insanın sabır sınırlarını zorlayan eylemdir. çok şey öğretir. mesela kaypak değilseniz kimse sizi sevmez. yüzlerce kızın ikimsonik aşk hayatını dinlersiniz, kendi ikimsonik aşk hayatınızı anlatırsınız. karşılıklı kafa ikme olayıdır.

sırf çokça insan görmekten sıkıldım diye bodrum kata razı oldum.orası da allah'ım öyle hayatsız, karanlık bir yer ki insan yaşadığını unutur bir gün dışarı çıkmasa.ki şimdi azında azı insanla iletişimde olduğum için büyük ihtimalle unutulurum orada ben.neyse ya sessiz en azından çoğunlukla, koridorda sevgilisiyle tartışan insanları saymazsak.iliskiyi üç kişilik yaşıycaz nerdeyse,yan odadaki kızın tüm sorularından haberdar oluyordum.bir yerden sonra hep aynı şeyler olunca katlanılmaz bı hale geliyordu.

uykuyla ilgili problemi olan bir oda arkadaşınız varsa vay halinize. uyurgezerlerden çektiğimi bir ben, bir de ben bilirim.

zordur. hele manyak bir oda arkadaşı varsa allah sabır versin.