zaman tüneli

1986 doğumlu türk şarkıcı.

anneannesi çocukken manuş diye seslendiği için sahne adı olarak bu adı kullanmıştır.
eteği belinde ve bu havada gidilmez şarkıları ile tanınır.

en objektif cevabı senin verebileceğini düşünüyorum;
"sence de kadınlar, biraz fazla abartmıyorlar mı bazı şeyleri? ve neden hiç özeleştiri yapamıyorlar?"

kaybetmekten korkmuyorsa değer de vermiyordur. sorumlu, düşünceli, nazik, paylaşımcı olması için hiç gerekçesi olmayan kişidir.

kadınlar bir devrim gerçekleştireceklerse eğer, bunun tam zamanı.
hazırlıklara da, ilk önce kendi aralarında başlamalılar.
kamp kursunlar, bir masa etrafında birleşsinler...
bir şeyler yapsınlar...
ilk olarak kendi aralarında bir mutabakata varsınlar, sonra çıksınlar erkeklerin karşısına.

yoksa, böyle olmuyor.
kadınlar hakkında yapılan tüm tespit ve genellemeleri "erkek hegemonyası" parantezinde değerlendirerek, problemleri ortadan kaldıramıyoruz ne yazık ki..
değil mi?

şimdi sizlere mesela, "kadınlar genellikle, kendi hemcinsleri tarafından nasıl yorumlandıklarına bakarlar" desem, hanginiz "hayır, hiç alakası yok" diyebilirsiniz ki?

bağzı kadınlar diyebilir, evet...
ha bir de şu "meriç"ler der..

derler ama oranları, bayburt'ta tüm sol partilerin aldığı toplam oy oranını geçmez.

kadınlar gülmüyorlar çünkü gülmek, doğu'da utanç; kibir anlamında...
bu noktada gülmemek, bir kültürdür aslında.

fakat şu anda kadınlar, bu nedenle mi gülmüyorlar?
yoksa başka şeyler mi var?
ve tüm bu şeylerin altında, sadece erkekler mi var?
esas sorulması gereken soru, tam olarak bu işte.

kötü anıları hiç bir yere not etmemek en güzeli. onlar tozlu bir rafta kalmalı ve unutulmalı. ders almak için durup durup göze sokup can acıtmaya gerek yok. aynı yollardan geçecek olursan, hataların zaten aklına gelir. boşuna bouna yer kaplamasın, hep olumlu şeyler zihnimizde yer tutmalı.

güneş

bazı tanımlardan anladığım kadarıyla "allah", "yaradan", "tanrı" korkunuz falan var ama her zaman söylediğim gibi söylüyorum ki "sorgulanmamış hayat yaşamaya değmez" arkadaşlar. sorgulamazsanız size öğretilen ne ise onunla kalırsınız ve bu da zamanla cahilliğe dönüşecektir. cahil olmak veya cehalet değil buradaki mesele ama benim düşüncem her zaman sorgulamaktır. eğer sorguladığım için cehennemde yanacaksam yanmayı tercih ederim.

bu insan sinoplu diyojen olabilir. kesin onun soyundan geliyordur.

ne hayatım ne umudum aynı değil o geceden sonra. sadece yaşayan anlar ama siz anlamayın kimsenin başına gelmesin bir daha

sevilmemek oldum olası kafama en az taktığım ve asla umurumda olmayan bir şey galiba çünkü ben insanları seviyorum ve sevdiğim insanlara olan sevgimden besleniyorum sanırım. yani birinin beni sevmemesi hayatım boyunca hiç kafama takılmadı aa acaba beni neden sevmiyor diye

kendimi o derece üstlerde görmüyorum. hatalar yapan sıradan bir insan evladıyım. nazarlık bir olağandışılık yok.

bence az bir birim 8tl. 50 olması lazım diye yorumladım. seçim sonrası bu ülkedeki insanlara 8 liraya ekmek almayı müstahak görüyorum 50 hatta 100 olmalı bence.

peş peşe tesadüfi karşılaşmalar. birini görür görmez çarpılması.

taşıma diyoruz biz o işe, daha önceden yazdığı sözlükten copy paste yani.

"siz geçici dünya malını istiyorsunuz. oysa allah ahireti kazanmanızı ister." (enfâl: 67)

ai bile yapamaz.

gülümseyince yüz verdi oluyor, biraz gülünce de hafif kadın. her şeye pislik attıkça insanlar da tef gibi gergin gezer oldu.
belki de hayatları yolunda gitmiyordur, berbat insanlara tahammül ediyorlardır, herkes polyanna olacak değil ya.

kendime bakmayacaksan not bırakma demişim. baktım ama bir yıldan fazla bir zaman geçmiş bu sayılmaz galiba haklı çıktım.

niyesini, nasılını bilmemekle birlikte içgüdüsel olduğuna kanaat getirdiğim eylem.

bir küçük kızımız var,ellerinizden öper. bizim gibi ufak çocuğu olan arkadaşlarımız var. erkek olanı var kız olanı var.

tüm çocukların ortak noktası, iş makinesi ve çöp arabası görünce hipnoz olmak.
yüzlerine gülümseme geliyor, heyecanlanıyor keratalar.

bu çocuklar gözümüzün önünde büyüdü, hepsi 6 aydan itibaren, bizimki dahil çöp arabası ve iş makinelerine aşık.
hal böyle iken, yetişkinlikte de iş makinesi izlemenin cezbedici olması daha doğal olmakla birlikte, niyesi ve nasılı tam bir soru işareti oluyor.

insanın 3-5 kişi toplanıp bir tane ekskavatör alıp kiraya veresi, boş kaldığında sağı solu kazası geliyor.

nasıl ikna edildim de bu masa başına geçtim?
bu hem yatıştırıcı hem de sinir bozucu bir iş. kırışıklıklar giderilirken çift çizgi olma durumu beni delirtiyor.
eski zamanda bunu düşünen akıl neden başka bir şey üretemedi ki? zorlu ve boş yere iş çıkartmış.
ütü yerine kırışmayan kumaşlar üretselerdi ve kırışanlardan kurtulsalardı daha iyi bir icat yapmış olabilirdi...
daha kolay ütü yapılmasına rağmen yine de bu olaya tişört dışında bulaşmak istemiyorum. :/