zaman tüneli

milli savunma bakani yasar guler’in milletvekilleriyle yaptigi butce gorusmelerinde sarf ettigi cumle.


buradan

zincirlerin uzunluğuna bağlı olarak geliştirilen yanılgı.

mezarcı hasan, eskiden islamcı refah partisinin bir milletvekili iken araptapar bir islamofaşistin tekiydi. absürt duruma bakın, refah'ın ardılı fazilet partisi kapatılınca mezarcı, cezaevinde binbir türlü işkence gördü ve işkencenin ardından eskisine nazaran akıllandı. mezarcı hasan, delirdikçe akıllanan tek kişi :) mezarcı hasan'ın şimdiki hali çok daha minnoş ve sempatik hiç değilse şeriatçı olduğu günlerdeki gibi itlik yapmıyor. mezarcı hasan, yerli ve milli mesih'imizdir. allahülazim velvel cırcır :)
mezarcı hasan, delirmeden önceki yobaz halindeyken refah partisi'nin milletvekili iken
mezarcı hasan'ın delirmesinin başlangıcı
sözde mesih mezarcı hasan'ın şimdiki delirmiş ve ponçik hali

ilk baskısı 1982 yılında adam yayınları tarafından yapılan melih cevdet anday kitabıdır. kitap melih cevdet'in 1979 yılında eğitim danışmanı olarak bulunduğu paris'ten cumhuriyet gazetesi'ne gönderdiği yazılardan oluşuyor. içerik kitabın ismiyle uyumlu, yazıların tamamı paris ve fransız kültürüne ilişkin gözlemlerden ve değinilerden oluşuyor denilebilir. melih cevdet bu gözlem ve değinileri türkiye açısından ele alıyor, değerlendiriyor ve karşılaştırmalar yapıyor. paris'in zengin entelektüel ortamı okurlara sunuluyor. sergiler, bilimsel etkinlikler, entelektüel ortamlar ve farklı kültür ürünleri ele alınıyor. pek çok yerli ve yabancı şair, yazar ve düşünür anılıyor. her bir yazı sıradan bir gazete fıkrasının çok ötesinde derin ve tıkız. yetkin bir şairin kaleminden süzülen sıcacık yazılar... melih cevdet'in şair yönü genelde daha iyi bilinir; oysa o aynı zamanda ciddi bir düz yazı ustasıdır. bana kalırsa üst düzey bir deneme yazarıdır şairliğinin yanında. bu kitaptaki yazılar melih cevdet'in düşünceyle olan yakın ilişkisini de açıkça serimliyor. fransız kültürüne dair pek çok şeyi belirli bir entelektüel süzgeçten geçirerek yazıya dönüştürüyor. eğitim meselesine özellikle önem veriyor. fransa'daki türk işçilerinden tutun da filanca sanat merkezindeki bir etkinliğe kadar oldukça geniş bir yelpazede dolanıyor. fransızların her şeyi ulusallaştırdıklarını ve bu eğilimden hristiyanlığın bile âzâde olmadığını savunuyor. fransızların çocuklarını âdeta bir entelektüel adayı olarak gördüklerini ifade ediyor. eğitime verilen müthiş önemi anlatıyor. bunların ışığında türkiye'ye bakıyor. kibar kibar eleştiriyor. kendimizi ne yerin dibine sokmalı ne de bokumuzda boncuk olduğunu sanmalıyız ona göre. bokumuzda boncuk ifadesi tabii ki bana ait; üstat oldukça kibar ve ince biridir. yahya kemal'in paris serüvenine değiniyor. onun ittihat ve terakki'yi pek beğenmediğini, dahası biraz da burun kıvırdığını söylüyor. kendi şiirini aramaktan başka pek bir derdi yoktu yahya kemal'in. en azından asıl meselesi buydu yani. dışarıdan türkiye'ye nasıl bakıldığını irdelediği kısımlar gerçekten çok hoştur. bunlar üzerine çeşitli karşılaştırmalar yapıyor çünkü. nâzım anılıyor, onun şiirlerinin oyunlaştırıldığı bir etkinliğe dair izlenimlerini paylaşıyor. suna kan, abidin dino, sartre ve tabii ki orhan veli gibi isimleri anıyor. paris'in berduşlarını anlattığı yazı çok tatlıdır. fransızcası clochard.

gelde bira içelim .

#2780191 yani ırkçılığın laciverti.

mikromilliyetçilik, alman ekolü etnik milliyetçilikin diğer bir adıdır. bu fikir akımına mikromilliyetçilik denmesinin sebebi, ilgili ülkede soy davası güdülerek sadece tek bir etnik grubun "tek millet" olarak sayılmasıdır. adı üstünde mikro-milliyetçilik yani sadece tek bir etnik grubu baz alma, diğer etnik grupları dışlama

trilyonluk plakalara sahipler. sürekli zam istiyorlar.
basit usulle vergi veriyorlar aylık 300 tl
taksiciler vergi versin.

etnik milliyetçilik; adı üstünde ilgili ülkede etnik köken esasına dayalı, alman ekolü mikromilliyetçiliktir. etnik milliyetçilik, soy davası gütmektir; ırk ve kan bağına dayanır. türkiye'deki etnik milliyetçiliğin önemli temsilcileri yusuf akçura, sadri maksudi arsal ve hüseyin nihal atsız gibi kişilerdir. etnik milliyetçiliğin mottosu ne mutlu türk olanadır. mikro-milliyetçilik
etnik milliyetçilik, siyaset biliminde devletini arayan millet olarak geçer çünkü ortada bir millet vardır fakat siyasi birlikten yoksun ilgili devlet yoktur.

hayatında kendi de dahil hiç bir erkeğe tahammülü kalmamıştır.

donuna kadar alırsanız belki artık yakar.

olum en son kurt değil miydi?

maymun mu, kurt mu, adem mi ne ise artık karar verin şuna.*

toprak yani.

yalancı peygamber yoktur,yalanı yeterince iyi söyleyememiş peygamber vardır.

ben türkçe şarkıların sözlerini de anlamıyorum, türkçe şarkı dinlemeyeyim mi?

daha ergen sayılırdım. kurtlar vadisi yeni başlamış. herkes gibi tutkuyla izliyorum ben de tabi.
o zamanlar tabi gençliğin verdiği ruh haliyle hep elif gibi bir sevdiğim olsun, polat gibi seveyim derdim. elif gibi dik başlı olsun, zeki olsun, delikanlı olsun, içi dışı bir olsun, sözünü esirgemesin ama ben öyle kabul ederim, adam gibi severim derdim.

onca sene geçti. bakalım dilek kapım açık
mıymış o zaman, yoksa değil miymiş?

kendim de kemerli buruna sahip biri olarak, diğer kemer burunluların estetik yaptırdığını görünce üzülüyorum.

bu kalkık burunu kim güzellik algımıza yerleştirdiyse kınıyorum. şişmanlığa ve kol altı kıllarına vücut pozitifliği yapılacağına keşke buna yapılsaydı.

ben kemerli ve kartal burnumla gerçek bir romalıyım! üzerimde latinlerin, yunanların, türklerin ve diğer nice milletlerin mirasını sahiplendiği bir medeniyet ile özdeşlemiş bir sembolü taşımak benim için şereftir.

akaryakıtlı otomobil üreten ülkelerin tamamı elektrikli otomobil üretebilir. mesele o otomobili satıp satamayacağıdır. piyasada bu kadar büyük oyuncular varken muhtemelen satamayacaktır. ayrıca söylenen parlak sözlere bakmayın, elektrikli otoların geleceği parlak değil. henüz taze olduklarından sorunları bilinmiyor. piyasa belli olsun üreticilerin tamamı girecektir. malezya, ındonezya, tunus, mısır, etiyopya, türkiye, pakistan, iran bunlar araba üreticisi ve muhtemelen elektriklisini de üretecekler. bu işin dinle alakası yok.

özgür irade vardır. hele içinde bulunduğumuz şu bilgi çağında kesin vardır. fanatikliğin son bulduğu yerde özgür irademiz başlar. bireyselliğe saygı duyulan yerde özgür irademiz başlar. baskıcı toplumlarda doğal olarak bir özgür iradeden bahsedemeyiz. çünkü baskıcı toplumların farklılık ve yenilik çıkarabildiği görülmemiştir.