zaman tüneli

çocukluğunun çoğunu fransa'da geçirmiş ve harvard üniversitesi'nde okumuş abd new york doğumlu yazar.

(bkz: madhouse at the end of the earth) kitabının yazarıdır.

içerim.

ing. (bkz: shit)

topuk jeli koymak, ayakkabı vurunca hissetmemek için topuk jeli koyuluyor.

annem

bugüne kadar okuduğum en güzel kitaplardan biri. yazarı (bkz: julian sancton)'dur. yaşanmış bir olayı anlatıyor.

(bkz: belçika)'nın (bkz: antarktika)'ya gönderdiği keşif gemisi buzlar içinde sıkışır ve kışı orda geçirmeye mecbur kalırlar. izole şekilde gemide kalan gemicilerin hayatta kalma çabaları da bu kitaba konu olur. nasa bile bu olayı mars görevlerindeki izolasyon konusunu anlamak için incelemiştir.
şiddetle tavsiye ederim.

goodreads

bir garip oldu burası. eski tadı kalmadı. kavga falan çıkardı eskiden ne güzel.

bunun dışında entelektüel merakları olan insanların sayısında azalma var gibi. canı sıkılan geliyor buraya, başlıklarda falan kendi gibi düşünenleri arayanlar vardı eskiden.

bilemiyorum...

piçtir.

www.instagram.com/reel/CzyZ...

olgunlaşınca ya muhteşem bir varlığa dönüşür ya da egoistleşir. bu kısmı uzun hikaye. bir sürü sosyo-politik, ekonomi-politik şeyler silsilasyonuna kafa yoracak olan varsa araştırabilir.

daha önce de bahsetmiştim burada, güzelim bir oğlanı çok çok seviyordum ( hâlâ seviyorum gerçi değişen tek şey benim bu sevgiyi kabullenme biçimim) o mutlu olsun diye bulup buluşturup alıyordum, olmayan vakitlerimi ayırmaya oturup iki güzel söz söylemeye çalışıyordum. beraberdik, aynı evde yaşıyorduk ama yok beni görmemekte ısrar ediyor, yanıbaşındayım ama ne mutluluğumu görüyor ne hüznümü. debelenip duruyorum anlayacağınız.
insan aşık olunca bi çıtır aptallaşır. ben hem aşığım hem çabalıyorum, çabaladıkça olmuyor olmadıkça aptallaşıyorum. meczup gibi geziyorum vallahi billahi kafamda bir hunim eksik, acayip bir gülüşüm, ağlarken kendimi bir hırpalayışım var anlatamam.
onun kokusu, gülüşü bakışı uyuyuşu, yolda yürüyüşünü bile hissediyorum içimde, iliklerimde dolanıp duruyor sanki. her neyse bu hissi ne kadar anlatsam da yaşamayan anlamayacaktır benimçe.
gel zaman oldu git zaman olmuyor bende, gönül olarak hala gitmedim ama evden ayrıldım en uç mahallelerin birine taşındım. evle uğraştım, çöküntü dönemimde bir türlü başlayamadığım kitaplarımı okudum, işime odaklandım, ikinci üniversitemi okumaya karar verdim, eski eşyaları yenileyip boyadığım bir hobi alanım oluştu bir süre böyle götürmeye çalıştım o kırgınlıkları, daha az hissetmeye başladım. zaten ilaçlar ve psikolojik destekle bir nebze yere çakılışım yumuşatılmıştı. ben kendimle oyalanırken o da hatalarının farkına varmak istedi geri dönmek istedi kabul etmedim. olmayacağının farkına varıldığı bir eşik oluyor ya o eşikte verilen karar çok çok önemli bir karar, kabul etmeme kararı aldım. onu sevmek güzel hissettiriyor, onunla olmak beni hırpalıyor, onu sevmek onunla olmamak evimi güzelleştiriyor, beni güzelleştiriyor, daha iyi bir dinleyici olarak sohbetlerim güzelleşiyor, çok çok kötü hissedersem çıkıp yürüyorum hava çok kötü olsa bile birden o da güzelleşiveriyor.

dünya üzerindeki tüm kavgaları, savaşları - dini kavgalar, sağcı solcu saçmalıkları vb. gibi - zenginler çıkarmıştır, çıkarmaktadır. siz burada birbirinizi yerken onlar da istedikleri gibi, dolu dolu, mutlu bir hayat yaşamaya devam ediyorlar.

şiddetli beyin eksikliği yaşayan tipler bile kalkmış "sözlüğü foruma çevirdiler" yazabiliyor lan öyle bir sözlük. şuradaki hoşgörü ve tahammül seviyesi ekşi sözlük seviyesinde olsa sol frame'e adım atamazsınız. sizi öyle bir silkerler ki tek kelime yazacak yüzünüz kalmaz.

aynı geri zekalı tipleri sabah akşam beğene beğene aldıkları üçbeş artı oy ile kendilerini iyi yazar, beğenilen, sevilen yazar sanıyor bu denyolar.

getirin şu eksi oyu ulan siz de artık. bakalım kimin kaç gün borusu ötüyor burada.

dostunuzla oynayabileceğiniz güzel bir co-up oyunu. keşke daha önce oynasaymışım. son zamanlarda oynadığım en iyi oyundu. hikayesiyle, müzikleriyle çok keyifliydi. oyunu oynarken hem seçtiğiniz karakterle bir bağ kurduruyor hem de dizi izler gibi hikayeyi merak ve takip ettiriyor. kesinlikle tavsiye edilir.

innanılmazzz. ankaralı olarak utandım.

memleketimde böyle haza bir beyfendiyle şah mat yapacak kadının çıkmaması, üzdü beni.

neyseki tunus caddesinde güzel barlar var.

üzüntü verici olay.
(bkz: elon musk)'in sirketi olan (bkz: spacex) bugun (bkz: starship) adli 120 metrelik insansiz dev roketi texas'tan firlatti.
amac roketi belli bir seviyeye firlatmakti ama meksika körfezi yakinlarinda belirlenemeyen bir sebepten ötürü roketteki bilgisayarlar roketi imha etti. yine de iyi bir gelisme cünkü nisanda atilan roketten daha iyi is cikardilar.

rokette 33 tane motor varmis. elon musk paylasti.
x.com

bbc

düzenleme: patlama görüntüsü icin twitter.com

dedi sığır adam.

neden "kadın" ile sınırlandırıldıysa? halbuse erkekler de feci oynar bu mereti. hele bir çatal atanlar var ki... evlerden ırak.

sucuk yerine salam göndermişler. salam isteyen qızlar eqlesin.

çünkü filmin sonunda o bayrak sallanıyor illa ki.

youtube'da sahaflarla ilgili bir şey ararken tesadüfen karşıma çıkmıştı. diyanet tv olduğu için pek yüz vermedim önce. sonra bir şans verip ilk bölümü izledim. derken, art arda hepsini izledim. sahafların dünyasına odaklanan çok iyi bir iş çıkarmışlar. her bölümde farklı bir yöne odaklanılıyor. imzalı kitaplar, koleksiyonerler, satmaya kıyılamayan kitaplar, cilt güzelleri vesaire... tabii ki diyanet tv olduğu için aslında sahaf filan olmayan bazı adamları da konuşturmuşlar. buna rağmen izlenmeye değer bence. çünkü bu konularda pek bir malzeme yoktur. daha doğrusu kitaplardan bulursunuz ne aradığınızı ama youtube gibi platformlarda oturup izleyebileceğiniz pek bir şey yoktur. seslendiren kişinin sesine ve türkçe yetkinliğine diyecek yok. oldukça karizmatik bir ses tonu. işinin ehli bazı sahafları dinleme fırsatı buluyorsunuz. ankara hemen her konuda olduğu gibi istanbul'un gölgesinde kalan bir şehir. diğer bütün şehirlerle aynı yazgıyı paylaşıyor aslında; istanbul harici her yer gibi taşra olarak algılanıyor. sahaflık açısından da bu böyledir. sahaflar filan konuşulduğunda istanbul'da bulunan üç beş kişi anılır sadece. onların anılmasında bir sorun yoktur ama ankaralı ciddi sahaflar da vardır. işte bu belgesel kıvamındaki programlar serisinde ankaralı değerli sahafları da dinliyoruz. anadolu sahaf, sanat kitabevi ve güven kitabevi gibi değerli kültür mahfillerinin sahipleriyle tanışıyorsunuz. bu meselelere meraklı herkesin onlardan öğrenecek çok şeyi vardır. yılların meslek görgüsüyle tatlı tatlı anlatıyorlar kitabiyat dünyasının inceliklerini. koleksiyonerlere kulak veriyorsunuz bazen. anılar paylaşılıyor. dolu dolu bir içerik oluşturmuşlar. kitaplık düşürmek gibi sahaflık jargonuna ait şeyleri anlatıyorlar. peşinden deli divane koşulan kitaplar konu ediliyor. ellerinden geçen hazine değerindeki kitapları paylaşıyorlar. kıyamadıklarını mevzu bahis ediyorlar. her sahafın müdavimi olur. onlarla kurulan ilişki sıradan bir müşteri münasebetinin çok ötesindedir. ahbaplık oluşur çünkü zamanla. onlara ayrılır kimi kitaplar; satışa bile sunulmadan satılan kitaplar vardır onlara. sahaflık mesleğinin hakiki erbapları meseleye sadece ticaret olarak bakmazlar çünkü. bu da işin bir parçasıdır doğal olarak ama kitabın ehline ulaşmasını da isterler. müdavimler anlatılıyor. anekdotlar birbirini izliyor. kitapları nasıl edindiklerini basitçe anlatıyorlar. sözün özü çok kaliteli bir iş yapmışlar. işin inceliklerini merak edenler için çok malzeme var. oldukça öğretici.