alomorgmu yazar profili

şımarık büyütülmüş, her istediği anında yapılmış bir insandır - bana göre - ciddi bir rahatsızlık mevzu bahis değilse, yediğin yemek sende kötü bi etki bırakmıyorsa yemek seçmek baya baya lüks içinde, bolluk bereket içinde büyüyen ve en sonunda emek harcayıp yemek yapan insanları "zıkkımın kökünü ye ... çocuğu" diye çıldırtan insan tipidir. ağzının üstüne bi tane şaplak vurabilirsiniz böylelerinin. :)

bir kaç senedir uğraşıyorum umarım bi gün yapcam.. :')

uzun bir istirahate ayrılması gereken çalışan.

bazılarında sadece "et yığını" olarak var olan bir organımız.

günaydın. umarım bu iğrenç işten kovulduğum bi gün olur.

aslında aileyle birlikte yaşayan biriyse bu kişi ağlayacak başka rahat yer bulamamasından kaynaklıdır. bi de banyo dışında herhangi bi yerde ağlayan birinin gözleri kızarır, şişer, ağladığı hemen belli olur. ama duştan çıkınca kimse gözlerin neden kızarmış diye sormaz. sabun veya şampuan yakmıştır belki gözlerini bilemezsin ki.. bence çok mantıklı ya duşta ağlamak. ayarla suyu, otur ağla, sonra ferahlamış bi şekilde çık, bornozunla yatağına uzan, uyuyakal falan mis gibi abi. çok canım çekti şu an..

bazen üzüldüğünüz, kırıldığınız ortamlarda kalmak için boş nedenler ararken, gitmek aslında en başta yapılması gereken eylemlerden biridir. çünkü sizi üzen yarın da üzecektir. aylar yıllar sonra da yine kıracaktır. o yüzden bazen gitmek şifâdır, güçtür, cesarettir. zaten kalmanızı isteyen gitmenize sebep olacak şeyler yapmaz. bunu da unutmayın.

ben nasıl bi duygu olduğunu okumaya geldim. tanım girecek kadar bilgim yok bu konu hakkında.

1,73 ama çevremdekiler eyfel kulesi diyorlar bence kendileri kısa.

mesai yeni bitti. eve geldim. çok yorgunum. üstelik adana sıcağında uyuyamıyorum. bu da yetmezmiş gibi bi kaç saat sonra kalkıp işe geri gitcem. hiç de günaydınlık bi sabah değil yaniii :/aahh sevdiğimin sesinden şiirlerle, şarkılarla, sevgi sözcükleriyle uyutulmak istemez miydim şimdi.. ne çok isterdim. ama şu an bayatlamış cips yiyerek kahvaltı!mı yapıp yatıp zıbarıcam. zıbarabilirsem tabi.. bu arada malum parti kapatılsın ya her şey şu zebellah herifin yüzünden.!

babasının prensesi ve her küçük kızın kahramanı olmayan bi ilişki türü bizimki. küçük yaşlarda çalışmaya zorlayıp el altında ezilmemize sebep olan, ciğeri beş para etmez insanlardan sürü gibi laf yiyip yine de çalışmak mecburiyetinde koyan bi ilişkiden bahsediyorum. evet evet.. en ufak bi hatanızda sizi yerin dibine sokup çıkaran bi babayı anlatıyorum sizlere. iş yerinde sorunlar yaşayıp hıncını döverek çıkartan, bazen de keşke eliyle dövse de diliyle bu kadar yaralamasa dediğimiz bi ilişki. ben babama hiç canım babam diyemedim mesela, doya doya babacığım diyerek seslenemedim. imreniyorum.. hani kız-baba ilişkilerine de değil, erkek çocuklarını öpüp koklayarak seven babaları bile gördükçe hep için için ağladım. ama alıştım sanırım. kendimi çok güçlü yetiştirdim sanıyordum hep. ta ki bi erkeğin peşinden sevgi diye koşup kapılarında kırıntı sevgiler için ağladığımı fark edene kadar. babama beni dövdüğü veya bana sövdüğü için değil ahım. beni ufacık sevgilerin peşinden koşturduğu için. hep bu yüzden kinim de nefretim de ona karşı diri kalacak. en büyük travmalarımın sebebi babamı sevmek için çok çabaladım. görülmedim. fark edilmedim. olsun. zaten beni daha kimler kimler görmedi, sevmedi sayesinde.

sayende baba.
zaferini kutla.

zengin derdini bilmem de bu gece bi bekçiyle konuştum dert yakınıyor. olay şöyle;

bekçi: nasılsın ablacım yoğun mu işler?

me: iyidir abi noolsun koşuşturmaca devam ediyo bi dakika boş durmuyoruz hiç sende ne var ne yok??

(işlek bi caddede petrolde kasiyerlik yapıyorum ve gece vardiyasındayım. kekosu, sarhoşu, maddecisi her b*ku kullanan gece damlıyor petrole neyseee)

bekçi: valla bende de aynı iti kopuğuyla uğraşıyoruz, kimlik sorgulaması yapıyoruz bizim iş de çok yorucu yaa yoruluyoruz baya

me: allah yardımcınız olsun abi :')
yine me ama içimden: sen ne anlatıyosun derdini s.kym be abi

sevilmek için iyi olmak yetmez, güzel olmak yetmez, zeki olmak yetmez, zengin olmak yetmez. karşınızdaki insana bağlıdır sevilip sevilmeyeceğiniz. çünkü karşınızdaki insan -eğer bu kişi gerçek sevgiyi tam olarak biliyorsa- hiçbir nedene bağlanmaksızın sizi siz olduğunuz için sever. kaşınız güzel gelir, saçlarınız güzel gelir, kokunuz güzel gelir, yahu bi yerde bi duruşunuz bi bakışınız hoş bi kelamınız hoş gelir şayet bu insan sizi sevmek istiyorsa. demem o ki sevene sebep çok. sevmeyene de isterseniz ağzınızla kuş tutun yine yaranamazsınız çünkü itici gelir yaptığınız her şey. mesela yıllarca neden sevilmedim diye hep kendimi sorguladım ben. iyiydim hep. güzel değilim evet ama hiç yüzüne bakılmayacak biri de değilim. kimseye maddi olarak yük de olmadım bu zamana kadar ailem de dahil olmak üzere. zeka olarak bi sorunum da yok. sevince hep güzel sevdim kimsenin duygularıyla oynamadım. ama yine sevilmedim. belki de böyle olması gerekiyordur. belki de onlar için sadece bi hiçten ibaretimdir. her şeye okeyim bakın her şeyi anlıyorum sevmemelerini de anlıyorum ama seviyormuş gibi yapıp ortadan kaybolmayı biri bana lütfen açıklasın ya.! bu karaktersizliği cidden anlamıyorum.

cahilliğin hat safhada olduğu bi ülkede bu soru sorulmaya gerek bile duyulmamalı. gerçekten çok şey söylemek istiyorum ama susmak zorundayım. allah da böyle adaletin belasını versin.

pembe gömlek, beyaz tişört, kot pantolon ve beyaz spor ayakkabı giydim. baharın habercisi gibi tıpkı. gayet cıvıl cıvılım, içimi yansıtmadım bu defa.. :/ çünkü bugün önemli bi gün. sadece ben değil ailece pembe giyinip rengimizi belli ettik :))


(bkz: sana söz yine baharlar gelecek)

deniz sungur - hangi şehir kabul etsin beni

muhtemelen çirkin bi kadın.

bugün sevdiğim kişiyi yanında bi kızla alışverişten dönerken izlediğimi görünce hissettiğim duygu. bi hafta önce gözlerimin içine bakıp beni sevdiğini söylerken, yağmurda beraber sırılsıklam olup birbirimize sarılırken yürekten sevildiğimi hissetmiştim. büyük yanılgılar, pişmanlıklar, keşkeler tırmalıyor beynimi. kalbim sıkıştı onu bi kızla görünce ama elimden gelen sadece uzaktan izlemek oldu. aklımdaki tek soru "neden" di. cevabını duymak bile istemediğim bu soru yüreğimi delip geçiyor. bazen insan avaz avaz bağırıp "beni neden sevmedin" diye bağırmak isterken sessizce pencere kenarında sigarasından bi fırt daha çekip her şeyi kabulleniyor. zor da olsa.

kaç mevsim aşk pazarında geçti yalanlarla
düş sattım aldanmışlara
aklım kaçıverdi elimden bir gece vaktiydi
sevdiğim başka sevenim başka