azor yazar profili

bu zamana kadar yapmamaya, yapanları da uyarmama rağmen artık dahil olduğum eylemdir. tam olarak aşağılamak değil aynı seviyede tartışma ve anlayacakları örnekler ile bu eylemi gerçekleştiriyorum. bu ülkede artık apolitik olmak gibi bir lüksü yok kimsenin.

yok uefa standartlarına stadyumlarımız varmış, otel ayarında şehir hastanelerimiz varmış. bunlar bir devletin zaten yapmak zorunda olduğu hizmetler. henüz maaşım elime geçmeden %40'ını zaten bunları yapmak için kesiyorlar. ben devletimden; adalet, eşitlik, liyakat bekliyorum.

yoldan çevirdiğin 10 kişiden 9'unun yurtdışına gitmek istemediği, ekonomik, ticari ve bilimsel yönden gelişmiş bir devlet bekliyorum.

burada bile yazarken, kimseye bir hakaret etmeme rağmen yazdıklarımın birilerinin gözünde suç teşkil etmeyeceği, kendimi özgürce ifade edebileceğim bir devlet bekliyorum.

bu yüzden artık bunları elimizden alan, bizi ötekileştiren, sırf geleceğimizi düşünüyoruz diye bize türlü hakaretler eden bu zihniyetle artık onların dilinden mücadele etmek şarttır.

ülkedeki tüm vatandaşlardan toplanan paralar ile finanse edilen "devlet kanalı" trt'nin hükümetin sözcülüğüne soyunması rezaletidir.
bu ülkede "artık bunu da yapmazlar" diyeceğimiz her şeyi yaşadık çok şükür.

türkiye cumhuriyeti'nin kurucusu ve mecliste halkı temsil gücü en büyük ikinci partiye karşı yapılan bu saygısızlığın unutulmaması gerekiyor. devletin ve dolayısıyla halkın parasının nereye gittiğini sormanın, bu konunun takipçisi olmanın kime ne gibi bir zararı oluyor da bu tarz çirkin işlere girişiliyor?

son söz, herkesin adaleti şaşar; allah'ın adaleti şaşmaz

sadece kötü adam değil, gülüş dendiğinde ilk aklıma erol taş gelir.

bunun dışında natuk baytan filmlerindeki kötü adamlar da klasik yeşilçam gülüşünü çok iyi yaparlar. nihahahah nihahaha

daha dün gibi aklımda. okulun başlayacağı sene henüz okul kaydım yapılmamışken ailemle memlekete gitmiştik. döndüğümde benimle yaşıt iki kuzenim kayıtlarını çoktan yaptırmışlardı. tabi ben de mutlaka onlarla aynı sınıfta olmak istediğimi ailemle görüştüm ve kaydım 1-a sınıfına yapılmış oldu.

mahallemizdeki iki katlı okul evimizin üç sokak yanındaydı, yürüyerek beş dakika diyebiliriz. okul öncesi alışverişte aldığımız önlüğümü giyip, annemin beslenme çantamı hazırlaması ile yolculuk başladı.

ilk tören sonrası okula adımımı attım sınıfım kapıdan sola girince en dipte sağ taraftaydı. okulun arka tarafındaki ufak boşluğa bakıyor ve arka duvardan dolayı içeriye az ışık giriyordu. bu yüzden çoğunlukla sınıfın ışığının açık olduğunu hatırlıyorum.

okula girdik sola dönüp ilerideki sağ taraftaki sınıfa girdim. sınıfta çocuklar ve velileri yan yanaydı. ayakta durmak için bile neredeyse yer kalmamıştı. biraz sonra öğretmenimiz ailelerimizden izin isteyerek onları dışarı çıkarttı. bir kısım ailesinden ayrılmak istemediği için ağlıyordu. bense iki kuzenim ile yan yana oturup gülüp eğleniyordum. o günü bu kadar net hatırlama sebebim ise daha farklı.

sınıfa girdiğimde ilk gözüme çarpan kapının tam karşısındaki duvar tarafında, öğretmen masasının hemen önündeki sırada oturan sarışın kıza takılmıştı. ilk görüşte aşk diye işte buna derim. tabi ki o zamanlar için bunu çocukça bir durum olarak görebilirsiniz fakat o günü hatırlama sebebim ne mavi önlüğüm, ne kuzenlerim, ne sağ köşedeki sınıf ne de ağlaşan çocuklar. o günün tek anlamı işte o sarışın güzel kız.

yazılı olarak değil de sözlü aktarımlarda yaşandığında gerçek bilginin sessizce söylenmesine neden olan durum.
bununla ilgili yaşadığım olaylar hep şu tarz oluyor. mesela "abc kişisi aralıksız 100 müdür saat koşmuş rekor kırmış" bunu dedikten sonra tam değer verebilmek için internetten bakarım. sessizce " 100 saat değil 17 saatmiş :) " diyerek konuyu değiştiririm.

tam bu olayı hayatınızdan çıkartmaya çalıştığınızda anlaşmış gibi tüm sorunların üst üste gelmesi ile overdose olmanıza sebep olacak sorundur.
bunun arkasındaki sebebin başarısız olma korkusu olduğunu düşünüyorum. çünkü kendi hayatımdaki örneklerde çoğunlukla başkasını daha çok ilgilendiren ve bir bölümünde benim dahil olduğum durumlarda yaşıyorum bu sorunu.
çare olarak önerilecek bir yöntem varsa, (tercihen fiziksel bir aktivite, zira zaten zihinsel olarak üstesinden gelebilecek bir yöntemi uygulaması daha zor olacaktır) tavsiyelere açığım

atatürk'ün adını en son ağzına alması gereken kişi sırf rant uğruna bu lafı ediyor ya varın kazancını siz düşünün.
kanal istanbul'un getiri ve götürülerine bir bakalım:

-öncelikle büyük bir doğa ve iklim tahribatı. doğal bir gölün yok edilerek kuzey güney hattı boyunca önüne çıkan her türlü arazi, orman ve yaşam alanını ortadan kaldıracak bir proje.
- kanal çevresindeki arazilerin yerli ve yabancı yandaşlara pay edilmesi. bu konu için ilk akla gelen örnek katar şeyhinin annesinin almış olduğu araziler.
- möntrö boğazlar sözleşmesi'nin bypass edilmesi. bu konu aralarından bence en önemlisi ve asıl hedef de bu konu. boğazlar sözleşmesi ile karadeniz'e kıyısı olmayan ülkeler sürekli olarak karadeniz'de savaş gemisi bulunduramıyor. bu da demek oluyor ki amerika ve avrupa karadeniz'e savaş gemisi getiremez. boğaz geçişleri yine türkiye'nin kontrolü altında. yani durduk yere bir savaş gemisi de geçip gidemez. bu kanal ile amaç bu sözleşmenin geçerliliğinin kaybettirilmesi ve yukarıda bahsettiğim gibi amerika'ya karadeniz'i açmak olacaktır. buna karşılık olarak da rusya karadeniz'deki özellikle türkiye kıyılarındaki etkinliğini arttıracak ve kuzey afrika ve ortadoğu sonrası sıra bize gelmiş olacak.

bu tarz haberlerin gelişen teknoloji ve sosyal medyanın etkisi ile daha fazla görülür haline geldiğini düşünüyorum. bu aslında bir bakıma çok iyi bir gelişme. belki daha önceden bu tarz durumlara fiilen tanık olmasak bu rezaletin farkında olamayacaktık.

bu videodan çıkartılacak o kadar çok ders var ki. mesela sen genç kardeşim, neden başka bir bireye sözlü ve fiziki şiddet uygulamak istiyorsun ve uyguluyorsun? kendini ifade etmenin o kadar yolu varken neden en ilkel ve en insanlık dışı olanı seçiyorsun?
mesela sen ebeveyn abim,ablam, kardeşim neden yetiştirdiğin ve en kıymetli olan parçana başka insanlara, hayvanlara kısacası tüm canlılara karşı nasıl davranılması gerektiğini, gerçek bir insan ve iyi bir birey olmanın gerekliliklerini öğretmiyorsun? onun derslerinde başarılı olmasından çok; arkadaşlarına, küçüklerine veya büyüklerine davranışlarını öğütlemiyorsun?

bir insanı kırmak veya korkutmak kendinize yapabileceğiniz en kötü davranışken, nasıl bunu göze alabiliyorsunuz? kendinize saygınız bu kadar mı yok?

birkaç bölümlük mini dizi olmasını isteyeceğim netflix orijinal filmi. baş kahramanımızın bir sürelik beraber yaşayacağı kişinin oraya nasıl geldiği, neler yaşadığı bir bölümde anlatılabilirdi. lost'un en sevdiğim yanlarından biri de buydu. her bölüm bir karakterin yaşadıkları ve karakter gelişimi izleyebiliyor ve davranışlarını bu doğrultuda değerlendirebiliyorduk.

yabancı kitabını alıp iş yoğunluğundan bir türlü başlayamadığım yazardır. en sonunda yıllık iznimden birkaç gün kullanıp bitireceğim gibi

bu kampanya özelinde değil diğer tüm kampanyalar için aynı şeyi düşünüyorum, bir milyon taraftarın vereceği 20 milyon tl ile üç büyüklerdeki ortalama bir oyuncunun maaşı anca ödeniyor. takıma faydası olmayacak bir oyuncuyu takımda tutmayarak yönetim bir milyon smslik parayı bulabiliyor. ne zamanki bir kulüp doğru bir politika ile yönetilir o zaman isterse rakip takım olsun ben de para yollarım. ama "torun sevme" yaşına gelmiş müzmin sakatlara verilecek 5 milyon euro için kimse ne benim ne de başka bir taraftar kardeşimin cebine göz dikmesin

bu ülke insanına yapılmış en büyük iyiliklerden biri olduğunu düşündüğüm eğitim kurumları. nüfusun yoğunluğunun belli merkezlerde toplandığı 70'ler sonrasında değerinin yeniden anlaşılıp tekrar aktif hale getirilmemesi çok büyük saçmalık. şu zamana kadar kapanmadan devam ettiğini düşündüğümde, ülke geneline yayılan bir nüfus, bununla beraber sanayinin de daha yaygın olması, tarımın belki de daha teknolojik olarak tüm ülkeye yayılması ve avrupa için bir tarım merkezi olan; bununla beraber entelektüelitenin toplumdan kopmadan herkese ulaştığı, belki de dünya çapında müzisyen ve sanatçıların yetiştiği bir ülke olabilirdik

kürklü bir mont ile az önce yakalanmış balığı, birazdan pişireceği ateşin yanında temizleyen kırklı yaşlarda bir balıkçı. ellerde olta iğnesinin sebep olduğu birkaç kesik ve hemen arkasında oyuncağı ile karlı bir kayanın üzerinde oyun oynayan yanakları soğuktan kızarmış sarışın bir çocuk.

bunu söyleyen isterse dünyanın en bilge insanı olsun, gözümdeki değeri bir hiçtir. bu ifade öyle bir ifade ki "ben yaptığım hiçbir işi hak ederek almadım ve kararlarımı da kendim alamadım" demenin kısaltılmış hali gibi.

sayın cumhurbaşkanımızın talimatıyla girdimi sonlandırıyorum.

(bkz: oku iş bul evlen çocuk yap öl) başlığındaki girdisinin bende yarattığı "bu hissi biliyorum, burada benden bir parça var" düşüncesi için nedensizce teşekkür etmek istediğim yazar. bir yerlerde insanların bu tarz sarmallar içinde kendini yabancı hissetmesi ve bunun farkında olması gelecek adına da ümidimi arttırıyor. elbet "bizim gibiler" birlik olacağız ve hayat da bayram olacak. takipteyim kendisini

anası babası duysa sesin sahibini tanıyamazlar, o derece yapaylıkta olan bir şarkı. şarkılardaki autotune oranı (nasıl ölçülürse artık) kadar o şarkının gelirlerinin vergi olarak ödenmesi ve bu vergiler ile müzik okulları açılarak düzelebilecek bir müzik piyasası oluştu son yıllarda.

zamanında önlemek için en önemli adım atılmış. ( 30 kasım 1925 ) (bkz: tekke ve zaviyelerin kapatılması)

diğer mahallelerde nasıl isimlendirildiğini bilmediğim, bilimum eşyanın havaya atmak suretiyle dağıtılması yöntemi.

tanımımızı girdikten sonra biraz daha detaylı açıklayabilirim sanırım. küçükken mahallede her çocuk gibi misket, taso, toto (futbolcu kartları) gibi bir çok farklı oyunumuz bulunuyordu. kuzenlerim ile bir çete gibi mahallede kim var kim yok onu yener onların ellerindekileri alırdık. evden çıkarken yanımızda 3 misket olurken dönüşte ceplerimiz çıt çıt sesler çıkartırdı. bir kumarbaz edası ile oynadığımız toto kağıtları ile türkiye ligini cebimize sığdırmıştık. çevremizde artık oynayacak kimse kalmadığı durumda kapış yapmak için ortam oluşmuş demektir.

hemen tüm birikimimizi yanımıza alıp yüksek bir yere veya bir balkona çıkıp tüm çocukların toplanmasını beklerdik. herkes toplandığında elimizdekileri kah teker teker kah toplu olarak kalabalığın üzerine yağdırırdık. ardından yeniden oynayacak kişiler ortaya çıktığından, oyun baştan başlardı ve herkesin elindekileri tekrar almak için sahaya çıkardık.

dünyanın bu denli hızlı şekilde milliyetçi muhafazakar olduğu bir durumda gerçek olması halinde çok büyük bir iç karışıklığına ve "avrupa baharı" yaşatabilecek bir durum

yıllardır özellikle google tarafından yapılan big data kullanımının whatsapp tarafından da yapılacağının açıklanması.

onlarca kez şahit olduğum, yaptığım bir internet aramasında veya konuşmalarım içinde geçen kelimeler ile ilgili reklamların karşıma çıkmasından daha farklı ne olduğunu merak ediyorum. bilen yazarlar bilgilendirirse sevinirim. bunun mark zuckerberg özelinde yapılan bir tepki olduğunu düşünüyorum. kişisel bilgilerimizin güvenliği sağlanmalı ve bunların üçüncü sahışlar ile paylaşılması en temel haklarımızdan biri fakat big data, data mining diye yıllardır anlatıyorlar. şirketler çok uzun zamandır müşterilerini gruplar halinde ayırarak reklamlarının daha efektif olması için çalışıyorlar. bu duruma şaşıranların ve ilk defa duyanların telefonlarını açıp ve indirdikleri uygulamaların izinlerine bakmalarını öneririm.