beyazmantoluadam yazar profili

şahsım devletinde akademikçilik oynuyorum.

annemin karnında kordonu boynuma dolardım.

ihraçlarla beraber içi boşaltılmış fakülte....

yok sayılmayı kabul edemiyor sanırım. tıpkı sürekli görünür olmaya çalışan instagram fenomenleri gibi... baksanıza kendisini yok sayan insanları sonsuza kadar yakacağını dile getiriyor.

intihar etmek yaşam istencinin en üst düzeyde olumlanması ve aynı zamanda tersine çevrilmesidir. sadece iyimser insanlar intihar eder, daha doğrusu artık iyimser olmayan iyimserler intihar eder. hayatın çok da matah bir yer olmadığının bilincinde olan insanlar intihar etmezler. zaman zaten geçiyor. her şey bir gün bitecek. bütün acılarımız dinecek, tamamen bir dinliğe/hiçliğe karışacağız...

türkiye'deki insanların yüzde doksan dokuzuna tekabül eder.

hayatla sorunu olan insanlar genellikle düşünür ve entelektüel/tinsel bir derinliğe sahip olabilir. hayatla sorunu olmayan insanlar ise, nasıl para kazanacağı, nasıl evleneceği vs. gibi basit sorunlar üretir. dostoyevski basit sorunlar üretmez ve bunlara teslim olmaz, hayatın kendisini çözümsüz bir denklem/sorun olarak görür. eğer böyle bir bakış açısı olmasaydı dostoyevski olmazdı zaten.

"çok şey vardı anlatılacak, o yüzden sustum. birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. sen duydun mu sustuklarımı?"

herkes gibi olmadığınız zaman insanlar bunun için sizi cezalandırmaya çalışır. sizi eksik ve suçlu hissettirmeye çalışır ve bizim gibi olmalısın fikrini size endoktrine eder. sakın özgünlüğünüzden taviz vermeyin. hastalıklı bir topluma uyum sağlılklılık belirtisi değildir. insan farklılığını olumlayabildiği ölçüde kendisidir.

anlaşılma isteği beni insanlarla iletişim kurmaya itiyor ve her iletişimim hayal kırıklığıyla sonuçlanıyor. anlaşılamamak çok büyük bir yük.

unutan iyileşir.

giuseppe tartini - devil's trill sonata

kendime ihanet etmiş gibi hissediyorum.

kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanı?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden.
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

temel bir yanılgı olmasından da evvel, hayat, ne ölümün ne de şiirin düzeltmeyi başarabildiği bir zevksizliktir.

onunla ben
hep sevişecek gibi baktık birbirimize.
bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık.

düşünen adam heykeli avrupadaki çoğu ülkede, üniversitelerde bulunur. biz de ise ruh ve sinir hastalıkları hastanesinin bahçesinde... düşünceye verilen değer. bu arada almanya bizi kıskanıyor.

gilles deleuze tarafından eleştirilen ve nietzsche tarafından pleb kurgusu olarak tanımlanan felsefe. diyalektik tez, anti-tez ve sentez bağlamında ilerler. bu çerçevede bir olumlu yargıya ulaşmak için, olumsuzlama ve olumsuzlamanın olumsuzlanması momentlerini geçmeniz gerekir. yani diyalektik düşünce kendisini ötekinin anti tezi olarak kurar. nietzsche'nin ahlakın soykütüğünde "o kötü" öyleyse "ben iyiyim" mottosuyla özetlediği, kölenin düşünüş biçimine yakındır. deleuze nietzsche okumaları aracılığıyla, hınçtan ve tepkisellikten arındırılmış bir felsefe kurmaya çalışır. dolayısıyla kendinden yola çıkan ve kendisine ilişkin bir yargıya ulaşmak için herhangi bir şeyi olumsuzlamaya ihtiyaç duymayan, bir düşünüş biçiminin temellerini deleuze nietzsche'nin üstinsan kavrayışında bulur. üstinsan efendi ahlakının cisimleşmiş halidir ve kendinden yola çıkar ve olumsuzlaması kendisine ilişkin kavrayışının bir uzantısıdır. ben iyiyim öyleyse o kötü der, bu da hınçtan arındırılmış eleştirel bir felsefenin temelidir.

bazen de küçükken yalan olduğu düşünülen şeylerin doğru olduğunu insan büyüdüğünde anlar. kitap en iyi arkadaştır derlerdi de inanmazdım.

doğru insana aşık olabileceğini sanmak bir yanılsamadır. insanlar çoğu zaman kafalarındaki ideal kişiyle alakası olmayan kişilere aşık olurlar. ayrıca aşkın çok az doğrulukla ilgisi vardır. çünkü rasyonaliteden beslenmeyen bir duygu, doğruluk/yanlışlık kriterine indirgenemez. çoğu zaman yanlış insanla, daha tutkulu bir aşk yaşarsınız. iyilik, dostluk gibi doğru insanı tanımlamak için kullanılan kriterler aşkın içerisinde pek yer almaz, aşk karanlık duygulardan beslenir.