nihal atsız. keskin bir kalemi vardı hiç tavizi yoktu eğilmedi. hayatı mahkemelerde hapishanelerde geçti. fikirlerini ölümüne savunmuştur. saygı duyulası bir şahsiyettir
atilla ilhanın ağzından nihal atsız:
1941’di galiba, izmir’deki bir liseden komünistlikten dolayı kovuldum. belge aldığım için hiçbir yerde okuyamıyordum. özel bir lisede okuyabilir mi diye beni istanbul’a yolladılar. boğaziçi lisesi’ne geldim. boğaziçi lisesi’nde edebiyat hocam kimdi, biliyor musunuz? nihâl atsız idi. ben, “eyvah” dedim, “bu adam beni hemen mimleyecek ve perişan edecek.”
ne bekliyorum biliyor musunuz, bir hitler bekliyordum ben. geldi, hiç de öyle bir adam görmedim. derli toplu, aklı başında, işini ciddiye alan bir adamdı. her çocuğun istiklâl marşı‘nı baştan aşağı ezbere bilmesini isterdi. onu yapamadın mı, sıfırı alıp oturuyordun.
ve sınıfta bu işi yapan tek adam ben çıktım. “sen kimsin, nereden çıktın yahu?” dedi. “ben şuyum.” dedim. “sende iş var.dedi
devamını gör...