franz yazar profili

kapanması üzmüştür.

keşke daha aktif olsaydım orada ama elden ne gelir.

(bkz: sözlükte kız düşürmeye çalışan erkeklerin mal olması)

kafanızı pencereden uzatın da iki insan yüzü görün dediğim gariplerdir.

iki süper kahramanın kapışması.

birisi aşkı için dağları delmiştir. ama aldığı yalan haberle hemen su koyverip kendini öldürmüştür.

diğeri öyle mi? birbirinden güç canavarlarla dövüşüp her seferinde prensesin burada olmadığı haberini alsa da yoluna devam etmiştir. ölmüş ölmüş dirilmiştir de, yine de bana mısın dememiştir.

ayrıca adam ateş fırlatabiliyor cebinden. daha cool bir hareket var mı bundan?

o yüzden mario alır.

seni bıyıklı, su tesisatçısı, küçük enişte.

(bkz: siyahın diğer bütün renkleri dövebilmesi)

nevşehir.

komple ama, inciğini boncuğunu gezin.

beni şey etmeye kalkmadığı sürece umurumda olmayandır.

sizin de olmasın.

dışlamayın la şöyle insanları.

artık garip gelen, sözlüğün canı sıkıldıkça havai fişek gibi sağa sola kime denk gelirse diye yolladığını düşünmeye başladığım bildirim.

ben sözlüğe haftada bir giriyorum, yazdığım entariler de ortada, kim neden ve niçin takip ediyor anlayabilmiş değilim.

yine de kanlı canlı olanlara saygılar.

bilinen şarkıları caz potasına sokan youtube şeysidir.

kendisini keşfettiğimden beri hayatım öyle güzelleşti ki... hele blondie'nin call me eserini sanata çevirmişler ki, dinlemelere doyamıyorum.

artık yapmadığım iştir.

kütüphaneden, oradan buradan ödünç kitaplar alıp okuyorum. kendime ait büyükçe bir kütüphanem vardı ama bir an geldi ve şöyle bir kitaplığıma bakınca hiçbir işe yaramadıklarını gördüm. işe yaramaması kitapların boş olduğu, zaman ayrılmaması gerektiğinden değil. aksine, öyle kütüphanemde boş boş durup benim ya da bir başkasının işine yaramıyor oluşu.

şimdi kütüphanemi neredeyse yarı yarıya dağıttım, insanlara hediye ettim.

böyle bir rahatlama yok inanın.

bir ara nedense başıma bolca gelen olaydır.

hani öyle çocuk falanken değil, birkaç sene önce. tam olarak ağlamak da sayılmaz ama boğazıma kimi şeyler otururdu sürekli.

özellikle animasyon filmlerde, üzücü bir sahne oldu mu aklıma türlü şeyler gelir, çocukluğumu özler, boğazıma oturan yumruyla öylece ekrana bakakalırdım.

sonra da animasyon izlemeyi bıraktım.

şerefsizler çok duygusal şeyler yapıyorlar.*

onuru gururu olan bir öğretmenin kabul etmeyeceği özürdür.

ulan bazen düşünüyorum bi siyasi falan sınıfıma gelse ne yapardım diye, muhtemelen kesin işimden olurdum.

gazi'nin ve ismet inönü'nün mezarının, kişisel eşyalarının bulunduğu yapıt.

çaput bağlayanlar ile deftere yazı yazanların bir olduğunu savunmuş biri.

kardeş o defter kalkalı çok oldu bu bir.
oraya yazanları bir oku, bir araştır. teşekkür ve kendisine verilen sözlerden ibaret bir defter olduğunu görünce ağzın açık kalacak.
böyle boş boş konuşuyorsunuz, eğitilmez insanlar olmayın.
hayır bir de insanlar oraya yazarken bana bir bebek ver, bana araba nasip eyle de yazmıyor. yahu adamlar yurtdışından gelip yazılar yazıyor, kendisinin önünde saygıyla eğiliyor. senin gibi kafada olanlar muhtemelen gitmiyorlar bile. sizin tayfa da yazı yazmıyordur zaten. böyle sal*k s*lak konuşmayı nasıl başarıyorsunuz lan hiç anlamıyorum.

içimizdeki düşmanlar daha tehlikeli resmen.

hem düşmanlık yapıyorlar hem de cahiller.

okulların onlayn eğitime geçmesiyle üzerimden kalkıp gitmiş şeydir.

neyi bu kadar kendime dert edinip de okula gidiyordum yeni yeni anlamaya başladım. sorun iş arkadaşlarımın salak olması ve benim de onlardan uzak durmak istememmiş.

kendi halinde çelişkiye düşen insan kişisidir.

çevrecilik konusunda yerlere çöp atmamayı görev edinip hepimize temiz bir çevre güzelliği yaşatırken, dumanının havada kaybolduğunu ve atmosferde temizlendiğini sanan minnak bir kalbe de sahiptir.

evlerden ıraktır.
yaratan çevrecinin de akıllısını versindir.

edit piaf;

beğenilen çözüm sunulan iştir ayrıca, sokabilirsiniz.

yeni bir terim doğarsa hiç şaşırmam;

(bkz: asosyal devlet)

kendisine verilen özgürlüğün nereden geldiğini bilmeyen bir adet aklı karışık, korkak, oturup ellerini başının arasına alıp helal lokmasını sorgulaması gereken çevirmenin yaptığı illet.

hoş ne demiş güzel bir abi;

atatürk senin dilini yakar.

gün geldiği vakit hepiniz unutulacaksınız. gazi ise türkiye cumhuriyeti ile ilelebet payidar kalacak.

açılın, konunun içinde biri olarak konuşacağım hadisedir;

ilk olarak hepinize ilk ismi ile pictes, bünyesine anaokullarını aldığı ismiyle piktes projesini araştırmanızı öneririm.


şimdi, pictes 2016 sonlarında ülkemizde faaliyet göstermeye başlamış bir proje. projenin esası suriyeli çocukların türk eğitim sistemine entegrasyonu. savaştan kaçıp ülkemizde ikamet etmeye başlayan 1. sınıftan 12. sınıfa kadar tüm çocukların eğitimden geride kalmaması için yapılmaya başlandı. tabii finansmanı da avrupa birliği tarafından sağlanan bir iş bu. yalnız çocukların okullardaki materyal eksikliği değil, pictes içinde çalışan ve kpss ile atanan, bu çocuklara rehberlik, türkçe öğretimi, anadil öğretimi veren tüm öğretmenlerin de ücreti bu finansmandan sağlanıyordu. tam sayısını hatırlamıyorum ancak 18-22 arası şehirde devam ediyor proje. suriyelilerin yoğunlukta olduğu bölgelerde tabii. ankara, samsun, izmir, sakarya, izmit, istanbul, manisa... dolu yani. bunu yukarıdaki ilk entari için diyorum, izmir'e kimse doldurulmuyor, izmir zaten dolu.

o zamanlar kimi okullar geçici eğitim merkezi denilen gem'ler ilan edildi. neydi peki bu gem? bu içerisinde yalnızca suriyelilerin olduğu okullardı. bu okulların kurulması tamamen meb'e aitti. yani sokağınızdaki bir okulun bir anda boşaltılıp mültecilere tahsis edildiğini düşünebilirsiniz.

bunu yanında asıl olması gereken olarak genel anlamda suriyeli öğrenciler normal okullara da gönderildi. türk ve suriyeli öğrenciler bir arada okudu.

karma okullarda istenilen başarıya ulaşıldı ya da yaklaşıldı. gem'ler ise tam aksine. o yüzden bir ya da iki yıl içerisinde bütün gem'ler kapatıldı.

bunun yanı sıra mesela ab para gönderdi ve ab finansmanı ile türkiye onlarca okul yapıldı. yukarıda yapılacak olan okullar da bu şekilde yapılacak. yani türkiye'nin elinden para çıkmayacak, ancak okulun içi ve dışı tamamen ab standartı çerçevesinde olacak. önceden bu yolla yapılan okulların çoğunluğu imam-hatip okullardan oluşuyor.

şimdi piktes projesi hala devam ediyor. hatta ön protokol imzalandı ve 2022'nin sonuna kadar da devam edecek.

tabii şimdi bunlar ne anlama geliyor? mevcut hükümet devam ettiği sürece suriyeliler bu ülkede kalmaya devam edecek ve bu finansman bir şekilde sağlanmaya devam edecek. bu tabii ki avrupa'nın büyük bir güvencesi; para ver, sussunlar!

bu paralar ile işte bu okullar yapılacak. ülkemizde hala 1960'lardan kalma okul binaları olduğunu düşününce olay gerçekten üzücü aslında. ülkenin cebinden para çıkmaması güzel. kendi apartman sakinimizi doyurmamamız, işte asıl değinilmesi gereken nokta bu.

yaşı kemale ermiş, bundan sonrasının yokuş aşağı olduğu döneme girmiş birinin sıçmığı.

(bkz: evren avucunda)

ray bradbury'nin bir romanı.

kitaplar yanarken mutlu olan insanları anlamamak için birebir bir roman.

bir yerden yine bulayım da tekrar okuyayım bak.