belgeselci vicdansızlığı

gözünün önünde teker teker ölen yavruları görüp zerre müdahale etmeyen şerefsiz belgeselcilerin vicdansızlığıdır.

ulan anladık, sen profesyonelsin, işinin gereğini yapıyorsun ve hatta doğanın dengesine müdahale etmiyorsun da önünde cereyan eden şeylere nasıl tepkisiz kalıyorsun, psikolojin nasıl bozulmuyor arkadaş.

belgeselci tanıktır. o yüzden görevini yerine getirdiği için vicdansızlıkla itham edilmez.

doğa yasalarına müdahale de şefkat göstermek değildir üstelik, sadece hadsizliktir. ceylan, aslanın avıdır, doğum ölümün başlangıcıdır, en temel yasaya müdahale etme çabası en fazla çocuksu bir iyi niyettir gülümsetir.

bu vicdansızlıkla ilgili şöyle düşünün, bir aslanın ceylanı öldürmesine engel oldunuz, 2-3 gün bu devam etti. en sonunda o aslan artık açlıktan av elde edemeyecek bir hale gelecek. kendisi avlanamadığı gibi doyuracağı çocukları da aç kalacak. sen bir ceylanı kurtarayım derken 4-5 kişilik bir aslan sürüsünün sonunu hazırlamış olacaksın ve dengeyi de bozacaksın.

aklıma fotoğrafçı kevin carter'ı getiren muhasebe.

meşhur akbaba ve sudanlı çocuk fotoğrafı ile pulitzer ödülü almış ve o kareyi çektikten sonra duruma hiç müdahale etmeden oradan uzaklaşması olayından kısa süre sonra evine/reel yaşama döndükten sonra normal hayata adapte olamamasıyla birlikte çeşitli psikolojik sorunlar yaşayarak intihar etmiştir.

medya ve toplum söylemlerinin etkisi carter üzerinde büyük olsa da mevzu bahis fotoğraf hakkında çeşitli görüşler öne sürülmektedir. orada bulunan diğer fotoğrafçılar çocuk ile akbaba arasında zaten belli bir mesafe olduğunu ve çocuğun birleşmiş milletler gıda dağıtım noktasındaki kalabalığa yakın olduğunu belirtmişlerdir.

sanırım belgeselci vicdanı/vicdansızlığı noktasında etik olana bakmak yerine kişinin bulunduğu şartları ve o an ki algı şeklini anlayabilmek gerekli. ancak bunu dışarıdan bir insanın yalnızca empati yoluyla anlaması oldukça güç olacağından toplum tarafından çeşitli taşlamalara maruz kalacaktır belgeselci kısmısı.

ekleme: carter'ın hassasiyet göstermeyip müdahale etmemeyi seçtiği ve bu sayede çektiği söylenen o fotoğraf tüm dünyada sansasyon uyandırdığı için yardımlar sıklaştırıldı, çeşitli kuruluşlar insani müdahale ve yardım konusunda çeşitli programlara başladı. işin bir de böyle bir yüzü.

profesyonelliğin insanlığın önüne geçmesinin bir sonucudur. lakin kişi her olaya müdahale etmeye kalkarsa ortada belgesel diye birşey kalmaz. bu sebepten belgeselci vicdan mastürbasyonunu şu şekilde yapacaktır. orada o an bulunmayı ben istedim, bunun olacağını bilerek buraya geldim, ben burada olmasaydım da bu olay yaşanacaktı, bu yüzden ben sadece bu olayı belgelemeliyim.

yahu o yavruyu kurtardı diyelim, vicdanı pak uyudu. o yavruyu veya bir başkasını bir saat sonra gelip mideye indirecekler. ee bu vicdansızlık kimin oluyor? doğal seleksiyondur, adamın meslekine olan saygısını vicdanıyla gölgeleyecek bir durum yoktur.

doğanın dengesini bozmamak adına sadece gözlemci olunan belgeselcilik anlayışı bana etik geliyor. ama yukarıdaki videodaki gibi sırf onları gözlemlemek için aralarına ajan sokmak onların enerjilerini duygularını sömürmek çok hatalı bence. magazinsel belgeselcilik gibi bir şey.

ben de kayıtsız kalmanın etik olmadığını düşünüyorum.

bu bana şey gibi geliyor.

mesela klişe vardır ya, sınavdan düşük aldım neden? çünkü kaderim öyleydi. benim kaderim bu.

bu doğa ve av olaylarına olan belgeselci tutumu da bana bunu andırıyor şahsen.

la hayvan ölüyor e yardım et. ne olacak?

sanki kapitalizm doğanın çevrenin hayvanların atmosferin anasını 200 yıldır bellemiyor gibi.

sanki her yıl plastik çöplerden okyanuslarda milyonlarca hayvan ölmüyor gibi.

sanki düzen yerli yerinde, en ufak bozulmaya uğramamış gibi.

sen o güzelim yavruyu kurtaracaksın düzen bozulacak değil mi?

çok ironik bir şey mesela, kameraman yavru kutup ayısına yardım etmiyor düzeni bozarım diye ama küresel ısınma ile eriyen buzullar kimsenin umrunda bile değil.

vicdansızlık değildir. doğanın dengesine karışmadan belgelemektir.

belgeselciye laf söyleyenlerin bir çoğunun herhangi bir dine inandığını farz edersek;

tanrısına söz edemeyen ama belgeselciye demediğini bırakan insan iki yüzlülüğünün önerisidir.

hemen yanımızda acı çeken onca insan varken bizim hayatımıza devam edip müdahale etmememiz vicdansızlığı daha ağır sanki.

vicdansızlık olarak değerlendiren insanlara sözümün olmadığı ama yine de gözyaşlarıyla seyretmek zorunda kaldığına inandığım, bilim adına çalışan insanların yanlış anlaşılmasından kaynaklı durumdur. doğada etik yoktur. tek başına vicdan veya merhamet, etik olarak nitelendirilemez.

asıl vicdansızlık ve hatta gerizekalılığın, müdehale ettiği anda gerçekleşeceğini bilen kişinin hareket biçimidir.

tarafsızlığı ve olayların gözlemidir.

tosuncuğu izledikten sonra yaşadığım his meğer ne dürüst adammış.
besbelli arkaskndakiler kullandı adımı.

birde aşırı duygusal olanları var, yanlış hatırlamıyorsam trt belgeselde bir aslanın hayatını anlatan bir belgesel vardı , söz konusu olan aslan yaralandı aç kaldı falan filan, dış ses hüzünlü bir şekilde son dakikaları şu şekilde değerlendiriyor ' son kez olduğunu bilmeden gözlerini batmakta olan güneşe dikti ve gözlerini kapadı'' altı üstü bilgilenmek istiyorum bir şeyler öğrenmek istiyorum neden dünyanın bir ucunda şuan kemikleri bile kalmamış bir hayvancağız için ağlatıyorsun beni neden?

#53509aslan'ın, kaplanım elinden ceylanı mı kurtarmasını istiyorsun gerçekten? karşılığında da aslana şöyle der:
-boşver ceylanı beni ye
ne dersin?

sabah sabah izlediğim mavi dünya belgeselinde bir kez daha şahit olduğum vicdansızlıktır.

adamın önünde ispermeçet balinası plastik maşrapa geveliyor, kıra kıra yiyor ama adamda tık yok.
hani hayvanın ağzı da dar uzun bir şey uzatıp elini alsana işte.
göz göre göre yedi hayvan.

geçen ben de gördüm. 2 tane goril kavga ediyordu, belgeselcide tık yok. olum bir araya girip ayırsana adamları. yazık bitmiş insanlık

yardım ederse kendi ölecek.