haven nimbus yazar profili

tarih bilmemeleri olabilir. evet, osmanlı imparatorluğu büyük bir imparatorluktu ama bu özlem duyan tayfa da aynı ben ve arkadaş çevrem misali o dönemde yaşasa anadoluda köylü olup ağır vergiler altında inim inim inleyen tayfa olurdu. niye özlem duyalım böyle bir şeye dememeleri tarih bilmemeleri ya emin oldum şu an

o neredeyse orası diye romantizm kasıp sözlük halkının tümünü kusturasım var

başka bir acıya sığınmak. bu kadar etkili ama bir o kadar da malca başka metot var mıdır bilmiyorum ama uzun zaman bu yola başvurdum

bundan 4 5 sene evvel okullar kapanınca yazın başında 300 liralık bir kitap sepeti oluşturup 20-25 kitap alırdım. yazın sonuna doğru da duruma göre 5-10 kitaplık bir sipariş daha verirdim. şimdi 30-40 kitap alayım demek ne mümkün, tek kitaba 100 liradan aşağı fiyat biçildiğini gördüğüm yok. çok üzülüyorum sözlük ama evimde kitaplık olmasını ve kitaplarımı not alarak, çizerek okumayı çok sevdiğim için pdf okuyayım da diyemiyorum

24 yaşıma dek bilmeden yaşattığım bozukluk. kafam zehir gibi çalışsa da ani enerji patlamaları ile birden gelen ve yataktan çıkmaya dahi mental olarak kendimi hazırlayamadığım düşüşler, aynı anda birçok işi kafada taşıyıp hepsini aynı anda yapmalar, anlaşılamadığım anlarda gelen ve yalnız kalana dek baskılayabilsem de eve girdiğim anda patlak veren sinir krizleri, mutlulukla depresyon arasında sürekli aşırı uç biçimde gidip gelmelerim, ilgimi çeken şeyler söz konusu olduğunda ortamdan soyutlanıp kafada sadece ona kapılmam ve fakat ilgimi pek çekmeyen şeylerde odağımı toplamamın imkansızlaşması… hepsinin kökünde bu varmış sözlük. en yüksek dozdan ilaç kullanmamla bu durumların ilacın etki sürecinde neredeyse sıfıra indiğini görünce, kafamda aynı anda elli sekme açıkmış gibi bir kalabalığın var olması durumu bitince nutkum tutuldu insanların kafası böyle mi, odakları böyle mi, masa başındayken sürekli bacaklarını sallamak veya elleriyle oynamak gibi şeyler yapmıyorlar mı diye şaştım kaldım.

manita sebebiyle satın alıp bir aydır bir kez bile açıp kurcalama fırsatı bulamadığım oyundur. genel olarak bilgisayar oyunu cahili olduğum için az evvel ilk kez açtım ve kurbağalar karakterimi oyunun ilk dakikalarında öldürdü diye bir tık hevesim kaçtı ama öğrenicem sözlük, bilgisayar oyunu oynamayı öğrenicem

kedi ve balık besliyorum evde. kedinin gece yanıma sokulup mır mır uyuması olmadan önce nasıl uyuyordum hatırlamıyorum. kendimi en dipte hissettiğim ve en yalnız olduğum dönemde hayata bağlayan şeydir kendisi aynı zamanda. zordur, her şeyi evdeki hayvana göre düşünüp planlamayı gerektirir ama bir kez tadınca bir daha onsuz bir hayatı düşünmek mümkün değildir.

çekiliş numaram 15. normalde şanssız biri olduğum için katılmaya bile kalkışmazdım ama bu kez en azından deneyeyim dedim

barınaklara toplanıp kısırlaştırılmalarını savunduğumda hayvan düşmanı, bencil olmakla suçlandığım köpeklerdir. sokakta 10 köpeğin saldırısına durduk yere uğrayan biri olarak köpek fobimden ötürü dışarı çıkamaz olmam bile kendilerini tatmin etmemektedir kimi "hayvansever"lerin. aç olsa da olmasa da saldırıyor işte grup hâline gelince, illâ bizi öldürmelerini mi beklemeliyiz anlamıyorum.

insanı telefon ekranını şamarlama isteğiyle dolduran arkadaştır. bomboş mevzuların sohbetinde ekrana iki satır yazmak yerine birkaç dakika ses kaydı atar, yazarak karşılık verdikçe attığı kayıtlar da uzadıkça uzar. hayır ortada ciddi bir mevzu olsa zaten arar konuşuruz, iki dakika saçma sapan muhabbet edeceğiz diye çıktığımız bu yolda neden söverek kulaklık aratıyorsun karşındaki insana? anlatsana biraz, lütfen. gerçekten merak ediyorum derdini.

genelde kitap siparişi için kullandığım iki siteden biri. ptt kargo seçeneğinin varlığı benim için oldukça önemli olduğu için diğer sitelerle arasında çok büyük fark yoksa siparişimi buradan oluşturuyorum. bugüne dek bir kez bile hasarlı veya yanlış kitap yollamadıkları için de kendilerini seviyorum.

o zamanlar hoşlandığım kişi değildi ama şu anki sevgilimle henüz arkadaş olduğumuz dönemlerde onun evinde bir kız arkadaşımla birlikte bir gece kalmıştık, ertesi sabah korkunç bir tiple uyanmış ve kahvaltı yapıp yurda geçmiştim. o tipimi gördüğü hâlde bana aşık olabildiyse çok da takmamak lazım galiba ne vaziyette yakalandığımızı ya. mühim olan iç güzellik olabilir cidden.

doğru dürüst bir yaşanmışlığın olmadan gerçekleşmişse, ki ülkemiz sınırları içerisinde çoğumuz it gibi çalışıp kutu gibi bir ev alıp ölüyoruz malum, yaşanmamışlıktır. bir kez geliyorsun bu dünyaya, onda da bir çark içerisinde köpek gibi çalışıyorsun ve bir hiç olarak da yok olup gidiyorsun. üzücü işte.

hem çok sevdiğim hem de tiksindiğim fiildir kendisi. yeni biriyle tanışmak yeni bir kitaba başlamak gibi, yepyeni bir macera gibi, sonunu bilmeden girdiğin bir olay. ama aynı zamanda zor, yorucu, bazen bıktırıcı. tanışacaksın, kendini anlatacak ve onu dinleyeceksin, gözlemleyeceksin... belki gördüklerin hoşuna gitmeyecek ve usulca kaçacaksın. zor işte ya, yıllar geçtikçe daha da zorlaşıyor gibi sanki. ya da ben içten içe aksi bir ihtiyarım.

çevremden 4 5 kişiyi öldüren, yine aynı şekilde çevremde en az 20 kişinin yakalandığı ve çeşitli zorluklar yaşadığı, ailece yakalandığımızda babamın günlerce nefes alamadığı ve tüm etleri acıdığı için uyuyamadığı covid yalanına(?) mı inanmayanlar var?
belki öldürücülük oranının fazla yüksek olmamasından ötürü tüm dünyanın alarm durumuna geçmesini anlayamayanları anlayabilirim ama cidden var olan ve onca insanın ölüm sebebi olan bir hastalığa inanmayıp yalan demek biraz ahmakça bir niteleme gibi duruyor ya.

kendi hayatını anlattığı bir eserini okurken "şizofren mi bu adam? belki o zamanlar tespit edilememiştir ama yok yani, bunda zihinsel bir problem veya ruhsal bir sorun var gibi, ilginç bir karakter." demiş olduğum biridir. bir noktadan sonra aşırı sıkılıp kitabı bir köşeye kaldırmıştım, adını bile anımsamıyorum şu an.

asla gelmezdim. keşke anne babam beni öğrendikleri anda kürtaja gitselerdi. keşke doğmadan ölseydim. bir kere geldim, ne olacak bakalım diyerek yaşasam da asla bir çocuk dünyaya getirmeyeceğim ki bir başkasının benle aynı hislerle dolu şekilde bir ömrü geçirmesi gerekmesin.

iyice kabileye dönelim yani, müthiş fikir bence. sevgilinizi aşk mağaranıza da sürüklediniz mi tadından yenmez.

"haklısın.". haklıysam kesin ortada beni köpek gibi ağlatacak bir durum vardır.

ne zaman elime kitabımı alsam ablamın benimle sohbet etmeye karar vermesi sonucu sıklıkla yaşadığımdır. yanıt vermezsem de kendi kendine konuşmaya devam ediyor, ağız tadıyla kitap okuyabilmem için geceyi beklemem gerekiyor.