bir yandan kahkahalarla gülerken iki saniye sonra ama bu doğru diye beni derin düşüncelere itti, çoğu şeyi sorgulattı. en sevdiğim diziler arasına çok kolaylıkla ama o kadar saçma dizi varken görmesi gerektiği değeri görmemesi beni bir miktar üzüyor. değinmeden geçemeyeceğim final bölümünü yüzümde ufak bir tebessüm gözümde yaşlarla bitirdim. kalbimi bırakıyorum buraya.
bazen arkadaş edinmenin hiçbir anlamı bulunmadığını düşünüyorum. bir süre sonra, gelmelerinden önceki boşluktan daha da beter bir acı bırakarak hayatından çıkıyorlar.
en son mezuniyeti nerede yapacağımız belli olmuştu, sonra kantinde görüşmeyelim nasıl olsa üç hafta sonra beraberiz dedik ve diplomamı kargoyla gönderdiler, kimseyle vedalaşamadan online mezun oldum alın siz dram.
yazık ki bakınca maziye benzemiyor
ne bir huzura ne de o çocuk sevinçlerine
sanki bir kavim göçtü üzerimden
kimse dönüp bakmadı
sormadı
sormadı, iyi misin diye
"kim bilir kaç üniversite mezunu genç çok çalışıp iyi para kazanacaklarını düşünerek büyük firmalara giriyor ve ancak otuz beş yaşından sonra bu işlerden ayrılarak gerçek istediklerini yapmaya çalışıyor?"
ruhen kendinde kusur bulunca bir şekilde düşe kalka baş edebilirsin ama aynanın karşısına geçip fiziksel olarak bir kusur hissedersen hayatını kendine cehennem edebilme potansiyeline sahip oluyorsun.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.