ı am lucifer yazar profili

kardır yağan üstümüze geceden,
yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
ormanın uğultusuyla birlikte
ve dörtnala dümdüz bir mavilikte
kar yağıyor üstümüze, inceden.

karlı bir günden herkese günaydın sözlük ahalisi

herkese bol bol gülebileceği bir gün diliyorum sözlük.günaydın hepinize

kaçışta, şuuru skandal bir fikre filizlenmişken belli belirsiz; girdaplarla hududu çizilen hayatın kavşağında, isimsizdir çocuklar. şifreleri çözülür her bir kentin, varoşlara indiğinde kış. günaha tapar sevaplar, cennet cehenneme sevdalanır...
kan indikçe toprağına; köyler yakılır mazereti geçmişten,
it sürüsü cellatlar tarafından. mezralar ölüme, cesetler manşetlere düşer. bir baba çuvalda taşır evladını karın ayazında mağrur. tefekkürünü boğazlar mütefekkir bu zulüm karşısında!
kitabeler susar, insanlık dilini yutar, gün ölüme şerh düşer.
farzimuhal derde karmışsındır adın cinnet olur dağların
yamacında. bir çocuk toprağa düşer susuzluktan, yoksulluktan, yolsuzluktan... tepenin ardı zulümdür; kimi asker, kimi şarkta çoban. hinç yürür öz kardeşlerin yurduna. kimliksiz mazlumlar aç ölür, kimlikli mağdurlarla kervan yürür. bir kardeş dağda, bir kardeş patlamada ölür. katliamlar filizlenir; on yaşını aşmış çocuklar katil görülür, öldürülür. siyasi argümanlar, trollerle yürütülür. tv'ler, saklambaç oynar magazin sütunlarında. sütun gibi kardeşler; kan verir, kin verir,
can verir cinnetin ortasında. telaşlar homurtuya açar gün doğumunu. mevsim hazan, mevsim güz, mevsim isyan, mevsim kan... bir yanım edirne kapısıdır, bir yanım ise ardahan.
gayba serzenişte bitirim mevsimler, realitesi yalanı ezberler. kanunsuz kanun koyucular, yönetmeliklerle kanunları tekmeler. gün agresiftir, takvimler çileli düşer zamandan. berhava edilir, içine edilesi dünyadan el çekenler. çarmıha gerilen isa dirilir, seslenir boyutsuz araf'tan. biteviye cürüm işler gecenin müptezelleri. ölesiye vurulur düşenin kaburgalarına silme tokat. ayetler fişlenir; her ateşin yaktığıyla günahlarının ardından, şeritli yalanlarına paralel amentüler serpiştirilir ilmi erkândan. mazlumların umuduna kan yağar, karlı dağların huzurunda. cesetler koroya katılır bu talan edilen soysuzların vicdanında. bir güvercin ağlar mı, derdini sorar mı kanadı kırılırken âdemoğlundan? bir çocuk ölür mü ana koynunda soğuktan? arşınlarken gölgeler sisli gökyüzünde tüneyen yarasaları;
cesetler palazlanır mezarlardan tütsü kokularıyla. günahın koynuna girmeli gece, oluk oluk kan akmalı!
hürriyetini falakaya yatıran, cübbeli yatırlar türedi sokaklarda; birbiri ardına patlayan bombalar ağıtlara karışmalı.
bankalar, müşterileri fonlarına istihdam ederken oportünist sırıtışlarla; gündüzlere felç inmeli saat sekizden akşam altıya, mesailer cinnetin altına yatmalı! krediler, avanslar siktiri boktan kapitali tanıtan reklamlar, talan edenler, soyanlar, ekranlardan ahkâm kesenler, zibidi dünyanın küheylan lümpenlerini, mucize gibi kekeleyenler...
sisli gökyüzünde tüneyen yarasalar yesin tüm yalanlarınızı! buruşuk ahlaklı, din tüccarı, temkinli tantanalarınızı. tekmili tekbir, ilahisi manivela, soytarısı soyguncu kuklalar! kaçışta, şuuru skandal bir fikre filizlenmişken belli belirsiz; girdaplarla hududu çizilen hayatın kavşağında, isimsizdir çocuklar. şifreleri çözülür her bir kentin, varoşlara indiğinde kış. günaha tapar sevaplar, cennet cehenneme sevdalanır. kan indikçe toprağına; köyler yakılır, mazereti geçmişten it sürüsü cellatlar tarafından. mezralar ölüme, cesetler manşetlere düşer, bir baba çuvalda taşır evladını karın ayazında mağrur, tefekkürünü boğazlar mütefekkir, bu zulüm karşısında. kitabeler susar, insanlık dilini yutar, gün ölüme her an şerh düşer!

olmayan iddia. depremin 3. gününden beri hatay'da görev almaktayım. geldiğim günden beri subay astsubay sınıfından tüm rütbeli askerleri her yerde görmek mümkün. ohal ilan edilmeden önce bile kurmay sınıfı subaylar ve disiplin subayları buradalardı. bir şey söylerken önce biraz düşünmek araştırmak gerek sanırım yoksa karşı tarafın yobazlığından bir farkınız kalmıyor.

ilk şiirini 1984'de 21 yaşında yazmış naif ve güzel kadın. aşka bakışı, sevmesi, sevgiye açlığı... böyle sevende varmış dedirtiyor insana şu sözü;

'dürtme içimdeki narı üstümde beyaz gömlek var'

şuraya (bkz: kargo) şiirini bırakıyorum (bkz: reha özcan)'nın sesinden. lazım olan alsın kalbine koysun...

buraya yolun yokuşunu koydum

alman asıllı amerikan yazar . (bkz: ekmek arası) (bkz: pis moruğun notları) (bkz: kasabanın en güzel kızı) gibi insanın ruhuna işleyen bir üslubu vardır. yalın sade anlatım tarzı bol küfürlü ve cinsel ögesi bol jargonuyla size sahildeki şarapçıyla sohbet ediyormuşsunuz hissiyatı yaratır .halkın çocuğudur, çirkindir ve yalnızdır . kedileri, kadınları ve içkiyi çok sever . kimilerine göre edebi kalitesi olmayan bir yazar olsa da benim anti kahramanımdır kendisi. ruhun şad olsun üstad

iç işlerinde beyine dış işlerinde kalbe bağımlıdır

nerdeysen bir haber gönder diğer yarım yanında kalmış yaşayamam gelmezsen eğer yarınlarım hep sende kalmış…

ah be kadın

merhaba yarenler, günaydın felaket arkadaşlarım

ben hasta bir adamım…

kolay elde edilmiş bir mutluluk mu, yoksa insanı yücelten acı mı daha iyi? insanın yaşadığı en alçak durumu anlatan bir kitaptır.ve sonunda bizim hiçbir arayışta olmadığımızı korkak olduğumuzu dile getirmiştir. ona göre canlı olan kendisidir.

bu ülkeden de rahatsız olmaktır, bu topraklardan da rahatsız olmaktır. olacak iş değildir. ve böyle bir gerçeklik yoktur. her insanın ibadet etme özgürlüğü vardır. bu ülkede klise de var sinegog da... kimse kimseden rahatsız olamaz. dini olmayan, inancı olmayan bir insan bile bundan rahatsız olamaz. saygı duyulması gerekir. hele ki türkiye de. birde allah allah nidalarından ve tekbir sesinden rahatsız olanlar var. utanın gerçekten bu toprakların ataları yani dedelerimiz savaşlara bu nidalarla bu tekbirlerle girdiler.

adana'da hissettiğimiz deprem. artık ne olacaksa olsun ve kurtulalım modundayız cidden böyle yaşanmaz

bir anlamı olmalı. bir hatıra bir anı olarak kalıyor çünkü.

zaman.
sevgi.
sağlık.

bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
biraz kolonya sürünsem,
ferahlasam, pencereyi açsam.
şöyle bir şey yazdım sonra:
yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
berbattı,
bir şiire böyle başlanmazdı.

(bkz: didem madak) (bkz: ah'lar ağacı)

gökhan türkmen-mahşer yeri

mor menekşe favorim. öyle gömlek falan filan alınacağına saksı türü çicekler daha anlamlı daha bir güzel olur :)

bulup kaybetmezsen muazzam. ama gidince oluşan boşluğun tarifi yok.
sonra ne mi oluyor ?
leyla ile mecnun dizisinde, mecnun’un leyla’nın öldüğüne inanamayıp çaresizce rüyadan uyanmaya çalıştığı sahne tekrarlanıyor sürekli beyninde. keşke her şey rüya olsa be!

ülkeler arası diplomatik yazışma mı yapacaksınız ne isteseydi. her şeyi sekse bağlamayın kendinizide olduğunuzdan büyük görmeyin dev aynalarınızı kırın yoksa bu kafayla yarabandı ya da kullanılıp atılan bir peçete olmaktan öteye gidemezsiniz.