kaldırım güvercini yazar profili

bu gibi başlıklara hep bekarlar yazıyor. bu biraz komik.

bu ara pek aday göremiyorum. eskiden buralarda hep kavga olurdu. ben kaçırırdım çoğu zaman ama olsun.
ayrıca üçü bırakın bir kişi bile bulamam bence. en iyisi kavga etmemek.

içinde fırtınalar kopan bazı insanlar sana bunu belli etmeyecek. durgun bir deniz zannedeceksin.oysa, gecenin bir vakti durup dururken üzülecek, içi daralacak. çoğu insanın küçümsediği canı sıkkın cümleler dökecek bir yerlere.
canı acıyan insanlar sana bunu hissettirmeyecek. sevgisinden, seni kaybetme korkusundan susacak. anlamayacaksın. oysa, gündüzün bir vakti anlamsızca bir yerlere gözü dalacak. ve ne var diye sorduğunda hiç diyecek.
kocaman bir hiç.
o insanların hissettiklerini anlatmaya tek bir söz yetmez.
sözlere dökülmeden de zor. kimse kimsenin zihninde gezemiyor ki.
ne yapabilir anlatmak için.
kocaman bir hiç.

bu tip başlıklar açmayın lütfen. canı çekecek olan insanlar olabilir. yaptığınız doğru bir şey değil.

tek bir tırnak darbesiyle kaçar.

bana çok popüler olacaksın dediler ama olamadım.

ne tarafa yatıracağını düşünmek zorunda kalmazsın.

diğer dünyaya inancınızı bilemem ama bu dünyada hepimizin cehennemi ne kadar farklı değil mi?
bazen iş, bazen aile hatta bazen sevdiğimiz insan cehennemimiz.
benim hiçbiri değil. benim cehennemim kafamın içi.

buna da şükür diyen ölümcül hastalar, evsizler gördük fakat samimi bulmadık.
belki de bizim halt yememizdi.
biz o durumda olsak öyle olamazdık. bu yüzden inanamadık.

fotoğraflar güzel anlarda zamanı durdurmaktır.
öyle güzellikler yaşayın ki bu fotoğraflara bakmak aklınıza gelmesin.

takılan ne varsa aklına
uzun ya da kısa tanımlarla
lanettayin yaz gitsin, sal kendini
anlaşılmak için uğraşırma her bir hecede
ya da hatalar yaptım diye üzülme her kelimede

korkma aldırma ne dediklerine
renksin sen, demet akalın'sın bu sözlükte.

başka birinin hayalkırıklığından bazen mutluluk doğar da hani yaşayamazsın o anı keyifle.
bazen hayat işte böyle sürprizlerle gelir. beklemediğin anda bir paket gelir, beklemediğin bir haber alırsın hayatının bir kısmı değişir.
birine hoşçakal dersin ve bu hayatının dönüm noktası olur.
öyle bir gün.
mutlu değilim ama üzgün de değilim. evde bu duygularla kafamı yorarken de en anlaşılmayacak şekilde yazmak istedim.
belli anlarsın. yaşamışsındır sen de.

uçamamak.

kendimizi sevmemiz gerekiyordu ama biz hep salak gibi başkalarından bekledik.

ayağı bir defa taşa takılıp düşen, her yerde taş arar.

ağlamak güçsüzlük diyorsun ve imkanın varken ağlamıyorsun.
oysa ağlayamayan onca insan var.

yaş ilerledikçe fark edebildiklerimiz varsa bu gece şükredelim.
herkesin başarabildiği bir şey değil.

bir zamanlar, uzak diyarlardan birinde çok çirkin bir prens yaşarmış. günlerini avcılık yaparak ve ailesiyle sohbet ederek geçirirmiş.
barışın, mutluluğun ve huzurun hakim olduğu ülkesinde günün birinde kara bulutlar belirmiş.
kuraklık baş göstermiş önce. ekinler büyümemiş. halk açlık ve hastalıktan kırılmış.
ülkenin bu duruma düştüğünü gören düşmanlar, sahte nezaketlerini bırakıp saldırmışlar.
prens bu duruma çok üzülmüş. hastalanmış.
kral oğlunun bu durumuna kahrolmuş adeta.
bir yandan savaş bir yandan ülkenin durumu, ne yapacağını şaşırmış.
bir gün ülkeye meçhul bir yabancı gelmiş.
elinde, daha önce kimsenin görmediği bir makine varmış. gökyüzüne doğrultmuş ve yağmur yağmaya başlamış.
düşmanlara doğrultmuş ve hepsi bir anda ortadan yok olmuş.
bir iki hafta geçmeden bu yabancı sayesinde ülke eski durumuna gelmiş.
kral bu meçhul yabancının kim olduğunu çok merak edince, onu saraya davet etmiş.
meçhul yabancının kimse daha önce yüzünü de görmemiş. hep başını örter, yüzünü kimseye göstermezmiş.
saraya gelir gelmez, başındakini çıkarmış ve upuzun saçlarıyla ortalama güzellikte ama full makyaj bir prenses çıkmış ortaya.
kral hem şaşırmış hem de beceriksiz oğlumu bu kız adam eder demiş.
ve böylece tarihte ilk defa prenses prensi almış.

kanatları kırılmış bir kuşum ben. takla atmayı da bilmediğim için böyle kaldırımlarda geziyorum.
yolum sözlüğe düştü işte.
insanlarla çok iyi anlaşamıyorum ki öyle de bir isteğim yok. güvenmiyorum da zaten.

okuma yazmayı eski sahibimden öğrendim. çok iyi bir adamdı. vicdan sahibiydi. bir gün evine aldığı bir misafir üç kuruş için öldürdü onu. ben ve arkadaşlarımın kafesini açtı, hepimize sopalarla saldırdı. diğerleri kaçtılar ben kaçamadım.
kanatlarımı kırdı.
sonra da beni üçüncü kattan aşağı attı. aşağıdaki bakkalın tentesine düştüm. bakkalın sahibi bana acıdı. bir iki gün besledi.
sonra baktı ki yaşıyorum, yem vermemeye başladı.
ben kanatları kırılmış bir güvercinim. eski sahibimi çok özlüyorum. herkesi onun gibi iyi zannederdim.
artık insanlarla anlaşamıyorum.
sen iyi insan!
eğer beni okuyorsan, lütfen uçabilen arkadaşlarım için en azından kışın, camının önünden ekmek kırıntılarını eksik etme.

çok sev, sorgulama, mutlu olmak için değil, etmek için yaşa.
asla hayır deme, kendine bakma sen doğal halinle bile güzelsin. bolca alkol sigara tüket, keyfini düşüneceksin tabi.
sevmediğin bir işte çalış. amaçların olmasın. amaan hayat sonuçta bugün var yarın yokuz.
yalnız kalmamak için sevmediğin ve taviz vermek zorunda olduğun insanlarla arkadaş ol.