eylül

türkçe ay isimlerinden, ikisi insan adı da olarak kullanılır. bunlardan biri eylül diğeri kasımdır. bugüne kadar tanıdığım kasım isimli erkekler kıroydu. gördüğüm tüm eylül ismindeki kadınlarsa güzeldi.
muhafazakâr aileleri kendilerine "nisa" ismini vermiş kadınlar da günlük yaşam bunu "nisan" olarak değiştiriyor. çok da iyi yapıyorlar.

günümüz insanı kasvet ve kaos bağımlısı olmuş. melankolinin kararında olanı
ruha iyi gelir. lakin korkarımki günümüz insanı kendine acımaya bayılır hale gelmiş. böyle tipler eylül ayını romantikleştirmeye bayılırlar. ben de severim eylül'ü aslında. ama sadece eylül gelmezse nisanların da gelmeyeceği için. dünyanın en güzel baharlarının bize ışığının zerki için sonbaharda dinlemesi gerektiğini bildiğim için severim. hani derler yaa, tutsaklık bilmeyen özgürlüğün de kıymetini bilmez. eylül buna benzer bir şafak sayıştır bende.

aynı zamanda muhteşem bir grup yorum şarkısıdır. sözlükte kürt siyaseti sansürleniyor. umarım devrimci müzik de sansürlenmiyordur.

hoşgeldin eylül, güle güle yaz.

en sevdiğim ay ve ilk günü(yani bugün) benim doğum günüm...
ek olarakda buradaki yazarlığımında ilk günü ne mutlu bana

ekim ayından daha güzel değildir.

mucizenin diğer adı eylül.. miniğimi kucağıma aldığım hayatımda ilk defa mutluluktan ağladığım, dünyanın en güzel kokusunu öğrendiğim ay.. huzurun o kadar da uzakta değil kucağımda ki minik gözlerde olduğunu hissettiğim ay..

ankara'ya yağmurla gelen sonbaharın ilk ayı.
*
bir gün aklına gelecek olursam
bana şiir ısmarla
eylül'ü konuşalım.
cemal süreyya

gittiği yağmurla gelmiş, yazın son demlerini de beraberinde getirmiş, yılın en güzel zamanlarını müjdeleyen aydır.

tabi şu şarkının sonundaki gibi bir sesle sabah sabah yerimden sıçratması da ilginç olmuştur, ama seviyoruz orası başka... *

bugün ilk gününü, 1 eylül gününü yaşadığımız aydır.

en sevdiğim mevsimin ilk ayının ilk günü.

hoş geldin hazan. hoş geldin hüzün...

bedenimi üşütmeyen ama kalbimde fırtınalar koparan bir ay. ama seviyorum bu kararsızlığını.
bazen çok kızdığım bir ay oluyor. doğduğum için kızıyorum ona ama onun bir suçu yok ki..
uzun yıllardır ahmet telli'nin şu satırları ile özdeşleşti benim için eylül : "ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık... "

bu eylül doğduğum için sevinirim umarım.. bu eylül hepimize sağlık, huzur ve mutluluk getirsin. bana biraz vedalar katacak ama iyi de olacak çünkü bu eylül istanbul'a kavuşuyorum.. *seni seviyorum eylül, hoş geldin!

bugün 1 eylül'ü görünce bir canım sıkıldı. off yine sonbahar.. ben neden sevmem bu mevsimi? lakin hava hiç oralı değil. ne kadar geç o kadar iyi. keşke hep yaz olsa.. off bu ne sıcak bunaldım denilmesinin bile bir güzelliği var. uçuş uçuş kıyafetler, şapkalar, gözlükler... her şey hafif..
bugün sonbahar hüznü çöktü üstüme diyemeyeceğim havalardan dolayı ama bir yağmur'a bakar o hüzün. hafif üşümeye başladığım tarihte başlar mızmızlanmam. ben üşümek istemem. onun üzerine bunu giyin,onun içine şunu giyin benim canımı sıkıyor. yaprak dökülmesi romantizmi de yapamam. şemsiyeni al yağmur yağabilir mevsimine hoş geldik. aman şal'ını da unutma! çok esiyor, başını koru sinüzit var. amann ne güzel karşılama...

canım eylül.. tazele ruhumuzu.

9 eylül doğum günüm.
sonbahar insanıyım zaten hoş geldin eylül.

eylül’ün ayı olduğunu bildirir başlıktır. yazar eylül’e sinirlenmiş olsa gerektir.

çok sevdiğim beni çok heyecanlandıran bir ay nedense. eylül yenidir, en kötü yeni bile bir şekilde iyidir diye herhalde.

ve güz geldi ömür hanım demişti şükrü erbaş.
bahar oldu benim güzüm. sen nasıl bir iyiliksin, bağışsın, sevginin bütün harflerisin. güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim. seninle bayrama dönüştü eylül.

hoş geldin sombahar.

bizim de yapraklarımızı döktün eylül.

üreterek mutlu olan yurdum kadınlarının, kendini en önce kendine, sonra dünyaya gösterme fırsatını sunan, bereket dolu aydır.
mis gibi kış hazırlığı kokan, arıların aklını başından alan aydır.
kışa, gurur duyulacak ürünler hazırlayan, anne ayıdır.

wake me up when september ends.

ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi,
eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık...

* *