çok rastlıyorum bu duruma. belkide duyguyu o an o haliyle kabul ederek, onu benimseyerek rahatsız hissetme halini de kabul ederek tanımalı kabule geçmeli ve ardından sevgiyle kucaklamalı öz şefkate ihtiyaç fazladır bu durumda. bir duyguyu kabule geçmezsek kendimizle inatlasiyor oluruz bence .
bence günlük tutmak kadar derin bir farkındalığa eristirmiyor olsa bile bir tat birakiyor. anımsamak ve sıradan geçen bir günün ardından sanki bir çekiçle örülü travmalara bir darbe gibi.
hem en azından bizim kimseye zaman israfimiz yok tek zararımız kendimize, laf lafı açarken duygu durumu bi degisirse kızgınlık uçurumdan atlar ortam dinginlesir , sakin olmak istiyorsak sakin oluveririz.
isterdim ki bu fotoğraf hikâyeleri önemini hep saklasaydı. şimdi fotoğrafların hikayeleri yerine benim uyuz bulduğum saçma ikon cümleleriyle geçiştiriliyor.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.