hiç sevgilisi olmamış erkek

30 yaşındaysa ve kimseyi sevmemişse terapiste gitmesi önerilecek kişidir.

benim de olmadı la. sözlükte atıp tuttuğuma bakmayın. genel olarak geyik yapmak için bu konuları konuşmayı severim. başlıklarıma bakın "ilk buluşmaya xxxxxxx xxxxxx xxxxx kız" formatında onlarca başlığım vardır. hepsi hayal ürünüdür. hayal gücüm hakkında sadece nickim fikir verir zaten. neyse konumuza dönelim. madem içimizi döküyoruz ben de modumdayım hadi bakalım. birkaç uzak mesafe flörtü ve üniversitede kısa süreli şeyler yaşamak isteyen kızlar dışında ciddi manada sevebileceğim birisi karşıma çıkmadı. karşıma çıksa da araya mesafeler ve bazı farklılıklar çıktı. bazen yokluğunu hissediyorsunuz ancak genel olarak kendi adıma yalnızlık çok daha rahat gibi hissediyorum. uzak mesafe flörtlerim varken her an onlara müsait oluyordum. asla "sonra konuşalım" veya "müsait değilim" minvalinde sözler söylemiyordum. bu davranışım normal hayatımı fazlasıyla etkiliyordu. yani flörtte bile fazlasıyla kendimi kaptırıyordum. kısa süre sonra bu durum beni sıkıyordu. kimseye sürekli ilgi gösteremem diyordum kendi kendime. sonuç olarak bakmak gerekirse bence sevilecek birisi yakınında yoksa veya sevilecek olan sana çok uzaksa senin için doğru olan yalnız kalmaktır. bir şeyler olması için çabalayın ancak sevgili bulmak çabalamayla olacak bir şey değildir. selam ve dua ile.

gitsin köprüden atlasın, sığır mısın yoksa ölü mü?

kendisi inceldir. alkoliklerin toplandığında merhaba ben x ve ben bir alkoliğim demesi gibi, bu arkadaşın da ben x ve ben bir incelim diyerekten kabullenmesi ve bunun bir patoloji olduğunu fark etmesi gerekir. bu bir patolojidir; zira insanlığın temel gayesi yazgısı olan yokoluşa karşı başkaldırıdır. insanın en temel dürtüsü şiddete ve yıkıcı doğasına rağmen ürettiği sanat ve bilimi kullanarak belki de kendisine karşı olan mücadelede bir rol oynaması gerekir kişinin. üremek ve bir kez daha denemek vehimlerinden arınmak için.. bunu yapamayan kişi insan olmanın temel gayesine karşı gelmektedir. bu demek değil ki herkes torun tombalağa karışmalı. ben de çocuk istemeyen biriyim mesela. ama sevgilisi olmaması demek bir insanın, üremeyi seçip seçmemesinin kendi inisiyatifinde olmadığı anlamına gelmektedir. elbette istisnalar olacaktır ama geneli kapsar nitelikte bir sosyolojik önerme sıçtım.

acilmadan iade olan paket.

valla yeni kuşağa acıyorum, yahu nasıl sevgili yapsın adamlar? bir yere gitmeye para yok, ki kızlarımızın beklentileri nasada. yadırganmaması gereken erkektir.

bir erkeğe bakarım erkek mi diye, bir de çevresine bakarım kız var mı diye...

hemen küçümseyipn tercih etmemiş olabilir mi.

patlamaya hazır bomba gibidir. olur da gelecek sevgilisinin yanında durduk yere erekte olabilir. ayrıca kızların ilk tercihi olmaz böyleleri.

adamın hasıdır.

kendisi ben olurum, şu ana kadar arkadaşlarla sohbet döndürürken eninde sonunda açılan "ya aga senin gerçekten hiç mi kız arkadaşın olmadı lan?" diye bana yöneltilen sorudur. şu ana kadar bu soruyu hep "ya abi niye olsun ki şu ana kadar hiç eksikliğini hissetmedim" diyerek kendimi kandırdım, ama galiba yavaştan fark etmeye başladım ki belki hayatımda bana değer verecek, beni sevdiğini hissettirecek birisi olsa hiç fena olmazdı. dertlerimi paylaşabileceğim, yeri geldiğinde aşırı geyik muhabbet yapacak birisi olsa hayatımda kötü mü olurdu lan? işin kötü tarafı da yıllar ilerledikçe hiç sevgili deneyimin olmadığı için karşına çıkacak ilk kızı da çok üzeceğinden korkmaya başlıyorsun. bir de gözlem yeteneğin gelişmeye başlıyor, etrafında bir ilişki içerisinde olan insanların ne kadar yapmacık bir ilişki içinde olduğunu görüyorsun. onların derdinin gerçekten birbirlerini sevmek değil dışarı hava atmaktan ibaret olduğunu fark ettiğin zaman da bu işten iğrenmeye başlıyorsun, ama ben bunların hiçbirisini istemiyorum abi. ben muhabbet istiyorum ya muhabbet. sevdiğim kızla uzun uzun konuşmak bazen elini tutmak yani kısacası yalnız olmadığımı ve beni seven birisinin olduğunu hatırlamak istiyorum.

belki de hiç aşık olmadım, şu ana kadar aşık olduğumu zannettim. çünkü belki bir gün öyle birisiyle karşılaşacağım ki "bu kız olmadan olmaz abi, olmaaaaz" diyeceğim. belki aşk denen şey odur.
o gün gelene kadar bu düşüncelerim boş safsatadan ibaret olabilir.

kendini polat alemdar yalnızlığına adamış erkektir.

yerine göre hiç acı çekmemiş yada hiç sevilmemiş erkektir.

benim hiç sevgilim olmadı*. olsaydı eğer şimdi yanımda olurdu. saçma sapan bahanelerin arkasına saklanması. biraz cesur olur ve verdiği sözün arkasında dururdu.

(bkz: kanun mu bu yalnızlık)

söz döner dolaşır bana gelir. ''ya işte memedime de helal olsun bu zamana kadar eli kız eline değmedi, hiç bir çabası da yok kendi halinde keyfine bakıyor.'' derler. evet belki bir çabam yok çünkü çevremde rastladığım toksik ilişkiler beni gerçekten çok korkutuyor. benim bir ilişkiye başlayabilmem için o ilişkinin gelecek vaat etmesi gerekir. her şeyi ince eler sık dokurum eksiğinden yükseğinden puan kırarım en sonunda da sap gibi kalan daima ben olurum. e napalım bunca sene de alıştık da, bağışıklık kazandık. lisedeki gibi kafaya takmıyorum, olacağı varsa olur.

belki kendisini doğru insana hahahahaha yok olmadı bir daha denicem. belki kendisini doğru insana hahahaha...

neymişim kimmişim nasılmışım ne yiyer içermişim merak ettiğimden bi uğrayayım dedim ama açmadı içimi. klasik new york times bestseller kitapları hallmark filmleri kurgusu.

açılmamış pakettir.
kıps.