mercury yazar profili

otobüs yolculuğumda maziye dalma işini abartınca kendimi bulduğum yer oldu. son entryi yazdığım zamana gittim yazdıklarımı okudum ne kadar değiştiğimi yazdıklarımı yazarken neler düşündüğümü hatırladım. zamanda yolculuk etmiş gibi hissediyorum. sanırım bir şeyler yazmaya devam edeceğim ama sözlük ne alemdedir bilemiyorum bakacağız artık.

çevredeki insanların düşüncesinden çok insanın kendi düşündükleri başarıyı etkiler. biri gerçekten aklına koyduğu şeyi yapmak istiyorsa etrafında kimin ne dediği umrumda olmaz hedefi doğrultusunda ilerler. fakat kişi kendisinde gerekli motivasyonu bulamıyorsa ve kendine güvenmiyorsa çevresindeki insanlar istediği kadar olumlu olsunlar bir şeyi değiştirmez. her şey kişide bitiyor.

şahsen almayı tercih etmiyorum zorunda kalmadıkça. şuan ne kadar her şey aşırı pahalı olsa da o kitapları yazanlar da insanlar ve yazan kişi sadece yazarlık yapıyorsa tek maddi kaynağı yayınevlerinden gelen paradır. böyle değilse bile emek emektir. birazcık empati kurduğumuzda zaten neyin etik neyin etik olmadığı çok rahat anlaşılıyor. ama şunu anlarım kişinin alacak parası yoktur tabii ki alabilir kimse yargılayamaz. lakin piyasaya da alabilecek parası varken korsan kitaba başvuran ve normalmiş gibi hırsızlık yapan insanlar da mevcuttur. herkesi kendi vicdanıyla baş başa bırakmak en iyisi.

canım ülkemde yulafın kıymeti sadece artan fiyatlarıyla*değerlenirken yulafa bu kadar önyargıyla bakılmasının sebebini yulafın nasıl yenilmesi gerektiğinin bilinmemesinden kaynaklı olduğu aşikar. yulafın üzerine soğuk sütü koyup yerseniz tabii ki kendinizi at gibi hissedersiniz. yulafın kendine ait çok basit bir denklemi var ve uyguladığınız zaman yüzde doksan at gibi hissetmeden yemenizi sağlayacak:
yulaf + sıcak bir sıvıyla ( süt veya su) pişirme + tatlandırma+ zenginleştirme ( opsiyonel)
zenginleştirmek ise elinizdeki malzemeye göre değişir. zaten olmak zorunda da değil. tarif olarak herkesin verdiği yulaf süt muz tarifini vermeyeceğim tabii ki internette yüzlerce farklı yulaf tarifi var. umarım bir gün yulaf hak ettiği yeri bulur :)

"beni en güzel günümde
sebepsiz bir keder alır.
bütün ömrümün beynimde
acı bir tortusu kalır."

bana göre bu durumu en iyi anlatan şey sabahattin ali'nin yukarıdaki dörtlüğüdür.

aslında mutlu olmam gereken zamanda bir anda beni saran ve kolay kolay geçmeyen şey. sanki bir anda bütün hayat damarlarım tıkanıyor. her şey anlamsız ve gereksiz gelmeye başlıyor. neden yaşıyorum ki? neden burdayım? gibi sorular durmadan aklımdan geçmeye başlıyor. üzerime, tabiriyle, öküz oturmuş gibi hissediyorum ve garip bir şekilde bu duygu durumundan çıktıktan sonra hafiflemiş gibi hissediyorum. fakat asıl sıkıntı bu durumdan çıkabilmek. çoğunlukla benim çabamla gitmediği için bu duygu durumunun geçmesini beklerim. bazen hızlıca geçer bazen de saatler alabilir. lakin tecrübe ettiğim kadarıyla geçmesini hızlandıran tek şey biraz ağlamak ve ardından uyumak.

bıktım sözlük gerçekten bıktım artık. neden her şey bu kadar zor, neden durmadan önüme yeni taşlar çıkıyor, neden o taşları aşmak
bu kadar zor, nedenn?

bir iki ay kış uykusuna* yatmak ve uyandığımda sorunlarımın birazından kurtulmuş veya çözüm bulmuş olarak uyanmak istiyorum. kendimi o kadar yorgun hissediyorum ki mental olarak uzun süredir bu kadar çaresiz olmamıştım.

mental sağlığımı korumak için elimden geleni yapmaya çalışırım normalde fakat son iki üç aydır yaşadıklarım üst üste binince* o kadar saldım ki
iki üç gündür uyumak için yatağa girdiğimde asla uyuyamıyorum. dönüyorum, tavana bakıyorum, gözlerim doluyor, ağlıyorum yüzümü gözümü siliyorum, yeniden uyumaya çalışıyorum, uyuyamıyorum, ağlıyorum ..

umarım yakın bir zaman da kendime gelebilirim.

ağladın mı?

ciddi anlamda nefret ediyorum bu sorudan zaten bir insanın ağlayıp ağlamadığı belli olmuyor mu şişmiş gözlerinden kızarmış burnundan, bildiğin hâlde neden soruyorsun?

ahmet hamdi tanpınar , türk toplumun uzun bir süre de yaşadığı medeniyet değiştirme çabasını - çabalarken de bocalamasını- ve toplumdaki bir çok tutarsızlığı çok ironik bir dille yazmıştır*. tanpınar ,bunların dışında zamanımızı nasıl boşa geçirdiğimizi de çok iyi ifade etmiştir.
gerçekten tekrar tekrar okunup düşünülmesi gereken bir kitap.

palmiye meyvesinden elde edilen bitkisel bir yağ çeşididir. işlenmiş/paketlenmiş gıdalarda ve kozmetik ürünlerde bolca bulunur. bu yağın üretilebilmesi için endonezya ve malezyanın yağmur ormanları ve içinde yaşayan canlılar güya plantasyon alanı açmak bahanesiyle yakılarak katledilir. bu durum yüzünden özellikle orangutanların sayısı yavaş yavaş azalmaktadır hatta yakın tarihlerde soyları tükenme tehlikesiyle karşı karşıya kalabilir. orangutanlar dışında hali hazırda soyu tükenmek üzere olan sumatra kaplanı, asya gergedanı gibi hayvanlar da vardır. ne kadar dünya çapında arada bir gündem olsa da palm yağı üretmek için yapılan bu canilikler son bulmamıştır. fakat bireysel olarak en azından işlenmiş/paketlenmiş çoğu gıdadan uzak durarak hem kendi sağlığımızı hem de yağmur ormanlarını/hayvanlarını korumuş oluruz. şu iki yazıyı da okumanızı tavsiye ederim bu ve bu

özellikle dile getirilmeyenler şeklindeki konseptleri bayağı iyi. son attıkları koç üniversitesi hakkında dile getirilmeyenler videosunu koç üniversitesiyle alakam olmamasına rağmen kırk dakika boyunca hiç ileri sarmadan dinledim. gerçekten müzik klipleriyle ,kısa filmleriyle ve tabii ki dile getirilmeyenler konseptleriyle çok güzel işler yapıyorlar. umarım bir gün hak ettikleri yerlere gelebilirler.

tehlikeli oyunlar

f. scott fitzgeraldın yazdığı amerikan rüyası dönemini de konu alan postmodern bir klasiktir. ana karakterlerimiz jay gatbsy ve daisydir. kitapta kızı olan daisynin kurduğu şu cümle aslında kitaptaki olayları ve kitaptaki kadınların neden aptal olduğunu açıklamıştır:
kitap 2013 yılında sinemaya uyarlanmıştır. leonardo dicaprio,carey mulligan, joel edgerton gibi oyuncular oynamaktadır ve film müziğinin bestecisi lana del reydir. tavsiyem kitabını okuduktan sonra filmi seyretmek çünkü kitabını okumayınca filmdeki olayları anlamak daha zor oluyor.

lana del rey'in 19 mart 2021 tarihinde çıkardığı albümüdür, albümünde;
1- white dress
2-chemtrails over the country club
3- tulsa jesus freak
4- let me love you like a woman
5- wild at heart
6- dark but just a game
7-not all who wander are lost
8- yosemite
9- breaking up slowly
10- dance till we die
11-for free
şarkıları bulunmakla birlikte diğer albümlerine göre daha farklı bir tarzı vardır.

(bkz: queen) grubunun gitaristti , söz yazarı ve aynı zamanda astrofizikçidir. queen grubunun bilinen bir çok şarkısını kendisi yazmıştır (bkz: the show must go on)(bkz: who wants to live forever) (bkz: we will rock you)(bkz: i want it all).kendi yaptığı (bkz: red special) gitarını çalarken pena yerine 5 peni kullanarak farklı ve kendine özgü bir ses elde etmektedir. gelmiş geçmiş en iyi gitaristlerinden biri olarak kabul edilmektedir.

queenin solisti ve britanyalı sanatçıdır. gerçek adı farrokh bulsara'dır.
live aid'teki bu performansı ile inanılmaz bir sesi olduğunu göstermiştir.