min_a yazar profili

'big fish' tim burton'un yönettiği; senaryosu, renk paleti, işlenişi ve oyuncuklarıyla küçükten büyüğe herkesi kolayca etkileyebilecek bir film. hikaye akışı olarak ayrı ayrı iki temelde, farklı olarak ikinci ana akışta da çeşitli zaman atlamalarına sahip olduğu için seyirciyi içine almayı etkileyici bir şekilde başaran bir yapıt. masalsı-fantastik olaylar ve onlarla anlatılmak istenen gerçek bir düşünceye sahip. "o gece şeytani ve kötü olarak nitelendirilen şeylerin sadece yalnız ve kaba olduğunu fark ettim." gibi bir çok iyi replik barındırıyor. sinematografisi de başarılı. filmi izlerken durdurduğunuz herhangi bir anın poster olabilecek olması da bir haz veriyor.
daha da şahsileştirmek gerekirse... filmi bir kaç kez farklı yıllarda izledim ve farklı şeyler buldum. özellikle 'insanın öleceği zamanı bilmesi onu gerçekten de cesur birine dönüştürür mü?' konusu aklımı bir çok kez kurcaladı. ya da 'gerçekten bir bakışta biri bu kadar sevilebilir mi?' diye düşünmeden edemedim. bence bütün olarak bağlantılar içerip buna sadık kalarak izleyiciyi şaşırtması da büyük başarı.
filmin adının "büyük balık" olması bile bir çok şeyi anlatmaya yetiyor. içinde arada bir denilen "sen sadece küçük bir havuzdaki büyük balıksın." söylemi, insanın olduğu yere edilen bir laftan fazlası değil ve gelişim, ilerleyiş var oldukça olduğun yerin olacağın yer yanında hiçbir şey olduğunu da insana fark ettiriyor. bir kere kafaya büyük balık olmayı koyduktan sonra havuzdan denize de atlarsın okyanusa da. kafaya koyduysan tüm tehlikeli sularda berraklaşır.
kısacası filmi severim izlemediyseniz bir şans verin.
bu kadar.

yan yana yürüyen iki insan karşımdan geliyorsa aralarından geçip küfür yemeyi seviyorum. bide uzaktan konuşarak geliyorlarsa içimden saçma bir konuda konuşturup dış görünüşlerinden nasıl bir hayat yaşadıklarını tahmin ediyorum.

sakinliği huzurlu olduğundan bıktırmayan şarkı

dostluk teması filmler rahatlatıcı olduğu için favorilerimi söyleyim;
intouchables (fransız versiyonu izleyin): felçli bir adama bakıcılık yapan bir hırsız
green book: yol filmi. ırkçılık dönemleri siyahi bir piyaniste kısmen ırkçı kaba bir italyan şoförlük yapıyor. (tabiki böyle açıklayınca olmadı da izleyince anlayın.
en güzel gün: (bu eskiden izlediğim orta kalite bi alman filmi) hasta bir adam bir başka hastayla ölmeden önce dünya turuna çıkıyor.

vücudun ihtiyaç duyduğu herhangi bir şeyi vermezsen kendinin hiç bilmediğin bir yönüyle tanışırsın. bu listenin başında uykusuzluk var ki kafayı yemek ve yaratıcılığın kapılarını açmak için bire birdir. şahsi olarak ilk bir kaç yıl önce durduk yere bir buçuk haftada toplam 6 saat uyuyabilmiştim ve gerçeklik algımı yitirmiştim. son gecesinde birden 22 farklı kurgu yazmış 50 den fazla karalama yapmış bir biçimde son damlamı harcayıp uzun bir uykuya gömülmüştüm. uykusuzluk saçma ultiler atmanıza vesile olabilir. ama unutulmazlar.

cahit zarifoğlu

yeni yağmış karın ince örtüsüne sarınmak istiyorum şu sıralar. zaman şapkasını takıp beni tanımamazlıktan gelirken içimden gelen duman kokusunu söndürmek için. ne olanı anlıyorum ne cevaplar buluyorum ama işin sonunda bilinmemezliğin pişmanlıklarıyla dolmaktansa denediğim hatalarımın bedelini kabul etmek istiyorum. gel gör ki doğru olsun diye yaptıklarım bile sonuçlarını benden saklıyor. küçük bir çocuk gibi şikayet etmek istiyorum 'ama ben böyle olsun istemedim ki hile yaptılar!' diye. bu seferde çok şey istemişsin diyip eli boş gönderiyorlar.

dünyadaki dünyadan uzak yer

nasıl öğrendin unutmayı

zaten olay beyin değil ki hatırlamak çare olsun. kafada anlamdıramama vücutta acı olarak geliyor, kasılmalar kramplar giriyo içine atmışsın ama hatırlayacak aklın yokmuş gibi aynı şey aslında ama farklı gibi geliyo. çok düşünen insanda olur sanılanın aksine araya bir kaç anı fotoğraf sıkıştırıp unutma efekti verip bekleniliyo ki kıvran dur. beyin de insana düşman.

kör baykuş

başkasına dik dik bakarsan fark edilirsin.

doctor who
sherlock

can sıkıntısının bebeği

ağır ağır gerçekleşen ve çabaların faydasız kalacağı, deprem gibi olaylarda göçük altında tozdan ciğerin yanarken etrafındaki çığlıklar eşliğinde yetişemeyecek kurtarıcıyı beklediğin şekildir.

psikolojik olarak ise şahsi kanaatim, senden daha acizleri kurtarmak için senin aciz kaldığın şekildir.

bide ben son anda bir şeyleri kurtarmayı başarmışken vücudum iflas eder de yanımdaki gerizekalı kahraman olur diye de bi korktum. öyle işte.

sertlik kanınada var hayatın
24
ahmak ıslatan
ateşten gömlek
galiba
ıstakoz
sorun var
ben hüsrana komşuyum

ben bu dünyaya senin gözlerinden bakamayacak kadar değer veriyorum.
(dolarlarına sarılıp havaalanına koşar*)

hoşçakal
olacaklar sensiz olsun
daha durmam boşluklarında ben
unutuyorum...

salon o kadar kalabalıktı ki aşağıdakiler yokluğumuzun bile farkına varmadan kapıyı kapadılar.

istediğim ve daha da önemlisi ihtiyaç duyduğum hiçbir şeyi uzanıp alamamam.