raw

modernist yamyamların günümüz hayatının işlendiği bir film. midesi hassas insanların izlememesini veya yanlarında poşet bulundurmaları gerektiğini hatırlatmam gerekir. garance marillier ve ella rumpf ın başrolünü üstlendiği filmin yazarlığını ve yönetmenliğini julia ducournau yapmıştır.

the do'nun çok sevdiğim parçasının da çalındığı, orijinal adıyla grave 2016 yılı bir fransız filmi. açıkçası filmi izlemeden önce gördüğüm yorumlardan dolayı daha sert bir film beklemiştim. beklediğim kadar olmadı hatta yamyamlığın okulun tamamında olduğunu düşünmüştüm, bu konuda da şaşırdım biraz. yamyamlık sahnelerinde, özellikle ilk sahnede tiksinme değil o sahnenin kamera arkasını, oyuncunun role nasıl girdiği gibi şeyleri daha çok düşündüm evet. keyifliydi.

--! spoiler !--

ilk sahnede annenin evet vejetaryensiniz ama neden bu kadar abartı tepki verdiğini filmin ortalarında anlamlandırdım. ablasının da yamyam olduğu çok belliydi. yalnız o nasıl bir okuldu öyle her yer leş. okul, ortam et yenilen sahnelerden daha tiksindiriciydi benim için. ayrıca vücudunun kaşındığı, kendini deli gibi sanki tahtaya tebeşirle bir şey çizersin gibi ses çıkar ya o ve saç kustuğu sahneler yamyamlıktan daha çok rahatsız etti beni. gay oda arkadaşıyla seviştiği sahnede kendini tutmaya çalışması, koklama ısırma dürtüsüyle yanıp tutuşurken verdiği mücadele ve en son kendi kolunu ısırması en beğendiğim sahneydi. anlamsız gibi duran maymunlarla ilgi konuşma sahnesinde hayvan hakları, onların da hisleri var diye savunan justine kızımız, ablasının parmağını iştahla kemirip suçu da köpeğin üstüne atarak ölmesine sebep oldu, evet... baştan et yese sanki böyle olmayacaktı bu kız diye düşündüm durdum açıkçası. ablasıyla girdiği savaş, birbirlerinde bıraktıkları izler, kanların içinden geçilen sekansta, görüş yerinde yüzlerinin birbirine karışması çok hoştu.
fakat sonunda bak annen de yamyamdı, vücudumun haline bak bu bizim ailenin laneti gibi tavır takınan baba ve böyle bitmesi hiç hoşuma gitmedi. daha çarpıcı bitebilirdi. ayrıca bunlar hiç mi ailecek bir tatile gitmemiş babanı hiç mi çıplak görmedin kızım sen??

--! spoiler !--

bu hafta beni güzel bir şarkıyla tanıştıran şahane gerici bir film(bkz: despair, hangover & ecstasy). açıkçası parti sahnesini izlerken normal zamanları ne kadar özlediğimi fark ettirdi.

--! spoiler !--

bunun haricinde filmde yamyamlığın bu kadar göz önünde bulunmasına rağmen bir o kadar da herkes tarafından göz ardı edilmesi film boyunca delirmenize yetecek bir sebep. başrol kızın çıkan videosundan sonra kızın direkt müşahede altına alınması gerekirdi. oda arkadaşı nasıl korkusuzca yanında yaşamaya devam etti akıl alır gibi bir olay değil.

--! spoiler !--

orijinal adı aslında “raw” olan filmi grave olarak da bulabilirsiniz. bu filmi izlerken yaşadığım deneyimi başka hiçbir filmde yaşamadım. ciddi anlamda sağlam bir mide gerekiyor. en baskın teması yamyamlık gibi görünen film, aslında bir tür kendini bulma hikayesidir. inanılmaz!
her gün karşınıza çıkabilecek türde bir film değil. izlerken filmi çok kez durdurmak zorunda kaldım. çünkü benim yeterince sağlam bir midem yok.
yine de mutlaka izlemem gerekiyordu. izleme merakım fizyolojimi yendi.
filmin sonu bir tür altın vuruştur efendim.

grave olarak da bilinir.

vejateryen olan veterinerlik öğrencisi bir genç kızın bir restoranda tabağından et çıkması sonucu yavaş yavaş ete karşı konulamaz bir istek duymasını, geçirdiği dönüşümü anlatan 2016 yapımı fransız filmi.

başrolde garance marillier var.

bir julia ducournau filmidir.

filmin senaryosunu da yönetmen julia ducournau yazmıştır. filmin başrollerinde garance marillier, ella rumpf, rabah nait oufella, laurent lucas ve joana preiss oynamıştır. film cannes film festivalinde ve birçok başka festivalde ödüller ve adaylıklar kazanmıştır.

ben böyle filmlerden pek hoşlanmıyorum aslında. yani içinde bu kadar kan ve rahatsız edici başka sahneler olan filmler beni huzursuz ve rahatsız etmekle kalmıyor bir yandan da filmi bitirme hevesimi de kırıyor.

bu filmde beni zorladı açıkçası. veterinerlik okuluna giren genç bir kızın hikayesi. ablası da kendisinden önce bu okula gelmiş ve gayet de iyi uyum sağlamış ama başrol karakterimiz için işler o kadar da yolunda gitmiyor.

veterinerlik okulunda gençlerin kendi aralarında oluşturdukları ve geçmişi belli ki uzun yıllara dayanan bazı ritüeller var. çiğ et yemek gibi. ancak bizim başrol karakterimiz vejetaryen. ama kabul edilmek için yukarıda bahsettiğim ve bunun dışında birçok başka şey içeren ritüelleri yerine getirmek zorunda.

yamyamlığa ve iki kız kardeş arasında gerilimlere doğru evrilen bir hikaye. güzel çekilmiş, güzel oynanmış, nefis müziklerle bezenmiş ama bana hitap etmeyen bir film.

benim favorilerimden. ablasının parmağını yediği sahne şarkı ile birlikte çok etkilidir. kendi içinde tutarsızlığı fazla ama konuyu güzel işlemiş o yüzden ben bayağı bir keyif almıştım.