nigredo yazar profili

farazi v kayra - bir günlük öldürün beni
buradan

2013 yapımı bir çağan ırmak filmi diye başlayayım.
daha öncesinde çağan ırmaktan hiç film izlememiştim o yüzden diğer filmleriyle karşılaştırma yapamayacağım. aynı zamanda hakan günday'ın kitaplarından alıntılar yapılarak ve hakan günday'ın kitabının okunmasıyla geçen sahneleri olduğundan filmin başlangıcında bir teşekkür ediliyor. her ne kadar onun kitaplarını okumak istesem de ona da fırsatım olmadı açıkçası. o yüzden yapacağım yorum genel ve sadece hislerimle alakalı olacak...
filmin başlangıcında temmuz karakterinin farklı ve yalnız hissetmesi herkesin ona uzak gelmesiyle ve de sanatçı kişiliğinin verdiği ruh haliyle başlıyoruz. sonrasında rüyasına daha önce hiç görmediği bir yüz geliyor ve onu çağırıyor ben senin içindeki tüm duygularım diyor. birkaç kez gördükten sonra parkta karşılaşıyorlar ve görüşmek için bir ortak nokta bulmaya çalışıyor temmuz. hakan günday'ın kinyas ve kayra kitabını okuyor buluşmalarında. gide gele aralarındaki bağ kuvvetleniyor. her ne kadar yaşamak için çabalasalar da aslında iki karakter de ölmek istiyor. gerek çevresel gerek ailesel unsurlardan olsun özellikle babalarından gördükleri tepkilerden olsun. duygusal filmler mi beni çekiyor ben mi onları seçiyorum bilmiyorum ama diyaloglardan dolayı gözlerim doldu doldu kaldı. temmuzun annesiyle olan konuşması var karşınıza çıkmıştır yüksek ihtimalle ses olarak " ne zaman bir şeyler ters gitse, dünyanın sonu gelmiş gibi davranıyorsun. lütfen bu kadar kırılgan olma. bu kadar duygusal olma. bırak. ya karınca ezilse ağlamaya başlıyorsun, çiçek açsa dünyalar senin oluyor. görme bu kadar. görme, fark etme, vazgeç. karınca bu ezilmeye mahkum. çünkü öyle yaratılmış. sen ne yapabilirsin?" bu konuşmasından bile temmuzun karakterini anlayabilmek mümkün beni izlemeye iten de bu sesle karşılaşmış olmamdı zaten. pişman etmedi hem temmuz hem ihsan karakterinin duygularını hissedebildim. ihsan'ın annesinin yaşadıklarına rağmen ihsana yansıtmadan onun yerine de hayata bağlanmasıyla aslında birçok anadolu kadınının aile yaşamıma rağmen çocuklarına bağlanıp onlara sevgisini vermesini görebiliyoruz. çok yakın zamanda diğer filmlerini de izleyip, hakan günday'dan da kitaplar okumaya başlayacağım o zaman belki daha detaylı ve geniş çerçevede yorum yapabilirim. izleyeceklere iyi seyirler dilerimm..

ilişki testiyle tanıdığım mesut süre'nin son zamanlarda youtube da karşıma çıkan programı.
ilişki testine göre daha çok hoşuma gitti diyebilirim. kadınlar ve erkeklerin ayrı ayrı bölümlerde üçer kişi olacak şekilde konuk olmaları ve yalnızlıklarını yaşadıklarını anlattıkları ve yine mesut beyin şakalarıyla bizim ve konukların yüzünü güldürmeyi başaran bir program.
yine ilişki testini de seviyordum ama ister istemez bazı konuklardan olsun çiftler arası gerginlikler olsun bazı bölümler bayıyordu. hatta bazen mesut sürenin de sıkıldığını hissediyorduk.
cambly reklamı yaptığı bölümlere bayılıyodum tüm bölümü kurtarıyordu nerdeyse happy hour.
son günlerde keyfim yoktu yemek yerken bir şeyler izleyeyim diye açtım keyfim yerine geldi vallahi 3. sezon 2. bölüm şansıma denk geldi bugün böyle yüzüm gülünce de gelip buraya tanım girmek istedim. sağolasın happy hour abi

birkaç gündür hastayım hem yalnız hem bitik hissediyorum. yine de işe gidip gelmeye devam ediyorum iş dönüşü bir şeyler izliyorum ya da arkadaşlarımla oturuyorum. sonrasında bir eksiklik çöküyor içime bir şey eksik ama ne cevabını bulamıyorum eksiklikten çok içimde bir parça kopmuş gibi hissediyorum aslında. bir de şey durumu vardır ya insanın kendine yabancılaşması gerçek hissedememe ona benzer de bir şey oluyor aslında bi yandan bakarsak tuhaf bir duygu yaşayanlar anlayacaktır bu hissi eminim.

1988 yapımı halit refiğ'in yönetmen koltuğunda oturduğu ve genellikle baş karakakterimiz olan olcay hanımın yani usta oyuncu yıldız kenter'in yalnız yaşadığı konağında geçiyor.
tabii bu yalnız ve hüzünlü günlerinde eş dost evlattan çok yanında olup ona az da olsa yalnızlığını hissettirmeyen can yoldaşı hanım her zaman uysal bir şekilde olcay hanımı bekliyor.
olcay hanım artık geri dönüşü olmayan hastalığını öğrendiğinde kendisine can yoldaşı olan kedisi hanıma bir yuva bulmak için bir kafese koyup eş dostlarının evlerini gezerek ona iyi bir yer bulmaya çalışıyor. yeri geliyor kendisinden çok onu düşünüyor daha suyunu içmeden yemeğini yemeden ilk onun yemeğini veriyor.
film boyunca olcay hanımın naifliğini ve iyiliğini iliklerimize kadar hissediyoruz.
hatta kızı ona kötü davrandığında bile ona karşı suçlayıcı konuşur konuşmaz belki de ben kötüyümdür diye suçu kendinde arıyor.
esintili yağmurlu karlı kış sahneleri ve eski istanbul manzarasıyla da gözümüzü şenlendirirken bir yandan da hüzünlendiriyor.
çok hassas yürekli bir insanı konu alan bir film izlenmesi tavsiye edilir.

yemek yapmak ve bir şeyler izlemek.
yemek yaparken her şeyi elimin altında dizer ve biraz da dağınık çalışırım işim bitince de bir güzel toplarım ama yanımda birisi olursa o karmaşanın arasında aklımı daha çok karıştırıp soru sorduğunda yapacağım şeyi ben de unuturum.
bir şeyler izleme konusunda da sürekli durdurulup konuşulmasından pek haz etmem iş olur bir şey olur eyvallah ama zırt pırt durdurulunca tüm hevesim kaçar. sanırım bir şeyleri odaklanarak yaptığımdan dış etken olmasını istemediğimden bu durum böyle

uzun zamandır oturup bir film açayım da izleyeyim demiyordum. o sebeple bu film bana ilaç gibi geldi diyebilirim. kendi yorumum ve düşüncelerimi ve filmde ne gördüğümü size aktarmaya çalışacağım.
öncelikle filmin süresi gayet yeterli ve sıkmadan akıp gidiyor. sahneler, çekimler ve kamera açıları bir de müzikler ve sahnelerin uyumu beni cezbetti. filmin konusuna gelecek olursak, iki farklı yaşam biçimi olan fakat birbirlerini de sevmekten bir türlü vazgeçemeyen çiftimizin arasındaki diyaloglarla geçen daha çok ana karakter eserin üstünden ilerleyen, onun duygularını başından sonuna kadar hissettiren bir film. türkan ablamıza hayran olmamak tabii ki de elde değil. bir kadın olarak duyduğu rahatsızlıkları ve de kararsızlıklarını öyle iyi hissettim ve anladım ki. sevdiği adamla gitsen kendine ters düşecek kalıp kendi yaşam şekliyle yaşamını sürdürse bu sefer de içindeki sevgiyle aklının ve gönlünün bir yanı hep adada olacak. son sahneye kadar içinde bulunduğu karmaşa ve çıkmazı görebiliyoruz. belki de bu yüzden sessizlikten uzak bir yaşam istiyor eser hanım kafasındaki çıkmazlarla baş başa kalıp kaybolmamak için kalabalıklar içinde olmayı tercih ediyor günümüzde bir çoğumuzun yaptığı gibi...
izlenir mi kesinlikle izlenir ve son olarak eklemek istediğim bir şey var. gerek çekildiği mevsim olsun gerek müzikler olsun içinde bir yandan huzur bulurken bir yandan da depresyon havasını hissettirdi bütün duyguları bir saat içinde yaşattı diyebilirim.
ilk film yorumu oldu devamının gelmesi dileğiyle iyi gecelerrr

iyi geceler sözlük yine gecenin bir vakti sabah olmaya yakın sana geldim. bu sefer üzgün ya da mutsuz değilim hep geldiğim gibi, bu sefer heyecanlıyım ve bir o kadar da stresliyim. en son geldiğimde hayatımda çok şey değişti demiştim ki değişmişti şimdi yeni bir değişim bana kollarını açmış bekliyor. bir şeyleri tam düzene soktum derken kurduğum düzen tekrar bozulacak ve yeni bir düzene alışmak zorunda kalacağım. felsefe okumak için geldiğim şehir olan aydında ne yazık ki geçim sağlama derdinden okulumu tamamlayamadım. aslına bakarsan felsefe okumayı da çok istemiyordum lisede okuduğum alan olan grafik tasarım okumaktı hep hayalim dört yıldır da bu anı bekliyordum geldi ve çattı izmirde bir özel okulda yüzde yüz burslu kazandım grafik tasarımı açıklandığı günden beri heyecanı üstümden gitmiyor. aklımdaki tek soru okurken geçimimi nasıl sağlayacağım hem okul hem iş kısmı beni çok zorlayacak ve derslerim belli bir ölçüde etkileyecek kazandığım bursu da kaybetmeme sebebiyet verecek diye endişeliyim o yüzden sanırım burs arayışına gireceğim bir kaç yerle görüşeceğim iki yıllık bir okul süreci için bir yardımsever bulmaya çalışacağım umarım her şey yolunda gider ve umarım buraya mutlu bir şekilde tekrar dönerim tekrardan iyi geceler sözlük ahalisi.
kendinize çok iyi bakın bu yazımı sonuna kadar okuyan dostlarım sizler için de iyi şeyler olması dileğiyle...

uygulamadan kod girerek bilet ve festival etkinliklerinde kullanmak için puan kazanabileceğiniz bir festival. sürekli böyle kodaları kimse çıkmaz bana yav diye girmiyor belki bana çıkar diye hep girerim bu zamana kadar dondurma ya da indirim kuponu falan kazanmıştım sonra uygulamanın ödüllerinde gezinirken bir baktım aha fanta fest izmir bileti 2000 puan zaten farketmeden 1000 puan yapmışım. iş yerime her yemek söyleyişimde fanta söyleyerek bileti kazandımmm. bekle beni fanta fest geleyirum. ilk defa bu kadar büyük bi ödül kazandım puanla sıradaki hedefim magnumdan araba çıkarmak

hadi öldür beni

üzümün olmamış haline deniyor ve bunun suyuyla meşrubat yapılıyor ve de kar helvasına konular ksrdan içine atılınca tadından yenmez oluyor.
aydında yapan bir yer vardı medşne çarşısının içinde gittim tekrar içeyim diye sahibi değişmiş kötü olmuş tabelaya bi baktım adam ismin üstüne ismini a4 e çıktı alıp yapıştrmış

hiç kalmasın isterdim ama ne yazık ki 23 santim kalıyor. merhaba ben opetten mike 23 cm boyundayım

keşke biraz olgunlaşıp da çocuklarının lokmaları ı saymak, onlara psikolojik olarak ağırlık olmak yerine önce kendi yaptıklarının arkasında durup sonra da ailenin ve çocuklarknın arkasında durabilseydin. her şeyden önce önce gerçekten baba olabilseydin. bazen sana karşı böyle düşündüğüm için kendimi kötü hissediyorum ve bazen de gitgide sana benzemekten korktukça sana benzediğim için üzülüyorum. bir insan hiç mi merak etmez derken bile hiç merak etmiyorsun hayret ediyorum. ne diyeyim babam bizim de kaderimiz böyleymiş demekten başka. başkalarının babalarını bile zamanında senden çok sahiplendim biliyor musun, o insan bana daha çok baba gibi hissettirdi iyi ki de tanıştım yaşar amcamla sağolsun babalık nasıl bir şey onda gördüm. evladını koşulsuz şartsız sevebildiğini ne diyeyim varsın böyle olsun varsın uzakta olalım hep eksik hissedeceğim ama gerçekten varsın böyle olsun

nereye kadar böyle gidecek ve daha ne kadar dayanabileceksin çok merak ediyorum.

koca evde bir sürü yatak varken salondaki çekyatta yatmak

sorgularken bir de şöyle şeylere denk gelmek

bir serigrafi baskı atölyesinde çalışıyordum, çalıştığım yer ayakkabıcılar sitesinde olduğundan genel anlamda ayyakkabı tabanı işi geliyordu ama kaliteli olanlardan her kısmı deri tabanı dahil. o zamanlar da kendim keçeden kesip diktiğim cüzdanım vardı sonra aklıma geldi bize iş getiren abiye elinizde artık deri parçası var mı diye sordum. bir gün getirdi sonra ondan zor da olsa kendime bir cüzdan yaptım dikmesi gerçekten zorluyor iğneyi penseyle çeke çeke yapmıştım ah be..

merhaba normal sözlük. ben nigredo karanlık bir odadan yazıyorum burdan her ne kadar gitmek istesem de hesabım silinmiyor kaldırılmıyor burda olduğunu bildiğim, varolduğunu bildiğim bir hesap olunca da girip bakınıp çıkıyorum. burdan gittim gideli hayatımda birçok şey değişti. çok ağladım belki de çok güldüm. ama bi türlü istediğim hayata erişemedim, olmaz şeylerin peşinde koştum insanların ağız kokusunu çektim, çekiyorum da. artık dönmemek üzere doğduğum şehirden ayrıldım. hiçbir yere ait hissetmiyorum. belki daha yazmayı bile beceremeyen cahil bir insanımdır belki açıldım bir şeyleri öğreniyorum derken kör gözlerle dünyaya bakmaya devam ediyorum bilmiyorum. tek dileğim umarım son nefesimi vermeden önce düşlediğim şeyler yaşayabilirim. iyi geceler, iyi sabahlar, iyi yarınlar, mutlu günler dilerim...

az önce yaptım ocakta pişiyo yaparken kafamda yine mi çiçek çalıyor duvara karşıdan bi sahne geliyor aklıma hayali cahit beni merakla izliyo gibi. garip bi his o filmi izlediğimden beri her biber dolması yapışımda aklıma gelir

rehber grubunun 8 ağustos 00.00 da yayınlanması beklenen şarkının adı. paylaştıkları uafak kısım bile içimde, kalbimde garip hisler oluşturdu o gün ne olacak bilmiyorum. muhtemelen çok fena patlayacağım bu zamana kadar olan birikmişliklerimle. bekliyorum rehber...