ölümübekleyenölüm yazar profili

bursa uludağ üniversitesinin kampüsünde de çorba çeşmesi olduğu bilgisini dip not düşmek istediğim bir başlık.

anlamadığım şey neden insanların yaşayış tarzlarından rahatsız oluyorsunuz? saygı duymayı öğrenememiş bir kesim var ne yazık ki! saygı denilen şey babanın önünde bacak bacak üstüne atmayıp sigara içmemek değildir ama saygısızlık denen şey, seninle alakası olmamasına ve seni etkilememesine rağmen insanların tutum ve davranışlarından, düşünce ve inançlarından, yaşayış stillerinden rahatsız olup kendinde eleştirme, aşağılama, hor görme hakkı görmektir. toplumu ayrıştırmaya, bir kesime düşmanlaşmaya bayılıyorsunuz. z kuşağını düşünmek yerine kendi hayatlarınızı yaşamaya bakmalısınız acilen.

köpek sahibinin olabilecek en ağır şekilde cezalandırılması gerektiğini düşündüğüm bir durum. o köpeğe madem bakıyorsun neden tasması bağlı değil? dağ bayır değil orası şehir içi bir alan, saldırma riski yüksek olan bir köpeğin ne işi var orada? o köpeği hangi kafayla ve nasıl bir düşünceyle bu şekilde yetiştirdin? sorumsuzluğun dik alası! suç köpeğin de değil, o öyle yetiştirilmiş, tamamen koruma iç güdüsüyle saldırıyor fakat kendini bilmez, köpekle güç gösterisi yapmak isteyen sahibi yüzünden hem köpeğin hem de bir genç kızın başı yanıyor.

iki yılı aşkın süredir aktif olarak tarot kartı okuyuculuğu yapıyorum. hemen hemen her kartın ne anlama geldiğini bilmekle beraber bu konuda kendime güvenim çok. birçok inanmayan insanı, safsata bunlar diyenleri söyledikleriyle şoka uğratmış biri olarak kimsenin bu konularda çok da net konuşmasını tavsiye etmem. son zamanlarda çok fazla youtube'da, instagram reels'te tarot açılımı görüyorum -"aklımdaki kişi benim hakkımda ne düşünüyor?" vs vs- bunlara inanmayın arkadaşlar. tarot kişiseldir. bu tür şeylerde etkileşimi arttırmak için çok genel şeyler söylüyorlar. tarot bu değildir.
-not: baktırmak isteyen olursa bana ulaşabilir. hayatınız hakkında merak ettiğiniz bir şey varsa yardımcı olmak isterim-

kurgusal bir kitap olup karakterleri tanıdığımız, başarılı insanlardır. kitabın odak noktası nietzsche gibi görünse de aslında biz ana karakterimiz doktor breuer'in kendi içindeki yolculuğunu okuyoruz. çok mükemmel bir kitaptı diyemem ama yersiz gömmek de istemiyorum. fakat olaylar daha iyi anlatılabilirdi, daha fazla detaya inilebilirdi.

dini boyutunu bir kenara bırakarak bazen yolda görüyorum 5-6 yaşlarındaki çocukları başını kapatmışlar, kat kat giydirilmiş başı da sımsıkı bağlanmış, hava neredeyse 40 derece. işkence değil mi bu? bu işin sevabı olur mu? sebebi de "küçükken alışsın da büyüyünce zorlanmasın."mış, kafayı mı yediniz siz? bırakın küçücük çocuk, çocukluğunu yaşasın. din alışkanlık mı, inanç meselesi mi?

"deli konuşuyor susun, konuş deli."

polis memurunun günah keçisi olarak ilan edilmesine hala hayret içerisinde bakıyorum. fakat bir yandan da hiç şaşırmıyorum biliyor musunuz? niye mi? sebebini bence herkes biliyor :d biz toplum olarak çok seviyoruz zaten körebe oynamayı.

evet, evet hadi hep beraber memur adama, kendisine emredileni yapmakla görevli olana, sanki o adamın gidecek/kalacak yerinin olmamasının tüm sorumlusu oymuş gibi davranalım. çünkü bugün var olan bütün problemlerin asıl sebebi o polis memuru (!)

birileri susturulmaya o kadar alışmış ki o da kendinden sonraki nesle de aynısını yapmaya çalışıyor...

kişisel travmalarınızı milyarlarca insanın hayatına yansıtmaya çalışmayın, diyerek cevaplandırmak istediğim bir başlık. ne yaşadığınız ne de yaşayamama ihtimaliniz birinin umurunda.

"herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez."

kibarlığın ve insanlığın işlerliğinin olmadığını kazandırdı bana deneyimlerim. deliyle deli olacaksın. bize sabah kapıları sertçe kapatmamamızı söyleyen insanlar sabah dörtlere kadar son ses müziklerde okey oynayıp halay çekiyorlardı -şakasız- . tüm bunların yanında banyoya adımınızı attığınız an kapıya dayanıp "hadi ya ne zaman çıkacaksın işim var acele!" diye bir an bile huzur vermeyen kişiler bunlar -acil iş: makyajını silecekmiş- ne kültür paylaşımı ne dostluğu! sabır gösterdikçe tepenize çıkıyorlar, en son günlerce uyuyamayıp doğru dürüst duş almama fırsat verilmediğinden gözüm dönmüş bir şekilde ben de onlarla uğraşmaya başlamıştım. en son yurttan atılıyorlardı da dua etsinler araya pandemi girdi.

en yakın adliyeye gidip daha önce üzerime atılan veya beni ortak koştukları suçlarla ilgili hiçbir ilgimin olmadığı insanlar ne yaptıysa kendi yapmıştır konulu dilekçemi veririm. hatta hepsinden işledikleri suçtan değil de şeytana uyduğundan pişmanlık duydukları için şikayetçi olurum.

delisi meşhur olan bir şehir... şaka yapmıyorum her yerin yerel bir delisi vardır. herkes tanır, tanımasa bile birkaç kez değişik hareketlerine şahit olmuştur. bu durumu başka bir şehirde yaşamaya başladığımda fark ettim. bir baktım ki herkesin aklı başında, kimse sokağa çıkıp bağırmıyor, kimse bağırarak şarkılar söylemiyor. doğma büyüme balıkesirliyim ben. birçok delisini tanımışımdır bu şehrin, bu arada endişelenmeyin hepsi zararsızdır, esnafla ve insanlarla araları çok iyidir. tarihine baktığımızda da yunan askerlerinin ilerlemesini delileriyle engellemiştir,tülütabaklar hala altı eylülde (balıkesir'in kurtuluşu) sokağa çıkıp insanları, özellikle çocukları korkuturlar. bu yüzden altı eylül benim çocukluk travmalarımdan biridir, bu yaşımda bile karşılaşmamak için dua ediyorum. uzun lafın kısası eğer balıkesir'e yolunuz düşerse mutlaka bir delisiyle karşılaşmaya çalışın. dalga geçmek yerine -ki buralı/alışık olan kimse dalga geçmez- siz de onunla beraber eğlenirseniz gününüz güzelleşir.

benim kitap kokusu, sayfa çevirme hazzı, illa elimde tutacağım, kütüphanemde duracak gibi fantezilerim olmadığından kolaylıkla alışabildiğim hatta çok daha rahat bulduğum bir olaydır. çünkü benim için önemli olan olabildiğince çok kitap okumak, istediğim kitabı istediğim zaman okuyabilmekti. ayrıca öğrenci olduğumdan istediğim her kitabı kolaylıkla alamıyordum, malum kitap fiyatları... d&r'ın türkiye'ye getirdiği ve türkçe dil desteği olan kobo e-readerımla bu yola baş koydum. yukarıda birkaç kişi telefonundan okuduğunu söylemiş e-kitapları ancak çok yakındır hepsinin gözlerinin bozulması. e-kitap okunacaksa mutlaka bir e-reader (elektronik kitap okuyucu) edinilmeli. sektörün başını çeken kobo ve kindle gibi markaların yanında ülkemizde bir çok alternatif marka da yerini almaya başladı.
şu an her ne kadar ilk bakışta pahalı gelse de ömürlük aletler bunlar ve sahip olduğu teknoloji dolayısıyla hakkını veriyor. hem evinizde yer kaplamıyor hem kağıt israfını önlüyor hem de kolayca binlerce kitabı yanınızda taşıyabiliyorsunuz. ayrıca sunduğu teknolojiyle göz yormayıp, aydınlatma özelliğiyle de geceleri ışıksız okumanıza yardımcı oluyor. yazı boyutunu, stilini istediğiniz gibi ayarlayabiliyorsunuz üstelik.
şuradan e-reader ve normal kitap karşılaştırmasıyla diğer teknik özellikleri ve size sunduğu kolaylıkları daha detaylı öğrenebilirsiniz.
benim asıl değinmek istediğim nokta türkiye'deki e-kitap sektörünün çok zayıf olması. çoğu yayınevi yan gözle bile bakmıyor bu tür olaylara, her ne kadar etik olmasa da biz okuyucuları farklı yollara teşvik ediyor. acilen e-kitap bilinci geliştirilmeli.

küçük esnafın durumunu halka mal etmek de ayrı bir kafadır. tabii ki de insanlar en hesaplı olan yolu seçecektir. sırf üç-beş kişi kazansın diye iki kitap alabileceği parayla tek bir kitaba razı olmak zorunda değildir. küçük esnafı devlet politikaları kurtarmalı, yapılan vicdan sömürüsü veya insanlara aşılanan suçluluk duygusu değil. çağın getirisidir internet alışverişi.

günü gelecek e-kitaplar çıktığında satılamayan fiziksel kitaplar için de aynı vicdan sömürüsü bu şekilde uygulanacak. belki de değişimin önünde bir engel olmaya çabasından çıkıp değişime ayak uydurmaya çalışmalıyız.

ki asıl mesele okumak-okutmak değil midir? kim para kazanmalı kısmındansa asıl odaklanılması gereken konu bu olmalı.

şov ya da gösteriş olduğunu düşünmüyorum. kafede kitap okumak güzel şey, kötü olan ise en heyecanlı yerinde 'ne okuyorsun?' diyen insanlar. okuyorum işte görmüyor musun? ders çalışan birini gördüğünüzde de 'hangi derse çalıyorsun?' diye soruyor musunuz?

bugün ölürsen seninle beraber neler ölecek? kaç hayalin gerçekliğe kavuşamadan tabutuna sığacak?

ilk kurduğu üç cümleden ne olduğu anlaşılan insandır.

duygularını bastırmak yerine onlara sahip çık. çünkü zamanla hepsini kaybedeceksin. bazen her şey senin baktığın mantık çerçevesinden ibaret olmuyor. tüm bunlar dışında senin azmini ve inancını seviyorum. kendine çizdiğin yolu ve tercihlerini. bugün hala o yol için çabalıyorum ama bilmeni isterim ki on sekizinci yaşında o çok istediğin başarıyı elde edeceksin ve o başarının tatmini sana yeterli gelmeyecek :) ha, bu arada üniversite hayatın için boşuna hayal kurma çünkü korona virüs diye bir şey yüzünden evde oturacaksın :)))