özözlem yazar profili

onlarla yaşamamama rağmen hala kavgalı olduklarını öğrendiğimde, sezdiğimde günüm rezil oluyor. göğsüme öküz oturuyor. mutlu olamıyorum. hatta genelde mutlu olamıyorum ya mutluluğu haram ettiler bana. dışarıdan taş gibi görünüp içi hep hüzün dolu biriyim. ailesi ilgi ve sevgi dolu insanları görünce ciğer görmüş kedi gibi oluyorum.
neden geçmiyor, bitmiyor, geride kaldı artık böyle yaşamak istemiyorum diyorum ama ruh halim anında değişiyor kavgalı olduklarında ve hatta kavga etme potansiyeli olduklarında... bilen varsa bir akla ihtiyacım var.

çok sık yaşadığım bir şey bu... bakayım dedim var mı başka biri ama başlık bulamadım ve açtım.
idealleri olan, aldığı paranın hakkını vermeye çalışan, sözünü sakınmayan biriyim/öyle düşünüyorum. çocukken bile bana doğru gelmeyen, samimi bulmadığım, yapmacık, yalancı insanlara direk asar suratımı ve onu sevmediğimi söylerdim.
okulda bir kavga çıkardı haklının hakkını sonuna kadar savunurum. iyi bir hakem olduğuma eminim, asla sadece daha fazla sevdiğim için veya ortak özelliğimiz var diye veya da kan bağı vs gibi işlerden dolayı yandaş olmadım. olmam. olamam.

bu tam anlamıyla her köyden kovulmama sebep oldu /oluyor. bir kurumda çalışıyorum, mühendisim bildiğimi yapmaya, kendimi geliştirmeye çalışıyorum. bağlı olduğum kişi bunu değerli bulmuyor da ona yalakalık yapanları, benim cesaret edip yüzüne karşı yapılan yanlışları söylememden dolayı beni dışlıyor ve diğerleriyle kakara kikiri.. mesleğime de bana da saygı duyulmuyor. bir ortamdayken benim gitmem için fırsat kollayıp hepsi orada kalıyor.
gitmem diye ödleri kopuyor ve benim gitmem için "sen servisle gitmiyor musun" gibi konuşuluyor. o kadar kırılıyorum ki sözlük. diğer entrylerimi biliyorsanız ilk okulda bile ne kadar zor koşullarda okuduğumu bilir. ben bugünlere gelmek için çok zorluk çektim. doğru olmak şuç mu be sözlük? burada akıbeti ne olacak bilmiyorum. ama canım çok yanıyor. ben size ne yaptım ya? kötü mü davrandım? tembel miyim? nedir yani. çok üzgünüm çünkü daha az önce yine "beni yolladılar". keşke herkes düşünceli olsa.
belki de bazı bahanelerle beni işten attırırlar. bakalım. umarım olmaz çünkü param yok.
kendinize iyi bakın. kimseyi ayıplı bir suçu yoksa dışlamayın. 29 yaşındayım gece uyumadan ağlıyorum.

sinsilik.

eyyy metafizik herhangi bir şeye inananlar; ciddi ciddi böyle bir crack bırakıldığını düşünüyorsanız bence siz hack yapmaya çalışın. ee ne demişler yemeyenin malını ham yaparlar.
eyy inançsızlar nasılsınız canlarım? havalar nasıl?

ruh sağlığı da aynı beden sağlığı gibidir. misal vermek gerekirse ben her zaman anksiyetik bir insandım ve hala öyleyim. ilaçlar, psikologlar... sadece kendinizi de böyle kabullenmeye yarıyor, tıpkı insanları kabullenmek gibi. bu işler de ırsi yani genetik. tıpkı sağlıklı koşullarda yetişen insanların genetik hastalıklarının daha az veya daha geç hissedilmesi gibi. bende ve kardeşimde maalesef böyle bir şans olmadı. sürekli kavga ortamında yetiştik hep bir küslük vardı evde... e noldu tabi yıllar geçti biz büyüdük ve tahammülsüz, aşırı duyarlı, cesur ama hiçbir zaman tam anlamıyla mutlu ve huzurlu olamadık. olamıyoruz da. kaç yaşıma geldim hala kavga edecekler mi, ne olacak diye düşünüyorum aklım hala o evde hala tedirginim, kafamın içinde hala küçükken duyduğum tedirginlik.. göğüs kafesimde her an benimle birlikte olan bir kaygı.. bu kaygı benden ne götürüyor ve bu neye sebep olacak durup bekliyorum. eğer içinizde çocuk sahibi olan veya olmayı düşünen varsa lütfen yanlarında tartışmayın. lütfen yapmayın. dönülmez yaralar açarsınız. mutlu aile görünce bile bu yaşımda "benim ne suçum vardı, ben neden mutlu olamadım" diye düşünürüm, gözlerim dolar. bakmak sadece beslemek, okutmak değil. mutluluk her şeyin ilacıdır.

herkesin annesi onun için kutsaldır ama "annelik kutsaldır" demek çok yanlış. tamamı hormondan oluşan bir durum için kutsal yakıştırması her boyutta saçmalık. annem benim kutsalım çünkü o olmasa olamazdım. fakat vahşi koşullarda olsak benim annem benim için başka bir çocuğun aç kalmasına göz yumacaktı belki de.. bu düşüncenin bir başka boyutu da anne olmayan kadını vasıfsız görenlere dayanaktır. iğrençtir. hala feodal yaşayan ailelerde gelinseniz hamile kalana kadar insan yerine konulmuyorsunuz. iğrenç. damızlık olmanız bekleniyor. evlendin mi hadi hemen pırtlat 2 3 tane. sığırlık işte. neyse annelik kutsal değildir. genlerini aktarmak için yapılan içgüdüsel bir davranıştır. romantikmiş gibi yapmayın, keza vahşidir.

ergen ve tripli bir türkçe öğretmenim vardı 6.7.ve 8. sınıfta... sınıfın içinde beni hep dışlardı. herkesi bir gruba alır beni tek bırakırdı. maddi durumu iyi olan öğrencileri çok severdi. bahtsız bense o yıl babası batmış biri olarak içten içe üzülürdüm ama asla belli etmezdim. bir gün ödevimi yapmadığım iddiasıyla defterimi çöpe attı. gidip çıkardım yüzüne baka baka ben ödevimi yaptım sen görmedin dedim, kolumu sıktı.. orada hiç ağlamadım. eve giderken bir köşede ağladım sonra sildim gözümü gittim eve. fen sınavından sınıfın en yüksek notunu aldım diye bile "neee sen mi, hahahaha" demişti. şimdi arkadaşlar şöyle bütün kalbimle mutsuz olsun istiyorum. küçücük ve zor durumda olan bir çocuğa böyle davranan biri mutlu olmamalı.
... bu başlık beni 29 yaşında ağlattı. bravo.

metrobüse yürüme mesafesinde. evet ama kaç gün yürüme olduğu belirtilmez.

ölmüyorum ulan! psikolojisidir. bize başka şans bırakmayanların sorunu bu bizim değil. biz de isterdik umut dolu yarınların hayalleriyle her sabah mutlu uyanmayı. ama biz inatla her sabah kalkıp ben de varım ulan buradayım, canınızı sıkmaya devam ediyorum diyoruz. selam olsun inadından vazgeçmeyenlere. belki bir gün umuda uyanırız. bu bile yeter.

türkiye'den geliyorum veya türkiye'liyim diye tercüme edilebilir. bir ülkeli olmak bir ırktan olmak anlamına gelmez. almanya'da ki türk'lerin buraya gelince ich komme aus der deutschland demesi ben almanyalıyım demektir ve bu doğrudur. 21.yy 'da hala insanlara kimlik dayatması yapmanız nafiledir. tutun ki sizin gibi ırk endeksli kafalıların baskısıyla ben türk' üm dedi.. türk mü? hayır. ırk mastürbasyonunuza hayırlı işler ama dünya artık böyle bir yer değil. torkoyolo doyo bosoy yok torktor o. asdfghjl evet evet toroman evet öyle.

meselenin senin arkadaşlarının cinsel ve ahlaki olgunluklarını tamamlayamamış, hastalıktan dolayı ona başvuran insanların sanki onlarla sevişmek için soyunmuş olduğunu düşünmesidir. ne yazık ki sadece soru çözerek jinekolog olunabiliyor. keşke bir alet olsa da insanların zihniyetlerini görüp ona göre onlara yaklaşsak.. ama bu henüz yok. bir de elin 2 davarı böyle düşünse ne, düşünmese ne? bizim umrumuzda mı orda çok uzakta 2 davarın pcosla mücadele eden bedenim hakkında ki yorumları. asdfgjkş

dinlerin bir düzen veya disiplin getirmesine inanmak olayı tek boyuttan ibaret sanmaktır. din bir ritueldir ve zaten "gökten inmenin" öncesinde de dinler vardır. mesela putlar, gök tengri vs vs. doğa boşluğu kabul etmez bir şeyler bulur kendine insanoğlu ve onun peşinden gider. sadece insan da değil metafizik her hayvanın hayatında vardır. (bknz: hayvanlarda yer değiştirme davranışı) insana özgü değildir. fakat bu davranışın bir düzen getirdiğini söylemek semai dinlerin öncesi hakkında pek de bilgi sahibi olmamak demektir. her toplumun (dinli, dinsiz) bir "düzeni" vardır. mesele benim düzenim çok güzel, gel seni de bu düzene alalım eğer gelmezsen "gavur, dinsiz, münafık" derim, sana nefes alma hakkı tanımam, eşit yurttaş olmayız seninle ve hatta bununla da yetinmem keserim kafanı pis münafık demek veya dememektir. eğer din düzen getirseydi şuan din dışı gündemi olmayan ülkelerin adı suudi arabistan değil norveç olurdu. 5 vakit namazdan sonra veya pazar ayininden sonra çocuklara tecavüz etmek diye bir düzen, ihaleler peşinde hak yiyen bir düzen kimin düzeni oluyor?

şekersiz helva gibi olurdu.

yahu biz gelecekte sokakta kalır mıyız, aç kalır mıyız, ele muhtaç kalır mıyız korkusuyla ayağımıza ki parçalanan kadar yenisi pahalı diye ayakkabı alamıyoruz. siz ne anlatıyorsunuz ya

ben diyemem de dedirtmem de. bence hastalıklı bir beklenti. 25 yaşından sonra tanıdığım insanlara böyle bir 'toplum dayatması' için yapmacık rollerde giremem. ayrıca anne desem ne olacak gerçekten annem mi? yoo. ben gerçek kızı mıyım? yoo.

2009 yılında okuduğum şuan 1 sayfa bile özet çıkaramayacağım fakat okunmasının ergen bünyem iyi hissettirdiğini hatırladığım kitap.

catdog
ginger
tom ve jerry
şirinler

birey olmak. kimse birey olamıyor. çoğu insanın hayat amacı ötekileştirmek. bazen ekonomik çoğu zaman ırksal ve her an dinsel ayrım var. zaten birey olamayan insanların temel insan haklarına talebi de olmaz. ne adalet olur, ne özgürlük. sığır gibi yaşanır. buna yaşamak denirse.

bu başlık altında yazılanları okuyunca gerçekten ne kadar altı boş bir eğitim sisteminin olduğunu bir kez daha gördüm. sen 5 yıl hukuk okudun ama insanca yaşayacak maaş talebinde bulunacak kadar kendini bile savunamıyorsun ki sen ne maaşından bahsediyorsun? bu başlıkta işçileri kıskananlar var. asdfjkl. sanırım hayatlarında hiç markete, pazara gitmediler, hiç elektrik faturası görmediler.. gerçekten acı bir tablo.. işçinin grev ve lokavt hakkı vardır arkadaşlar. sen eğer bir belediyeyi yandaşlarınla doldurursan ve eğer o yandaşlarında insan haklarından haberi yoksa gelirsin burda bıdıbıdı edersin. sen bıdıbıdına devam et. işçi ve emekçi hakkını arayacak koyun olmayacak ve bu düzen değişecek.

cinsel organımdan kan geliyor. asdgfkljj. neden alternatifi olsun ki? regl, regldir. kadın, kadındır?