ruh sağlığını düzeltmeye yardımcı öneriler

daha huzurlu bir hayat için katkısı olabilecek öneriler. hareket etmek bunlardan biridir.

yüksek sesle müzik en sevdiğinden..

enstrüman çalmayı öğrenmek, eve bitki alıp yeşermesini sağlamak, boyama yapmak (ahşap, porselen vs.) olabilir. varlığınızla başkasına fayda sağlamak, ruhunuza sanat katmak iyi gelecektir diye düşünüyorum.

ellerinizi kullanarak sonucunda ortaya bir ürün çıkaracağınız şeyler yapmanızı öneririm. beyin bir şeyle meşgul iken arka planda problem çözmeye odaklanır. siz aslında bir ürün artmaya çıkarırken probleminize çözüm arayışında olursunuz.

bu durumu ben yaratatıcığın 4 evresini 3.sü olan kuluçka evresine benzetirim. çünkü gerekli araştırma yapıldıktan sonra başka şeylere yönlendirilen insanların bir anda çözüme kavuştuları bilinir. arşimetin hamamda evreka sevinci herkes tarafından bilinen bir örnektir.

diğer önerim biblioterapi niteliği taşıyan kitaplar okumanız. psikonet yayınlarının bilişsel ve davranışçı terapiler serisi oldukça iyidir.

uyumak, uyuyabilmek çok önemlidir başlangıç olarak. doktorunuzla konuşun ve uyku düzenini sağlamaya yarayacak bir ilaç kullanın. ne alakası var demeyin çünkü uykusuz bir beyin ya problem çıkarır ya da zaten varolan problemi içinden çıkılmaz hale getirir.

terapistle konuşun. insanlar bilgisayar gibidir. arada sırada çöp kutusunu boşaltmak ve kullanılmayan dosyaları silmek gerekir. yeni sürümlere ihtiyacınız vardır belki. şu an beyniniz yavaş çalışıyor ya da çalışmıyor olabilir.

cahil kalmaya özen göstermek.

bol bol hareket etmek, bir iş ile uğraşmak şeklinde örnekler verilebilir.

işin sırrı yaşam amacında.

kaybolmak, dalıp gitmek, akıp giden herşeye eşlik etmek. müziğe, dağlara, denizlere, gemilere gitmek

erenköy ruh ve siniri öneriyorum. havadar.

(bkz: küçük şeylerle mutlu olmak) lazım. gülümsemek lazım, zorla da olsa.
aa bir de bir hayvan sahiplenin. vallahi beni kendime getirdi. her sabah yataktan kalkmak istemeyen ben, sırf miniğim aç kalmasın diye kalkmaya başladım. oturup düşüncelere dalardım, şimdi evde top ve saklambaç oynuyoruz sürekli. keratam benim, iyi ki var...

ana akım ruh sağlığı düzeltme yöntemlerini silip süpürmesine karşın iflah olmamış birinin yardımcı önerilerden medet umması diye anlamak istediğim başlıktır. ben dağınık bırakıyorum, daha kullanışlı.

(bkz: bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesi)

bir amaç , bir yol belirlemek. o uğurda neler yapabilirim diye düşünüp azimli bir şekilde amaç uğruna eylemlerde bulunmak , ortak ilgi alanlarına sahip çevrelerle iletişim kurmak , bir şeyler üretmek yani bir domates fidanı alıp saksıda domates yetiştirmek ya da biber dikmek de olabilir bu üretmek , kendi emeklerinizle ortaya somut bir şey çıkarmak hemen her insanı gerek manevi gerek maddi bir şekilde doyurur.

hayvan beslemek,* silikon kalıpları kullanarak, alçı yada seramik çamuru ile yapabileceğiniz çalışmalar, balkonunuz varsa plastik kasada yetiştirebileceğiniz maydanoz, domates gibi şeyler, en iyi gelebilecek önerim ise imkanınız varsa bir at alıp, tek başınıza doğa yürüyüşü yapın. oturup atınızla dertleşin.*

insanlardan uzak durmak.

basit ve bedava bir öneri vermek isterim, en azından bende bir miktar işe yarıyor. yürümek.*

günde sekiz saatten fazla uyumak.

en basit ve en geçerli önerim,

ruh sağlığı bozuk, tuhaf, dengesiz insanlardan uzaklaşmaktır.

mecburen her zaman gördüğünüz insanlar ise olabildiğince az maruz kalmak, görünmez duvarlar örmek en mantıklısıdır.

bu her zaman kolay olmayabilir ama şimdi daha kolay bence pandeminin tek getirisi bu olabilir.

ruh sağlığı da aynı beden sağlığı gibidir. misal vermek gerekirse ben her zaman anksiyetik bir insandım ve hala öyleyim. ilaçlar, psikologlar... sadece kendinizi de böyle kabullenmeye yarıyor, tıpkı insanları kabullenmek gibi. bu işler de ırsi yani genetik. tıpkı sağlıklı koşullarda yetişen insanların genetik hastalıklarının daha az veya daha geç hissedilmesi gibi. bende ve kardeşimde maalesef böyle bir şans olmadı. sürekli kavga ortamında yetiştik hep bir küslük vardı evde... e noldu tabi yıllar geçti biz büyüdük ve tahammülsüz, aşırı duyarlı, cesur ama hiçbir zaman tam anlamıyla mutlu ve huzurlu olamadık. olamıyoruz da. kaç yaşıma geldim hala kavga edecekler mi, ne olacak diye düşünüyorum aklım hala o evde hala tedirginim, kafamın içinde hala küçükken duyduğum tedirginlik.. göğüs kafesimde her an benimle birlikte olan bir kaygı.. bu kaygı benden ne götürüyor ve bu neye sebep olacak durup bekliyorum. eğer içinizde çocuk sahibi olan veya olmayı düşünen varsa lütfen yanlarında tartışmayın. lütfen yapmayın. dönülmez yaralar açarsınız. mutlu aile görünce bile bu yaşımda "benim ne suçum vardı, ben neden mutlu olamadım" diye düşünürüm, gözlerim dolar. bakmak sadece beslemek, okutmak değil. mutluluk her şeyin ilacıdır.