satürnünü arayan panda yazar profili

sevginin tek taraflı olduğunu bilmek, hissetmek diye düşünüyorum. ikincisi de cesarettir bence, reddedilme düşüncesi bile insanı itirafından alıkoyabiliyor.

artık savaşlar olmasın, kimse fiziksel ya da psikolojik cinayetlere kurban gitmesin. kötüler artık cezalarını gerçek mânâda çeksin, bu dünyada da adalet işlesin artık. kendim için de belki biraz bencilce olacak ama içimden geçen o mutluluğu hayatımda bizzat yaşamak istiyorum.

evdeyim ve kafamda aşmaya çalıştığım o düşüncelerle tavanı seyrediyorum. normalde gördüğüm en geç saatler gece bir, maksimum iki olurdu çünkü gözlerim kapanırdı, uyku o kadar önemli benim için ancak iki saat önce aldığımız ölüm haberiyle benim bile bu uykum kaçtı. şimdiyse geriye acı ve düşünceler kaldı..

görünen bu olsa da bence şu an sıcaklık eksilerde, donuyoruz.

üzgün ve çaresizim.. yaşadığım ciddi ailevî problemler var. anlatıp yardım istesem de bunları çözemiyorum, önümde dağ gibi engeller var. hayatımın iki yılı bu yüzden çöpe gitti, yine aynı durumu yaşamamak için çabalıyorum ancak nafile, tek başıma altından kalkabileceğim bir durum asla değil bu. bazen düşünüyorum ki acaba intihar edip kendimi ebedî cehenneme mahkûm etsem arkamdan üzülüp pişman olurlar mı ama sanmıyorum, belki rahat bile ederler. ettiğim dualar kabul olmuyor, beddualar tutmuyor. imdat, polis lütfen!

trabzon'da tabiri caizse abdullah avcı'nın gidişi şerefine şöyle bir şey yaşandı:



umarım şenol güneş'le bundan sonraki maçlar yeniden eski tadında geçer, keyifle seyredilebilir. aksi takdirde durum görseldeki gibi olmaya devam eder..

bu başlığı dudaklarımı yerken görmem peki? şahsen benim can sıkıntısından bir aktivite olsun diye yaptığım eylem bu. canım da sürekli sıkkın olduğu için alışkanlık hâline gelmiş sanırım. hepimizin bu tarz nedenleri vardır.

geçen yıl üniversiteden mezun oldum, sınavlara girmek istemedim çünkü çalışacak psikolojide değildim. annem sürekli ısrar ettiği için çalışmayacağımı bildiğim hâlde geçen yıl ales'e girdim, iyi de puan aldım ancak tek başına yeterli gelmedi. dil sınavına bu yıl da girmek istemedim, alanımla ilgili iş bulabileceğimi düşündüm. yanlış düşünmüşüm çünkü canım ülkemin gözünde vatandaş olarak değerimiz olmadığı için işe aldıkları kişiler yabancı uyruklu insanlar oldu. aradığım bazı ilânlarda da sabah beşte iş başı dediler, asla insancıl koşullar yoktu. bu yıl formasyon almayı düşünüyorum ancak sonrasında sınava girersem bu sefer de torpilim yok diye açıkta kalmaktan korkuyorum. zaten o kadar yılım çöpe gitmiş gibi hissederken formasyonla bu kayıp zamana bir yıl daha eklemek istemiyorum. annem beni hiç anlamıyor, sürekli sınava gir diye darlıyor. ha sadece annem de değil, aynı şeyi komşularımız da yapıyor. bu haddi kendilerinde ailem yüzünden buldukları için bir şey söyleme şansım yok ama öyle bunaldım ki tarifi yok gerçekten. keyfimden sınava girmiyormuşum gibi davranıyorlar bana ancak korkuyorum, bu duruma çok üzülüyorum ve bunu kimse görmüyor. ne yapacağımı bilmeksizin çok çaresiz hissediyorum kendimi..

saat olarak emin değilim ancak mesafe olarak on beş kilometre.

konuşmaya ihtiyacım olup da dertleşebileceğim insanlara ulaşamadığım anlardır benim için. o an ulaşamayınca sanki bir daha konuşamayacakmışız gibi hissettiğim çok kötü bir andır.

yemin ederim cinlerim tepeme çıktı, hanımefendiliğimi bozmamak için kendimi o kadar zor tuttum ki. elbette insanlar birileriyle tanışmak isteyebilir ancak yalnızca aynı gruba üye olduğum ve hiçbir şekilde farklı bir bağlantım bulunmayan birinden direkt böyle bir mesaj almak gerçekten son derece sinirlendirdi. bir de yazım yanlışı yapmış orası daha ayrı. bu mesajdan önce bayağı pamuk gibi bir insandım da işte..

beklenen kişiden geldiği müddetçe ne olduğu zerre umurumda olmayan mesajdır.

efkârlandım yine gece gece, neyse onu da hâllederim..

haydi söyle

çocuklar ne görürse onu taklit eder, bu nedenle aşağıda yazacak olduğum şeyler çoğunlukla ben ve partnerimin olması gerektiği kişiyle ilgili cümleler aslında. eğer evlenirsem ve rabbim bana bu dünyada emanetim olarak çocuk nasip ederse onun özü sözü bir, her canlıya karşı merhametli, eşyaları özenli kullanan, elindekilerin kıymetini bilen, zekasını istediği her alanda sonuna kadar kullanabilen, her şeyin en iyisine sahip olsa bile asla bununla hava atmayan, nahif, kibar, düşünceli bir çocuk olmasını isterim. ha bir de huyu suyu bana benzemesin, evlerden ırak. kalbi bir cam misali kırılgan olmasın ve başkalarının hislerine karşı da aynı hassasiyeti barındırsın benliğinde. kimseye zarar vermeyen biri olmasını ancak kendini savunmayı da bilmesini isterim.

sorabilir, merak ediyordur, güzelliğini başkalarının da görüp görmediğini test ediyordur, belki kötü bir süreç yaşadığı için olumlu cevap alacağı birine sorup mutlu olmak istemiştir. ilgi toplamak babında sorulabileceği gibi kişinin gerçekten güzel olmadığını düşündüğü için de sorması muhtemeldir ayrıca. ben de bazen bunu sorarım ama kendime. bir başkasına böyle bir şey sorma düşüncesi bile cesaret ister bence.

eğer bir sevgide neden varsa o benim için gerçek sevgi falan değildir, insanın kendini yalnız hissetmemek adına karşısındaki insana çünküleri olarak anlam yüklemesidir benim gözümde. nedensiz sevilmeli insan, çıkarsız. diğer türlü anlamı oluyor mu?

kişiden kişiye değişen ancak benim katıllmadığım bir düşünce. ben yalnızca kalbinin kötülüğü yüzüne yansımış insanların çirkin olduğunu düşünüyorum ki bu da karakterinden dolayı böyle. her ne kadar tanıştıktan sonra düşüncem değişse de ben başlangıçta iletişimim olacak ya da olmayacak fark etmeksizin herkesi -bir istisnam oldu bugüne kadar- güzel görürüm. yine de merak ettiğim insan sayısı nadir çünkü neden merak edeyim?

kimse kimseye durduk yere kin tutmaz, kimseden durduk yere nefret etmez. bizi buna karşımızdaki insanların hâli, tavırları iter zamanla. yıllar içinde oluşmuş bu iki his de öyle güçlü ki kurtulmak çok zor. ben deniyorum, tam başaracağım diyorum yeni bir şey oluyor. bunlardan kurtulmak çok zor ama azmedip başaranları takdir ediyorum.

kemal sunal filmlerinin çoğu bence çok kaliteli, hepsini defalarca seyrettim ve yine bıkmadan seyrediyorum. bunlar dışında aklımda hatırı sayılır bir yer edindiği için 7. koğuştaki mucize, 3 idiots ve peekay diyebilirim. bir de benim gibi uçakla ilgili şeyleri sevenler adına no way up derim. okyanusa düşen bir yolcu uçağına yapılan kurtarma operasyonunun anlatıldığı yer yer adrenalinli ama aynı zamanda da hüzünlü bir film. ben kaliteli olduklarını düşünüyorum, tavsiye ederim.

abla dediğim birinden bu akşam durduk yere bu mesajı almak beni sinir etti. sanki gidip bana görüşeceğim, konuşacağım birini bul dedim ya da öyle bir izlenim verdim. neden durduk yere böyle bir şey yaşadım anlamadım. sinirlendim, rahatsız oldum ama ona rağmen sevdiğim biri olduğu için kibarca cevap yazdım, sonucunda o bana cevap vermedi ve bir de buna sinirlendim.