mutluluk

azı karar çoğu aptallık olan his.

bir mazlumun öküzün ya da yetimin yüreğine dokunmak.

bir an 'dan ibarettir. hava bulutludur, bu nedenle içinizde bazen kasvet hissedersiniz sonra güneş tüm sıcaklığı, parlaklığı ile size gülümser, teninize ışığını vurur o zaman kişi sebepsiz gülümser, kalbi de güneş gibi olur. işte bunun gibi, masumane, huzurlu bir şeydir mutluluk.

gündüzü güzel yapan gecedir. iyiyi değerli kılan kötü.
mutsuzluk var ki mutlu anların kıymeti bilinsin.
bana bir mutluluk söyleyin ki, acı karşılığında elde edilmiş olmasın.*

mutluluk ulaşılabilen bir şey değil, bir süreçtir.

mutlu olmak istenip asla olunamayan bir kavramdır mutluluk.
mutlu olmayı istemeyin arkadaşlar nasıl kötü olmayı istemiyorsunuz yine de kötü bir şey başınıza geliyor mutluluk öyle de hayatta her an bir mutluluk var.
olumlu olun pozitif kalın evrene güzel mesajlar gönderin.

merhaba arkadaşlar zamanınız varsa aşağıdaki yazıyı okuyabilirmisiniz?
okursanız beni mutlu etmiş olursunuz en azından birilerinin benim yazımı okuduğunun mutluluğunu yaşıyayım.


mutluluk herkesin hayatında bir parça da olsa olmasını istediği bir duygu şölenidir.
dünyadaki herkes mutlu değil ama hepsinin peşinde koştuğu ya da hayatta daha fazla tutunabilmeleri için aramak zorunda oldukları bir kavram.zor şartlar altında yaşıyan insanlar için mutluluk kolay bir şekilde kazanılamıyacak zannediliyor.


peki mutluluk denen şey neydi ve neredeydi?
bir obje miydi,bir kitap,bir bardak su, arkadaş,biraz yemek...mutluluk veren şey tam olarak budur denemez kişiden kişiye göre değişebilen bir kavramdır.
nerede sorusuna ise şöyle cevap vereyim;
yanı başınızda olan bir şeydir. belki şuana kadar farkedilemeyen ama can atarak kendisinin bulunmasını bekleyen kozasından daha çıkmamış bir kelebek...
mutluluk bulundukça kozasından çıkar ve kanatlanır başka kelebekler-mutluluk-bularak sevgiyi salgın gibi yayar...


haftalar süren düşüncem sonucunda-bu arada düşüncem''neden çok mutlu olamıyorum''du-cevabını buldum.
istediğim herşeye sahip değildim ve mutlu olamıyordum.çok güzel bir odam yok okumak, istediğim tüm kitapları alamıyorum,arkadaşlarımla doyasıya gezip konuşamıyorum...

ancak;sıcacık bir yuvam, çok iyi arkadaşlarım ve dostlarım,çatısı olan bir evim,bir yatağım,üzerimde giyebileceğim elbiseler, yiyebileceğim bir lokma yiyecek veya bir yudum su...
evet bunlara sahibim bunların hepsi birer mutluluktu.hiç olmazsa;hala hayatta ve yanımda olan annem ve babam,gören bir çift gözüm,duyan bir çift kulağım var.kollarım,elim,parmaklarım vardı ve bunlar çok işe yarıyordu yürebiliyorum hatta koşabiliyorum.

tüm güzellikleri görebiliyor tatlı ezgileri duyabiliyor ve rahatlıyordum, ellerimle bir şeyler tasarlıyor yeşillikler arasında sonsuzluğa koşabilirdim.

bunların hepsi başkaları için kozadaki kelebekti.
birgün uçmayı bekleyen kelebek...

ben başkalarının hayallerini ,umutlarını ve mutluluğunu yaşıyordum bunlara sahip olmasaydım eğer,bunlar benim hayatta herşeyimi verebileceğim mutluluğum olurdu.
buraya ben hala mutluluk içerisinde yaşamıyorum diyen kimseler için bir mesaj bırakıyım;

''ellerimizdeki mutlulukları ambalajlarından çıkarıp kullanalım lütfen çünkü son kullanma tarihleri bittikten sonra kullanırsanız etkisini göstermeyebilir.''

ellerinizdeki kaybettiğiniz anda işte o zaman onu bulamıyacaksınız ve çok geç olacak...

mutluluğunu fark et!!!

mutluluk sevincin karşılığında verilen sonuçtur.
evet doğru hayatta pek çok kez mutlu olamıyorum diyen çok insan var. belki de mutluluğu sadece kendimiz için arıyoruz dur.

şöyle bir hikaye ile size kısaca anlatayım;
bir profesör bir okulda şöyle bir deney yapar.
herkesin ellerine bir balon verir ve şişirme lerini ister. üzerlerine isimlerini yazarak okul koridoruna atmaları istenir. daha sonra balonlar karıştırılır koridorda.

profesör, 5 dakika vererek herkesin kendi balonunu bulmasını ister. sonuç, hiç kimse balonunu bulamaz.
ardından profesör tekrar balonlarını koridora atmalarını ister.
ve bu sefer kim kimin balonunu bulursa birbirine verir. 5 dakika içerisinde herkesin balonu ellerinde olmuş olur.

mutluluğun nasıl olduğunu galiba açıklamış oldum.

mutluluk bu balonlar dır. ılk deneyde herkesin kendi balonunu bulmasını istendi. fakat hiç kimse kendi mutluluğunu bulamadı. ıkinci deneyde herkes başka birinin mutluluğunu aradı ve sonuç herkes kendi mutluluğunu buldu.

şimdi aklıma mevlana'nın bir sözü geldi;
'' mutlu olmak istiyorsan gururu bırak, gönüller almaya bak.''


belki farkında değiliz ama mutluluk bazen başkalarının gözlerinde olabilir. bazen ise başkalarının bir sözün de olabilir.
hayatta her zaman kendi mutluluğumuz aramayalım başkalarının mutluluğunu aradığımız anda farkında olmadan kendi mutluluğumuzu bulmuş oluyoruz zaten.

mutluluk bazen de bir tebessümdedir...

yüzünüzden tebessümün eksik olmaması dileğiyle

“yaptığının bilincinde olmaktır” şeklinde tanımlamıştır doğan cüceloğlu

dudaklarının gülmesi değil gözlerinin içinin gülmesidir . o ışıltıyı gözlerine bakarak hissetmektir.

hayatımızdaki sevinç eşiğinin düşük olmasıdır mutluluk.
mesela küçük şeylerle mutlu olmayı bilmiyorsak hep hüzünlü kalır bir yanımız.
hedeflerimiz yüksek fakat beklentilerin gerçekleşmemesine karşı olan direncimiz düşük olsun.
olmayınca vah vah değil olanlarda bana yeter diyebilmektir mutluluk.

aranan ve bulunan bir şey mi sizce mutluluk?
tanıdığım çoğu insan bekle ve gör mutlu olacaksın diyor ya hu arkadaş benim beklememe gerek yokki sadece başımı çevirip doğru yere bakmalıyım. işte o zaman gözardı ettiğim mutluluğa erişebilirim. mutsuz musunuz o zaman başınızı çevirmenizi tavsiye ederim

sürekli öylemişim gibi rol yaptığım durum. sanki mutsuz olursam yenik düşeceğim. oysa mutsuzum, sahiden yeniğim. değersizlikti yaşadığım, hani 'gözümün içine baka baka' derler ya öyle işte...

bu gece anladım ki kırgınlık da benim üzüntü de; lakin mutlu değilim. aslında çok değer verip beni kırmasına izin verdim. işin gerçeği buna pişman da değilim. ıyi ki yaşadım olduğum gibiydim dosta kıymet verdim.
yıllar içerisinde unutmuşum dünya nasil bir yer. artık anlaşılıyor ki çünkü küçücük kozamda dünyadan bihaberim. dünya böyle bir yer. dünya annem gibi, dünya babam gibi...
yani günün birinde evime gidince yine yalnız kalacağım. nerede olursam olayım bu benimle gelecek. bu hayat dersini aldığım için minnettarım. kalbini kırmıştım özür de dilemiştim gerçi pişmandım da ama diyet ödemem gerekiyormuş ki o diyeti ödedim.
ey mutluluk! sen olamadığım, sadece mış gibi olduğumsun.
iyi ki vardın, ben kim senin bildiklerini bilmek kim?

neden iki mutluluk aynı anda olamıyor ?
neden bir tarafım baharken diğer tarafım kış oluyor?
mutluluk benim için; karanlık bir havada aniden bir güneşin doğmasıydı, yani hiç beklenmediğim, olmayacağını düşündüğüm şeylerin bir anda kapımı çalmasıydı, ama o kapıyı çalan olmadı, olamadı...

ne garip şey şu mutluluk; ömrümüzü onu bulmak için harcıyoruz, önümüzdeki mutlulukları es geçiyoruz.
hayatıma bakıyorum, evet ben mutluluğu bulmak için hep geleceğe yatırım yapıyorum, onu anda aramıyorum. yanlış yapıyorum.

"bir avuç cennet istedim ama vermedi mutluluk çok uzaklarda..." şanışer.

mutluluk abartılan bir olgudur. geçenlerde spotify'da uzun zamandır dinlemediğim ve beni ergenliğime götüren o şarkı çalarken çok mutlu oldum mesela. yürürken adımlarım değişti. istemsizce dans eder gibi yürüdüm. şarkı da bitince yüzümdeki gülümseme sona erdi.

mutluluk, göreceli bir kavramdır. siz bir çamur birikintisine bakıp geçerken bir çocuk bu çamur ile oynayabileceğini düşünüp mutlu olabilir.

dünyanın sanal ve yalan olduğunu gösteren en büyük göstergedir. matrix gibi yaşadığımız bu dünya hayatında, hormonal ve duygusal durum değişikliği halinde, beynimizin bize ''hadi mutlusun, zevk al'' diye mesaj gönderdiği kısa ve geçici bir durumdur. ahiret yaşantısına inanan insanların beklediği orada yaşanılacağı düşünülen kalıcı duygudur.

kiminin gözünün dibinde, kimine ise çok uzak.