düşünce özgürlüğü

herkes istediğini düşünmek ve ifade etmekte özgürdür başkalarını kendi düşüncesine zorlamadığı sürece.

başkasının özgürlüğüne değdiğin anda biter. sonrası ahkam kesmektir. bir de uğruna hapis yatmaya değecek düşüncelere sahip olmak var ama neyse buna girmeyelim malum soğuk zindanlar vardır bu ülkede.

haysiyeti olan her düşünce özgürdür fakat salla pati hiçbir vasfı olmayan insan bir zahmet konuşmayıversin.

türkiye'de hâlâ ulaşılamayan ulaşılması da zor olacak olan özgürlük...

salsan da salmasan da zaten var olan düşüncelerinin daha rahat şartlarda salınması.

bu tanım bir hayal ürünüdür. gerçek kişi ve olaylarla alakası yoktur. türkiye'de denemeyiniz!

egzistansiyelistlere göre yaşamsal ihtiyaçları sağlıklı bir şekilde karşılanamayan insanların gerçekleştiremeyecekleri evrensel insan haklarından biridir. günlük yaşamında 40 parçaya dağılıp her birine ayrı ayrı yetişmek zorunda kalan bir insan, boğulduğu kendi kişisel kaygıları dışında, ne okuyup düşünsel dünyasını geliştirebileceği ne üzerine kafa yoracak meselelerle ilgilenebileceği ne de sanatsal etkinlerle yaşamın haz veren şiirsel taraflarını deneyimleyebileceği imkan ve koşullara sahip olamaz. yani sanıldığı gibi sadece ifadesi değil, bizatihi özgür düşünceyi üretebilme koşulları bile söz konusu olmadığı için en şahsi kararlarımızdan en toplumsal olanına kadar hiçbirinde doğru yaklaşımlar geliştiremiyoruz.

-düşünce özgürlüğü
ne yazık ki herkesin bir dereceye kadar sahip olduğu, sahiplikleri de tartışılabileceği bir kavramdır. tam bir düşünce özgürlüğünden söz edebilir miyiz? şu an için bilmiyorum, fakat ileri bir düşünce özgürlüğü için insanın kendisini ciddi bir kişisel gelişime tabi tutması gerekir. bunlar ise ilgilenilen sosyoloji, psikoloji gibi alanlar olmakla birlikte en önemlisi felsefedir.

düşünce özgürlüğü kazanımının neden zor olduğuna bir göz atalım. örneğin; sigara içmek, telefonda bir şeyleri kaydırmak, kısacası kendini sürekli bir şeyler ile meşgul etmek, düşüncelerden kaçınmanın yollarıdır. bu da demek oluyor ki kendimizi genelde meşgul edecek şeyler yapmamızdan, bazı zamanlarda düşünmeyi görmezden geldiğimiz çıkarımını yapabiliriz. kendi tabirimle bu görmezden gelimin başlıca nedeni olabilecek şey ise, özgür bir düşünceye sahip olamadığımız için bu düşüncelerden kaçınmayı tercih ediyor veya etmiyor, bir yandan da yönlendiriliyor oluşumuzdur.

-neden özgür düşünmek, elde edilebilecek bir öğrenimdir?
düşünce özgürlüğü bir noktada sınırlıdır, etki edebilecek paranoya, yersiz kaygılar, okb ve korku gibi psikolojik etkenler zihnimizi sınırlandırırlar. bu da öncelikle sağlıklı bir zihne sahip olmamız gerektiğine işaret eder. beraberinde ise dünyaya geldiğimizden beri çevremizden edindiğimiz bilgiler dahilinde tabular ve tutumlarımız vardır. düşünce özgürlüğünü en çok baltalayan ise dışarıdan uygulanan manipülasyondur. reklamlar, haberler, popüler kültür gibi faktörler ile istisnasız "tam anlamıyla" ne düşüneceğimiz belirlenmektedir. bunlardan etkilenmemeyi öğrenmek için ise başta ağır bir yükün üzerimizde olduğunu anlamak, hemen sonrasında ise zihnimizi olabildiğince geliştirmemiz gerekmektedir.

düşünenlerin hapiste, düşünmeyenlerin dışarda olduğunu düşününce, olmayan özgürlüktür.

bir karikatürist çizdiği karikatür yüzünden müebbet yatabilir bu ülkede.

ifade edilmediği sürece herhangi bir mahsurunun olmadığı bir olgu.
ifade özgürlüğü daha doğru bir tanım gibi aslında.

bence çok değerli ve kıymetlisi ozgurluk insana insan olduğunu hatırlatan kıymetini değerini hatırlatan bı ozgurluk

bir hak olduğu söyleniyor. yenilen bir şey değil sanırım, kavrama yabancı olduğumuz için emin değilim.

düşünce özgürlüğü başlığı altında özgürlüğümüzün kısıtlandığı düşüncelerimizin farklıysa yok sayıldığı bir saçmalıktır. sistemimiz farklılıkları yok saymayı ve orta çağdaki din anlayışı gibi "biz ne diyorsak o, aksini iddia eden dinden çıkar" saçmalığını modern hale getirerek öne sürmüş ve ne kadar gelişirsek gelişelim zihinlerimizin aynı aptallıkta kalacağını kanıtlamıştır. yaptıklarından dolayı devletimize teşekkürler ederiz. *

asla elde edemediğimiz bir olgu. mutlaka biri çıkıp ‘ben şunu savunuyorum nasıl laf edersin?’ ya da ‘benim kutsalıma nasıl şunu dersin!’ falan gibi ithamlarda bulunuyor. anlamıyorum, bir insanın gidip kendi hür iradesiyle seçtiği bir şeyi aday olur, din olur, dünya görüşü olur yargılama hakkını nasıl kendinizde bulabiliyorsunuz? bilmiyor musunuz fikirlere kurşun işlemez

salak saçma sözlük başlık düşüncelerine karşıyım mesela.

son zamanlarda özellikle sosyal medya üzerinden 'düşünce özgürlüğü' adı altında insanlara küfür, hareket, zorbalık edilmesi geldi aklıma. bunun yanlış olduğunu söylediğimizde düşünce özgürlüğü diye savunuluyor.. ülkede bir şey de düzgün anlaşılsa kafamı kırarım zaten.

tek bayrak, tek vatan, tek millet, tek din şiarının benimsendiği topraklarda düşünce özgürlüğünü aramamak gerekir.

ülkeyi kim yönetiyorsa onun gibi düşünüyor, onun gibi yaşıyoruz, 20 yıldır.

türkiye de hakaret özgürlüğü olarak anlaşılan hede.

gerçi siyasi bir kişiyi eleştirince de aynı hukuki süreç uygulanıyor ama neyse.

ülkemize henüz gelmemiş temel insan haklarından birisidir. george orwell’in 1984 kitabında bir kısım vardı tam hatırlayamıyorum fakat “düşüncelerim, düşüncelerime erişemezler” gibi bir cümle hatırlıyorum. onu yaşıyoruz aslında. düşünmemizi, fark etmemizi istemiyorlar. düşüncelerimizi kontrol altında tutmak onlara erişmek istiyorlar. istediğimizi düşünmekte özgür olmalıyız.

hiç biryerde olmayan ama var diye kandırılan olgu. kimse özgürce düşünemiyor düşündüğünü yaşayamıyor.
tüm dünyada sorun olan çamur sözlüğe de sıçramış. gün yüzüne çıkmayı bekleyen başlıklarım berat bekleyen mahkumlar gibi not defterimde gün sayıyor resmen. beğendiğim tanımları oylayamazken hangi düşüncenin özgürlüğü bu.