100 sene sonrasını göremeyecek olmak

görmek isteyen kim şeklinde karşılanabilecek depresif düşünce.

canın tatlı olduğunun farkındayım, insan 100 sene yaşasa ölüm anı geldiğinde bir 100 yıl daha yaşamak ister. yaşamdan ne kadar nefret ediyorsa etsin. intihar etmek amaçlı kendini köprüden atanlar bile düşüş aşamasındayken zamanı 3 saniye geri almak isterler. hayatta kalma içgüdüsü insanın en güçlü içgüdüsü.

bunu en iyi, yaşlılık ve hastalıktan dolayı hayattan bıkmış bir akrabamdan biliyorum. bir keresinde asansör olmayan bir apartmanın 3. katından kendisini indirmeye çalışıyorduk. yuruyemedigi için sandalyeyle indirecektik ama kilolu da olduğu için bu çok zor bir iş. 110 kilo, kendisini tutabilen birini az buçuk güçlü tek kişi rahatlıkla giriş kata indirir ama aynı kilodaki kendisini tutamayan bir insanı 4-5 kişi bile zor indirirsiniz. kısa kesmek gerekirse, kendisi ne kadar hayattan bıkmış da olsa biz kendisini sandalyeyle indirmeye çalışırken düşürecegiz diye ödü kopuyordu. öyle bir insanın düşmesi demek, çok büyük ihtimalle ölümle sonuçlanması demek. ölüm korkusu bile bir şey.

ama sadece bir içgüdü. rasyonel bir karar değil. bundan 100 sene sonrasını görmemiz demek en gencimizin 120 yaşında olacağı demek. bu istenilesi bir şey değil efendim.

belli de olmaz. bilincimizi ayırıp depolarlarsa , başka bir bedende yaşayabiliriz.

(bkz: the peripheral)

insan sonsuzdur...kopyaları vardır...beden sadece elbisedir...bedeni bedene ekler ve sonsuza dek yaşar...

mesleğim gereği 4600 mio. yıl öncesinden günümüze kadar olan kısmıyla ilgileniyorum. tarih tekerrürden ibaret. geçmez sandıklarınız geçer. gitmez sandıklarınız gider. gelmez sandıklarınız gelir.

“dün tarih oldu, yarın ise bir bilmece. ama bugün size bir hediye.”

best fm yayınında serdar gökalp dinleyicilerine merak ettiği şeyleri sordu beklediği cevabı alamayınca da "ben ölümü merak ediyorum öldükten sonra dedikleri gibi dünyayı göreceksem sorun yok merak ederim ben insanlığı gittikten sonra neler olmuş teknoloji nerede?" gibisinden uzuunca bir cümle kurdu 2014 yılından bugüne düşünmeyi bıraktığım ilk saniye bu fikir aklıma gelir zihnimi dinlendirmeme engel olur.

şimdiyi göremektikten sonra 100 sene sonra da bir değişiklik olacağını sanmıyorum. ayrıca sonu olmayan bir merak 1000 sene 10000 sene gider bu...

1 bakarsin goruruz 1000 sene sonrasini bile. bosverin.

baba vanga binlerce yıl sonrasını da görmüş diyolla, kör olmasına rağmen. asla pes etmeyin. *