14 şubat yalnızlığı

bir garip yalnızlıktır.
yazdırır ve direniyor işte gece. sıkıntılarımızı paylaşamadık sayfalarca yazmamıza rağmen. sözcükler birer hayalet kenarlardan taşan. bu gecenin şerefine birkaç gözyaşı mı lazım? bu gecenin şerefine hep seveceklerimizin ama yanımızda olmayanların kollarında aşkı yaşıyormuş gibi mi yapalım? yalnızlığımıza methiyeler. ezgilerde kaybolmuş. olması gerektiği gibi ezelden beri. sevgisizliğin sürüngen yaşamında haykırsak bulutlara. dağılan bulutlara. dağılan umutlara. oysa sabahı gelecek bu kırmızı gecenin. sonra sığdıramadığımız o balkonların geniş sokaklarında bir sigara tüttüreceğiz kuşlar bizden utanarak öterken. siyahtan tiz maviye dönen gökyüzünün altında derin bir nefes alacağız ve her şey işte yeniden başlayacak saliselerin ve nefes alıp vermenin umuduyla

her şey 14 şubat içindi, 12 şubat'ta terk etti, çekip başka şehre gitti.

dünden veya yarından herhangi bir farkı olmayan yalnızlıktır.

yalnızlığı hissettirecek bir gün değildir aslında 14 şubat. klasik pazar günüdür öyle düşünmek lazım.

diğer 364 günkü yalnızlık yanında sadece 1 günlük yalnızlıktır. çok takılmamak gerekir.

kaliteli yalnızlık tercihimdir.

anamın karnından da yalnız doğdum, mutluyum. her şeyi neşeli günler filmindeki evden atılma sahnesi fon müziğine çevirmeseniz olmaz dimi?

yalnız olmak zina yapmamaktan daha iyidir.*

gece midir insanı hüzünlendiren
yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?

gece midir seni bana düşündüren
yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?

dokuza kadar on, özdemir asaf.

buradan bakarsak, bir kısım insan için yalnızlık en çok bugun hissedilir.

yalnız olan 15-16-17 şubatta da yalnızdir. bir güne sığdırmamak gerek bazı şeyleri.

müthiş birşeydir, boşa masraf yoktur en nihayetinde. bunlar hep kapitalist sistemin oyunu, 14 şubatı kutlamayın, sevdiğinize istediğiniz vakit hediye alın, istediğiniz zaman yemeğe çıkartın. illa bir güne sabit kalması yanlıştır. bugün de bilinçlendik eyvallah.