67 yaşında ispanyolca öğrenmeye karar veren teyze

yaşayacağı son güne kadar öğrenmenin peşini bırakmayan ve yaşam enerjisi ile dolu bir teyzedir.

salı günleri huzurevi (bkz: altenheim) ziyarete giderim her hafta.
orada eva isimli bir teyze ile tanıştım. emekli bir alaman.

almanca pratik yapmada bana yardımcı oluyor.
kendisiyle sohbet ediyoruz ve hiç kimsesi olmadığı için bu durumdan çok memnun.
en son gittiğimde baktım ki ispanyolca kitaplar almış.
durumu sordum a1 bitti dedi gülerek.
bunun yanında bir de (bkz: ukulele) öğrenmekte.

ne diyelim helal olsun demek düşer bize.

not: eva teyze, havanın güzel olduğu her gün mutlaka bisiklet ile 1 saate yakın tur atar.

ben 20 yaşındayım her şeye geç kaldığımı düşünüyorum bu saatten sonra nasıl gelişcem diye üzülüyorum teyze gözlerimi yaşarttı ya bayılıyorum böyle insanlara.

kendisinde geleceğimi gördüğüm teyze.

bana göre hiçbir şey için hiçbir zaman geç değildir. çok büyük bir fiziksel ya da zihinsel engel olmadığı sürece öğrenmeyi bırakmak için hiçbir neden yok.

bakınız

öğrenmenin yaşı olmaz sözünü benimseyen teyzedir kanımca. ne güzel insanın kendisini geliştirmesi, hayatına öğrenerek bir şeyleri anlam katması. böyle insanlara hakikaten saygım sonsuz benim ve hiçbir şekilde de yaşından ötürü eleştirmem kendilerini. çok tatlılar be…

senin g....ü kaldırıp da yapamadığın şeyi yapan teyzedir. yaşamın kıymetini bilmekte tadını çıkartmaktadır. elleri öpülesidir.