1.
bence acının bitişi onun varlığını kabul etmekle başlıyor. insanız ve bu hayat bize bir şekilde acı, ıstırap ve mutsuzluk sunuyor. acının varlığını kabul edip hayatı ona göre yaşamak yani mutsuzlukla mutlu olmayı öğrenmek bana göre daha kolay. yani bir gün öleceğimizi bildiğimiz halde yaşamaya devam etmemiz gibi bir şey. böylece insan gereksiz bir umuda kapılmadan yaşıyor ve bir şeyler olumlu yönde gittiğinde aslında daha fazla haz alıyor. ama tersi bir durumda daha da acı çekiyor.
devamını gör...