affetmek ile vazgeçmek arasındaki ince çizgi

hiçbir zaman affedemeyecegini anlayan insan vazgeçermiş. hiçbir zaman vazgeçemeyecegini anlayan insan da affedermis. tam olarak böyle bence.

incelik benzetmesi sırat koprusu ise kabul edilebilir. çok uçurum bu incelik.

"var olmakla yok olmak" arasında kalan ince bir çizgi gibidir.

affetmek, olanı kabullenmektir,
vazgeçmek, artık olsa da bir öneminin olmamasıdır.

her affediste vazgeçmeye bir adım daha yaklaşır insan. sonunda affettikçe degersizleşir yaptığı hata ve vazgeçersin artık yaptığı hataları görmekten de affetmeyen de...

affetmek de bir nevi vazgeçiş değil midir?

'affetmek' kelimesinin ağırlığının bilincinde olarak bir kez affetmeli insan. devamında da yaşanacakları göze alarak tabi. vazgeçtiğinde de geriye bakmamalı, olmayana takılıp olanları kaçırmamalı.

affedilen bir şey tekrarlanmaya mahkumdur. ne de olsa affediliyor ya. hep bunu bi aklımın köşesine koyarak yaşadım. bir de affetmek büyük erdemdir demişler. ben de tekrarlanacağını bile bile affettim en baştaki düşüncemi bir kenera bırakıp. affettim ama her defasında geriye bakmaktan da kendimi alamadım. asıl erdem affettikten sonra geriye bakmadan devam edebilmekmiş. ben affettim o vazgeçti. kıssadan hisse;
- affedilen bir şey tekrarlanır. sizi çok yıpratan bir durum ise bu affetmeyin.
- eğer affettiyseniz o konunun üstüne tamamen kapatın. ima bile etmeyin. hatırlamanın da hatırlatmanın hiçbir faydası yok. sadece zarar verir.

affetmek bir suca karsi yapilirken, vazgecmek sahsi itliginizdir.

birini affedemediğinde vazgeçersin. affedemeyeceğini bile bile ondan kopamadığında kendini affedemezsin. ondan geçmezsen kendinden vazgeçmiş olursun.

öyleymiş gibi görünür ama arada ince bir çizgi yok. o, kalın bir dikenli teldir esasen. üstünden atlarsın ya da atlamazsın. telin öte yakası "o", beri yakası "ben".

al sana bir klişe; ya o ya ben!..

çok incedir görünmez.ve sonunda vazgeçilmiştir.

vazgeçemeyeceğini affedersin.
affedemeyeceğinden de vazgeçersin.