ağlayarak günlüğe yazmak

bir anda türkçe'mize yerleşiveren, kültürel yozlaşmadan nasibini alan genç neslin de hemen kullanmaya başladığı deyimdir.

bana karşı kullanmak isteyenler oldu "hi hi şimdi ağlayarak günlüğüne yaz." gibisinden bende en ufak bir etki yaratmadı. kardeş bana türkçe ile gel. ben senin dilinden anlamıyorum.

kurtul şu popüler kültürün esaretinden ya.

(bkz: aynen)
(bkz: bi tık)

böyle kelimeler yoktu eskiden alüminyum.

gözyaşı dolu sayfalar.
günlüğe tuz basmış oluruz.

son dönemde gördüğüm sıkça insanlara tavsiye edilen bir istek.

ağlayarak yaz günlüğüne diyirler insanlara. bir kere günlük dediğin şey gizlidir. o kadar dış minnak müdahalesini kaldırmayacak bir özel alandır oralar.
ayrıca tavsiyen için sağ ol ama belki adam hunharca gülerek yazacak başına gelen abuk olayı. sen çok istiyorsan kendi günlüğüne yaz nasıl yazmak istersen artık. belki orada gerçekleri yazarsın kim bilir.

(bkz: içeri girdiğimde günlüğüne ağlıyordu)

en son ağlayarak günlüğüme yazdığımda, o sayfayı masamda açık bırakıp, odanın kapısını çarparak evden çıkmıştım. küçücük çocukta bu neyin siniri diye anlamaya çalışan zavallı annem, okuduğunu görünce beni haklı bulacak ki, daha sonra yazdıklarıma karşılık verdi.

ağlayarak günlüğüme
'benim niye kardeşim yok.'
diye yazmıştım ..*

acaba isteklerimi eskisi gibi böyle dile getirebilir miyim diye düşünmüyor değilim... günlük yazmaya başlayacağım... ağlayaraktan..