akla uygun yaşamak

insanoğlunun çelişkisidir.

allah akıl fikir vermiş ama hiçbir insan akla uygun yaşamıyor. çünkü her insan çocuktur. aklı ermeyen yani.

akıl her zaman tek başına yeterli olur mu acaba? okul yıllarımda birkaç kere aklın yoldaşı olması gereken bir uzuv duyardım: kalbimiz. belki bu bir ikilemdir. benim için bu gerçekten bir ikilem. şöyle ki, aklın yanında kalbin de önemi inkar edilemez. ama bunları ayrı nesneler olarak mı görmek lazım? belki de bunlar bir bütündür başlı başına. dün izlediğim filmden bir replikle bitirmek istiyorum tanımımı: " sen yanlış yönlendirildin. baban sana iki ayrı dünya gösterdi. kara ve deniz bir bütündür. "