alfred hitchcock

kendisi çok sıkı bir daphne du maurier, agatha christie ve sigmund freud okurudur. özellikle agatha christie ve frued bir araya gelip bir şeyler yapmış olsa ortaya ne çıkardı sorusunun cevabı niteliğinde spellbound isminde bir film çekmiştir ki o filmden daha iyi bir film izleyemedim henüz.

kendisinin filmlerini o kadar çok severim ki en sevdiğim 5 filmin 3 tanesi kendisine aittir, sırf bu yüzdendir ki onun tarzına yakın, belki de ona rakip olabilecek bir yönetmen aradım durdum aylardır, reddit olsun, ekşi olsun, birçok platformda henri-georges clouzot'un filmlerini önermişler.

şeytan ruhlu insanlar filmi çok iyi olmasına rağmen bırakın rakip olabilmeyi, kendisine yakın tarzda bir film yaptığı bile söylenemez.

ek olarak, hitchcockian olarak adlandırılan, gerek kendi dönemi, gerek gelecekte ondan ilham alıp hitchcock filmlerine benzer temalar ile yapılan bir furya var. onların içerisinden de birçoğunu izledim; hitchcock abimizin filmlerini çok sevmiş dostlarımıza birkaç öneri film bırakayım.

1. dr. caligari'nin muayenehanesi.
kendisini ilk sıraya koyuyorum çünkü hitchcock abimiz o kadar patlamamış iken böylesine müthiş bir film vardı. 1920'lerde olmasına rağmen mükemmel renk tonlarına, harika oyunculuğa ve daha dagüzeli müthiş bir senaryoya hakim, son dakikaya kadar *evet, ciddi son dakika* kafanızı yakıyor.

2. m (bir şehir katilini arıyor)

bu film 1931 yapım, hitchcock abimiz ingiltere'yi yavaş yavaş ısıtırken, bu tatlı film de almanya'yı bir güzel iliklerine kadar ürkütüyormuş. nasıl mı? şöyle ki, küçük kızları öldüren bir katil sokaklarda kol geziyor, bu durumu bilen polisler insanlara karşı saçma sapan bir güvenlik prosedürü uyguluyor, çeteler polislerin ne kadar başarısız olduğunu fark edip adaleti kendileri getirmeye kalkıyorlar... birinci dünya savaşı sonrasındaki almanya'nın ne denli kötü bir hale büründüğünü, halkın nasıl da kutuplaştığını izlemek istiyor iseniz tam size göre bir film.

3: gaslight.
1945 yapım, isminden de belirtildiği üzere herhangi bir açıklamaya meydan bırakmamış, ingrid bergman'ını müthiş oynadığı film, zamanınıza ciddi anlamda değiyor.

4: wait until dark
biraz daha ilerleyen yıllarda çekilen bu güzel film, bir kadının, geçirdiği bir kaza sonucu kör olmasıyla başlıyor. ilerleyen zamanlarda eşiyle oldukça sakin bir hayat sürerken, bir seyahat sonrası ablamızın eşine içinde uyuşturucu maddeler dolu olan bir oyuncak bebek verilmesi ile bambaşka bir hale bürünüyor, ciddi anlamda hoş bir film.

5: contratiempo
önerdiklerim arasında bizim zaman dilimimize en yakın tarihte vizyona giren film; harika bir ispanyol filmi. başrolünde her ispanyol filminde oynamazsa ölecekmiş hastalığına yakalanan mario casas abimiz var.

mario casas abimizin canlandırdığı karakter çok zengin ve saygın bir iş adamı, kendisi eşini aldatıyor; başka bir kadınla uzun bir süredir birliktelik kuruyor ama mutsuz ve kadını bir hotel odasına çağırıp ayrılmak istiyor, hotel odasında konuşurken bir anda başının arkasına bir şey iniyor, bayılıyor. uyandığında kadın ölmüş ve cinayet üzerine kalmıştır... ispanya'da bulunan en harika avukatı tutup bu iştn kurtulmak, suçsuzluğunu kanıtlamak zorundadır lakin avukat, mario abimizin söylediği her savunma için mükemmel bir antitez oluşturmaktadır. bundan nasıl kurtulacaktır?

kısa filmleri uzun filmlerinden daha iyi olan yönetmen.
kendine has espri anlayışı da olan yönetmen.