algıda seçicilik

en belirginleri kişisel ekstremum noktalarına dayanır.

insan sadece bu noktalarda bu durumun farkına varsa da hayat devam ettiği sürece seçicilik aslında devam eder.
nedeni, hayat akışının getirdiği olguların bilinçaltındaki hatırlama/unutma döngüsünü etkilemesi olup,
ne zaman ne çıkacağı bu yüzden pek belli değildir.

ayrıca insanın beyni değil tecrübelerle yoğrulmuş bir beynin insanı yönettiğine delalettir.

adem ve havva için "elma"dır.

astigmat şahsımın gözlük olmasa bile onlarca insan içinden o’nu seçebilmesidir.

algıda seçicilik, bir anlamda, kişilerin aynı şeylere bakıp, kendi önceliklerine ve değerlerine göre farklı şeyler görmeleridir.
algı sizi yönlendiren karşı taraf için ise imajını yansıtan görüntünüzdür. en kaba tabiriyle dikkatinizdir. nereye bakıyorsunuz? neyi görüyorsunuz? sorularının cevapları bu seçimlerinizde gizli.

çoğu zaman hepimizin yaşadığı ben buna ne anlattım, o ne anladı düşüncesi algılarımızın farklılığını ortaya koyuyor. ben senin gördüğünü farkedemiyorum. sen beni anlamıyorsun. *

bir kitabı on kişiye okuttur. genel ana fikrin dışında her biri kitabın ayrı yerlerinin altını çizecektir. elbette ki sizin seçiciliğinize yakın birinin aynı yerleri çizmesi de olası bir durum. aynı durumları yaşayıp aynı gündemin içinde olmanızdan kaynaklanır. örnek verirsek; çıkan yangınlar sonrası panik olup dumanı çok daha rahat farkedebilirsiniz. aynı şey deprem olduktan sonra en ufak bir sarsıntıyı hissedebilmeniz içinde geçerli. fanatik bir beşiktaşlıysanız siyah,beyaz sizin için ayrı bir anlam ifade edebilir. daha önce aldatılmışsanız karşıdaki kişiyi daha çok izler ve kontrol etme eğiliminiz olur. hayranı olduğunuz bir kişiye her yerde denk gelmeniz onu en çok sizin farketmenizdir aslında. dikkatinizi hep yaşadığınız gündemler, seçimlerinizin size kattığı gerçekler belirler.
şu da bir gerçek ki algımızı biz yönetiyoruz. sürekli aynı düşünceyi tekrar ettiğinde onu bir seçim olarak kabul etmiş oluyorsun.


bizim psikolojimiz dışında bir algı yaratıp onu seçmemizi sağlayan ve bu teknigi kullanan en çok yayın organlarıdır. kitlesel algı seçiciliği yaratıp istenilenin görülmesini sağlarlar.


nerelerde durduğuna,neleri seçtiğine bir bak. kendine verdiğin subniminal mesajlara dikkat et. algın seni yanıltmadığı sürece seçici olman çok normal. algıladığımız her şey hayatımızı etkiler. farkındalıklarımızı doğru yerlere çekmek bizim elimizde. neyi önemsiyorsan onu hissedersin.bilinçli farkındalık ile neyi algılamak istediğini seç. kendi bakış açını oluştur.

kesinlikle önemli bi seçicilik ben algida magnumu seçiyorum genelde beyaz çikolata olanı evet saçlarım uzun nolmuş yani..

ölümden korkanların bu gerçeği kabullenene kadar her yerde cenaze aracı görmesidir.

çevrede bulunan uyarıcılardan, olaylardan ya da nesnelerden bir ya da birkaçına dikkati yöneltmek. örneğin bir insanın dikkatini mesleğiyle ilgili haberlere yöneltmesi.

sözlük dahilinde en bilinen örneği; akışta yer alan 50 veya daha fazla başlıktan, içerisinde kadın, seks, göt, göbek kelimeleri geçen başlıkları saniyeler içerisinde ayıklayabilen yazarın sahip olduğu yetenektir.

araçla seyahat ederken ya da başka bir şehirde kendi şehrinizin araç plakasını gördüğünüzdeki heyacandır.

algıda seçicilik algıda seçicilik cümlesini algida * seçicilik okumaktır.

sözlükte de sıkça karşılaşılan durum.
misal bir hanım yazarla ben kelime kelimesine aynı enrtryi girsek onun etkileşimi benden fazla oluyor.
misal ben saçmalasam ne sayıklıyon tinerci derler,
hanım yazar saçmalasa çok komiksiniz yazar hanım sayenizde güne güzel başladım derler.

işte bunlar hep algıda seçicilik.

dondurma dolabı başında yaşanan ve hangi dondurmayi secememesi durumuna algida seçicilik denir

2. el otomobil ilanlarını birkaç gün takip ettikten sonra başa gelen durum en yaygın örneğidir.

trafikte sıkça rast gelebilecek bir modelin ilanlarına bakıyorsunuz. mesela fiat linea. bir kaç gün linea ilanlarına baktıktan sonra sokakta/caddede sık sık linea çıkacak karşınıza.

normalde zaten linea trafikte sıkça karşılaşılabilecek bir model ama onu fark etmiyoruz günlük hayatta. algımız o modele yoğunlaştığı için trafikte karşılaşılan onlarca farklı model araçtan onu seçip uyarıyor zihni "bak senin ilanlarına baktığın araç bu" diye. biz de "lan linea bakmaya başladım, trafikte hep linea denk geliyor" diye kanıyoruz bu duruma.

birçok nesnenin bulunduğu bir vitrine baktığında genelde senin için en önemli nesneye odaklanırsın. özeti budur.

bununla ilgili bir belgesel izlemiştim. önce kalabalık bir grubun dans ettiği bir video gösteriyor ve videoda kaç kişi olduğunu saymanızı istiyorlar. siz tabi dans edenlere odaklanıp tek tek sayıyorsunuz. sonra videoda dans edenlerin arasında gezen ve şapşalca hareketler yapan ayı kostümlü bir adam gördünüz mü diyorlar*. tekrar izlettiklerinde , ayı kostümlü kişinin fark edilmemesinin imkansız olduğunu görüyorsunuz. ama beyin o arada saymaya odaklandığı için başka bir şey fark etmiyor.
diğer örnekte de bir gazetede bir harfin kaç kere geçtiğini soruyorlar. denekler tek tek sayıyor tabi. halbuki gazetenin her yerinde o harften kaç tane olduğu yazıyor*.

hayatımızda da böyle önemli detayları işte böyle alışkanlıklarımızın peşinde giderken görmüyoruz .

ön yargıların, ilgi alanlarının, arzuların ve korkuların manipülasyon marifetiyle ne görülmek/duyulmak isteniyor ve hatta ne umuluyorsa ona odaklanmak/algılamak; geri kalan uyaranları göz ardı etmek durumu. dolayısıyla subjektif, kısmen bilinçsiz, genellikle duygusal bir bilişsel çarpıtma.

bu oyunu bize, doğru olduğuna inandığı şeyleri destekleyen verileri görmek, geri kalanını görmezden gelmek konusunda çok marifetli beynimiz oynatıyor. bu oyun sayesinde en hızlı ve en kuvvetli algıladığımız şeyler, görmeyi zaten beklediğimiz veya ilgimizi çeken, yalnızca görmek veya duymak istediğimiz şeyler oluyor.

neyse pek ciddi oldu bu, izahı şöyle daha kolay.

bir zamanlar melekçi şifacıların çokça ekmeğini yediği psikolojik bir gerçekliktir.
örneğin, yerde kuş tüyü bulduğun zaman meleklerden sana mesaj gelmiş oluyor.
normal zamanda da denk geldiği bu kuş tüylerini ilk defa görmüş gibi bağrına basarlardı.

birine aşık olduğunuzda, herkesi o'na benzetmenizi de daha fazla romantikleştirmeyin lütfen.
siz ona benzeyenleri seçip görüyorsunuz.

örneklerle açıkladım. bence güzel de oldu.

gestalt’ın ortaya attığı ve tanımladığı bir teoridir esasen. bu teoriye göre insan beyni, form ve madde arasında ayrım yapar ve algıyı yönlendirerek seçici duruma getirir. bir çeşit odaklanma şeklidir. ilgi odağı olan şey bu teoriye göre şekil, diğer yüzey ise zemindir. beyin bir şeye (şekle) odaklandığı zaman diğer şeyler zemin haline gelir . yani resmin bütününü görmekten ziyade içindekileri ayrı ayrı görebilmektir.
algıyı iki şeye etkiler iç ve dış faktörler . iç faktörler dış faktörlere göre daha etkilidir.
iç etkenler ;
kaygı, korku ve öfke gibi durumlar, başka insanlar duyguların etkisi, zihinsel davranış durumu, ön yargılar, geçmiş deneyimler, kültürel farklılıklar gibi aslında insanı düşünmeye iten kavramlardır.
dış etkenler;
sosyal ve maddi kökenler, ani değişiklikler, hareket halindeki nesneler, nesnelerin boyutu ve şekli gibi soyut faktörlerdir.
algı insanın düşünce biçiminin yönlendirmesi olduğundan iç etkenlerin baskın olma sebebi de budur. algıda seçicilikte geçen seçme kelimesi ise insanın kendisi, ruhsal ve duygusal durumu ile bağlantılı şeyleri seçmesiyle alakalıdır. bu durum kendisi ile alakalı olmayan daha önce farkına varmadığı ya da yeni düşünmeye başladığı şeyleri dikkatle düşünmesi ve beynin o nesneye yahut olaya odaklanmasıyla meydana gelir. bu durum kişinin odak noktasının değişme sürecine göre algı sürecinde de değişiklik gösterir.

örnek verecek olursak.;
bir araba almak istediğimizde marka model ya da hayal ettiğimiz tarz ne ise o arabaya ulaşana kadar etrafınızda sürekli benzer arabaları hatta onla ilgili haber reklam gibi şeyleri düşünürsünüz.
veya
her hangi bir sanata ilgi duymaya başladığınız da örneğin resim gibi bir çok yerde resim yapmanızı etkileyecek materyaller ,size ilham olabilecek şeylerle karşılaşmanız oldukça normal bir durumdur.

dolayısıyla algıda seçicilik, etrafınızda olanları daha net görmeye başlamanız değil beyninizin görmek istediklerinizi çevredeki zeminin önüne çekmesidir.