altına işemek

dünyanın en acıklı eylemi, söylenecek sözün bulunamadığı o çaresiz ve sıcacık an. bu öyle bir andır ki, sıcak sıvının paçalara aktığı o birkaç saniye insana dünyayı dar eder, cehenneme çevirir.

evdeyken o kadar sorun olmasa da dışarıda olması bütün itibarınızı bir gecede sıfıra indirebilir. ne yaptım ulan ben, bizimkilerin yanına nasıl döneceğim diye kara kara düşünürken bulabilirsiniz kendinizi. inanın ki hiç önemli değil... siz bugün altınıza işediniz ama kul hakkı yemediniz, kimseye zarar gelmedi.

bakın efendim, altına işemeyen insanlara. çok mu iyiler? aldatanlar, ihanet edenler, tuzak kuranlar, cinayet işleyenler, hırsızlık yapanlar... bu insanlar altına işemiyor da iyi insan mı oluyor? hiç canınızı sıkmayın efendiler. toplumun aklınızı bulandırmasına izin vermeyin.

fizyolojik ya da psikolojik nedenlerden kaynaklanabilir. nedeni araştırılıp uygun tedavi yönteminin belirlenmesi gereken önemli bir durumdur.

acımadan yaparım, atlatamadığım bir davranışım

kaçak saray'da, tayyip'in yaptığı söylenen eylem.

klozet altındanmış.

gülmekten de olabilir canım. hatta -dur! güldürme, altıma işiycem şimdi.- kalıbımız bile var.

çok özür dileyerek *

küçüklükten aklımda kaldığı kadarıyla "sıcak" bir his

ilkokuldayken her gün yaptığım eylemdir .o kadar sert bı hocam vardı ki derste izin isteyip lavaboya gitmeye korkardım sonra yavaş yavaş bırakırdım işte .tüm okul saati boyunca hiç sıramdan kalmaz boş boş otururdum altıma işedigim için .son zil çalınca da farkedilmemek için sınıftan en son ben çıkardım .bana bunları yaşatan ilkokul hocam şimdi karşımda olsa hiç iyi şeyler söylemem yüzüne heralde.

adamın korkudan yaptığı şeydir. filmlerde genelde adam vurulmadan veya işkence görmeden önce olur ama gerçekte kalitesiz bir sınıf öğrermeni de buna sebep olabiliyormuş. ilginç diyeceğim de değil ilkokulda her şey olur.

psikolojik olarak anne kaynaklı olduğunu biliyorum.

yanlış hatırlamıyorsam 8-9 yaşıma kadar sürmüş eylem. ulan söz geçiremiyoruz küçük efendiye, napalım bizde koyuverdik.

genel olarak nasıl, neden diye bilmesem de oluyordu işte. işin garibi gün boyu gelmez, yatağa girmemi beklerdi resmen. bir kaç garip anımı anlatmadan önce nasıl çözdüğümüzü anlatayım. hani başlarda çocuktur, zamanla geçer kafasında olan ebeveynlerim, benim işin çişini çıkarmam sebebiyle sert müdahalelere giriştiler. vurma, kırma, pipiyi yakmakla tehdit etme gibi. çözümü ise tam olarak gece ara ara tuvalete kaldırmakla ve yatmadan önce zorla işettirmekte bulduk. uzun süre tutmak da kasları duruma alıştırıyor.

benim ise bu meretten kurtulmak için denediğim en garip yöntem ise; yatağın etrafına pet şişeler koyarak sidiğin en azından onların içine dolmasını ummak. hani böyle bildiğin donsuz girmişim yatağa, sağa sola ağzı açık 3-5 pet şişe koymuşum, umuyorum ki durum kötüleşince benim ki son bir nefeste kendini pet şişelerin içine atacak. olasılık olarak herhalde trilyonda bir falan*. hazırlığı gerçekleştirdikten sonra fark ediyorum ki bu şişelerin içine denk gelse de, şişeler yatay durduğu için dökülecek. operasyon iptal.

komik olan yanı ise şu; şimdi çocuklar büyükleriyle zaman geçirmek için heves ederler. kimileri de beraber yatmak ister. bende dayımı ve yengemi çok sevdiğim için bazen onlarda kalıyor, beraber yatmaya çalışıyordum. bu meretin huyunu bildiklerinden sürekli tembihleniyor ama elimde olmayan durumlardan ötürü %50 oranında salıyordum. yanımda biri yatınca onun üzerine işiyormuşum. sabah bi kalkıyorlar ki dayımın omzunda bir ıslaklık. ilk başta benden biliyorlar, beni kontrol ediyorlar ıslaklık yok. eh diyorlar herhalde dayı terledi, üstünü değişsin. sonra birde fark ediyorlar ki üstü başı sidik kokuyor adamın. kak eşşoleşşek edalarıyla uyanıyor, yarı uykulu banyoya sokulup, maşrapa ile kafama vurula vurula, sıcak suyla yıkıyorlar beni.

dürüst olmak gerekirse bu durumdan yararlandığım zamanlarda olmuştu. örneğin bu sıkıntım bilindiğinden bazen bilerek yapıyor ''tüh uykuda gerçekleşmiş'' diyip sıyrılmaya çalışıyordum. birazda bunları anlatmamın sebebi, olurda böyle bir çocukla karşılaşırsanız, en azından tecrübeniz olur.

bu arada ufak bir bilgilendirme, çocukken özgüveni allah katında olan bir çocuktum. en azından benim durumum yüzde yüz fizyolojiktir diye düşünüyorum.

en son iki sene önce yaşadığım durumdur. şu an yirmi dört yaşındayım. gece üç civarı döndüm eve, telefonla konuşmaya daldım kapıda, en son çişim geldi dedim arkadaşa kapadım telefonu. anahtarımı almamışım yanıma, annemle yaşıyorum, aradım açar diye, ses yok. zili çalıyorum açan yok, hadi telefon sessizde, zili nasıl duymuyor. komşudaymış. ordan açtı kapıyı. gel al anahtarı dedi. çıktım, dedim anne altıma yapıcam nolur burda gireyim. boşver evde gir diyerek hayatının hatasını yaptı. yedinci kattan beşinci kata inerken asansörde altıma işedim çünkü. annem diyor ki ayakkabılarını çıkar. ayakkabı mı kaldı be anne.

nalburlarda satilan buyuk ve kalin seffaf plastik ortulerle bu sorunun cikardigi sorunlar ortadan kaldirilabiliyordu en azindan seksenlerde. once en alta bir battaniye serilirdi, uzerine de normalde odunlar islanmasin diye gerilen bu ortuler serilir, sonrasinda da carsaf konurdu ve cocuk isemesin diye dua edilirdi.

ben degil, bir kuzenim iserdi altina hep. ordan biliyorum.