ankaray

metro geldikten sonra öğrenciler tarafından şu şekil bir ekonomi hareketine sebep olmuştur:

aktarma bedavayken (2010 falan) 2 kişi ankaraydan batıkent-kızılay hattına aktarma yapacaksa bir kişi bir duraktan (mesela dikimevi) biner ve kartı arkadaşına verir, o da bir sonraki duraktan (bu durumda kurtuluş) bedava aktarmayı kullanır. bu ikili kızılayda aktarma alanında belirlenmiş yerde buluşur ve gidecekleri yere tek basım bilet ile giderdi. dönüşümde aynı şekil yaparlardı ve bir kişi bedava binmiş olurdu.

ben hiç yapmadım tabii ki, hep arkadaşlar.

beşevler'den bindiğimde demetevler yönüne gitmek için kızılay'dan batıkent metrosuna geçmek için kullandığım metro hattı.

ankara da ulaşım aracı

cebeci istasyonu iyidir.

geçen gün dikkatimi çekti.. baya kutu gibi vagonları olan raylı sistem.. yeşil tabelayı takip etmemiz gerekiyor diye anlattım yeğenime öğrensin şimdiden.

eski püskü ama gideceğiniz yere hızlı götürüyor be. n'olmuş yani nazım hikmet'ten makinalaşmak istiyorum okuyorsa??? size de yaranılmıyor.

dikimevi vardı.

gençliğime çok şey ifade eden metrodur - 'geçtiği' demek anlamsız bir abartı. okul başlangıcında aşti'den kurtuluş'a gidilir oradan oflaya puflaya hacettepe otobüsüne atlanırdı. yurda yerleştikten sonra servis ile bahçeliye iner sevgilimle gezerdim. bahçelievler durağı tuhaf bir biçimde bahçelievler'e yakın değildi, yedinci caddeye gidecekseniz beşevlerde inmeniz daha makuldü acayip bir biçimde.

okul açıldıktan sonra da kızılay'da yapılan derin felsefi muhabbetlerin sonucunda eve dağılırken kızılay-kolej-kurtuluş rotasını yürürdük. hem açılırdık o soğukta hem de konforlu bir rotaydı. kolej durağını görünce zaten yolun yarısına geldiğimizi anlardık misler gibi.

ego kartımız hep yanımızda olurdu - zira ankaray ankara içinde bizim için önemli yerlere gidişti. otobüsler de vardı tabii ama o zamandan çakmıştık raylı sistemin daha dakik bir biçimde istediğimiz yere ulaştırdığını. dahası kışın o ayazdan korunmanın yollarından birisiydi. yaşayan bilir, hacettepe otobüsünü beklerken botlarımın ayazdan yere yapışmışlığı var - öyle pis soğukları vardı o dönemler ankara'nın.

keşke yine kullanmak nasip olsa da, ne o kız kaldı, ne o arkadaşlar ne de o ankara...

ankaray ve metro ayrı idi. ikisi de metro olsa da işte herhalde işletmecileri farklıydı falan. 2020'den beri ankara'da olmasam da işte o zamanlar öyleydi.

ankaray bana daha sempatik gelirdi. zaten oradaki evimiz kolej'de olduğundan genelde ankaray'ı kullanırdım. ankara'da üniversite okurken de kolej-kurtuluş taraflarında kalmıştım genelde ve işte gene daha çok ankaray'ı kullanırdım.

metro'nun logoso kırmızı iken, ankaray'ınki yeşil idi. şu görselde de yeşil olarak görünen güzergah, ankaray'ınki. mavi ve mor olanlarını bilmiyorum sanırım. kırmızı olanı ise işte metro.

binlerce kere kullandım ben işte ankara metrolarını. mesela imax'te film izlemek için metro, aşti'ye gitmek için ankaray gibi...

izmir'deki evimizin çok yakınına da metro geliyor bu arada çok yakında. ankara - kolej'deki evimizin de aynı şekilde çok yakınında metro var. büyük kolaylık valla metro...

"dindon son istasyon dikimevi" anonsuyla akıllara kazınmış olan araç. beşevler'den biner, demetevler yönüne gitmek için kızılay'da inip batıkent metrosuna aktarma yapardım.

kızılay istasyonunda bir aktarma yer vardı. çok karışıktı. oraya çözen top level ankaralıdır.