anna ahmatova seçilmiş şiirler

kitabın önsözünde de söylendiği gibi rus edebiyatının en büyük kadın şairi olan anna ahmatova imzalı eser;

türkçe'ye azer yaran tarafından çevrilmiştir.

şimdi şiirler hakkında biraz konuşmakta fayda var;

şiirleri bence iyiydi, kolay beğenebiliyor olmamdan ziyâde iyi şiir kötü şiir arasındaki nüansları kavrayabilecek olgunluğa eriştiğimi varsayma taraftarıyım.

şiirlerinde güçlü bir bakış açısı ve bazı şiirlerde ermiş olduğunu düşündüren şiirleriyle karşımıza çıkıyor anna ahmatova

ölümden korkmuyor ama zincire vurulmaktan, özgürlüğünü yitirmektense tekerleklerin altında kalıp ölmeyi yeğlediğini belirtiyor bir şiirinde, onun mücadeleci ruhunu yansıtır nitelikte bir şiirdi.

kitabı okurken soneler tadı da aldım ama bu bir şairi övüp diğerini yermek sanılmasın, aksine anna ahmatova'nın şiirlerinin gücünü dile getirmeye gayret ediyorum.

zamansız bir şiir sanki onunki, atıyorum 100 yıl önce okunuyordu, şimdi okunuyor, 100 yıl sonra da okunulacak düzeyde iyi şiirler olduğunu kendi adıma söylemem mümkün.

aşkın ve aşkın yitimi olan o sonsuz gibi gelen ama ölüm vâr oldukça aslında hiçbir şeyin sonsuz olmadığını anladığımız acının da dışavurumu olan oldukça tesirli şiirlerdi okuduklarım.

yitirdiğine hesap sorduğu, bağlarını sorguladığı, ölümden korkmadığı için ölümü beklediği, sevilen birinden ayrılmanın cehennem gibi olduğu, acı çeken bir yürekten sızan şiirlerdi bence şiirleri.

güçlü şiirlerdi ve iyi bir kitaptı, çevirisi de iyiydi.

seçmiş olduğum birkaç dize ile tanımıma burada bir son vermem gerekiyor,
iyiki yazdın anna ahmatova