anne babanın düğün fotoğrafları

genelde salonda veya yatak odasında duran hüzünlü fotoğraflardır. evlilik kurumu üzerine oturup düşündürür.

dönemin modasına uygun şekilde favorileri çizme gibi ve lüle lüle saçlarıyla anneye doğru 20 derece açı yaparak eğilmiştir. permaları ile sırıtan anne de daha korkak bakışlarla babanın elinden tutmuştur. arkada da orman manzarası falan vardır. o dönemdeki fotoğrafçılar çok değişikmiş. haggaten o arka planlar nedir öyle hafız ya.

herneyse.. bunlara bakarsınız arada. (büyüdükçe daha sık). sonra, saçları dökülmüş babayı düşünürsünüz. beyazları düzenli olarak boyayan anneyi ölçüp biçersiniz kafada. aile hafiften mutsuzsa evlilik fikri pek iç açıcı gelmez. nefret edersiniz bir sigara daha yakıp, bir tane daha...

olur böyle şeyler.

evin çocuğu tarafından "anne ben neden bu fotoğrafta yokum, senin karnında mıydım burada, beni neden götürmediniz düğüne?" sorularına maruz bırakılmaya neden olan fotoğraflardır.

"anne sen cidden çok güzelmişsin" demem üzerine "ne yani şu anda güzel değil miyim?" tepkisiyle karşılaşıp bir daha hakkında konuşmadığım fotoğraflardır.

bakıp bakıp gülüyorum uğraşsalar bu kadar sayko çıkamazlardı.

baktıkça nasıl da daha dirayetli, nasılda güçlü olduklarını düşündüğüm fotoğraf.

sadece nikah yaptıkları için göremediğim fotoğraflar.

benim de içinde olduğum fotoğraf. ikinci kere evlendikleri ve ilk evliliklerinde kaçarak evlenmiş oldukları için içlerinde kalmasın diye gelinlik damatlık giyip her şeyi en baştan yaptılar. oldukça da keyifliydi. anne babamin arasina girip kocaman bi kahkaha attığım fotoğraflarimiz da mevcut :)

ikisi de tırt çıkmış lakin annem güzel ötesi, babam da işte yakışıklıdır. kız sabancı'dan ev partisine davet almış gençken. aslında fena yakışıklıdır da burada hiç beğenmem.

4 sene sonra ayrilmislar.

babam cirkin, annem de normal kadin iste. keske evlenmeselermis. 4 senelik 1 seyin mahsuluyum ben. neyse