artvin

doğu karadeniz'in en güzel ilidir.
bunu da baba tarafından of'lu, anne tarafından artvin'li bir birey olarak söylüyorum.
gezilecek çok güzel yaylaları, mağaraları, dağları, gölleri, dereleri vardır.
insanların şiveleri doğu karadeniz'in en ağır şivesidir belki de... kulağınız aşina değilse anlamanız ilk başta neredeyse imkansızdır. il genelinde iki çeşit lazca yaygındır. biri bildiğiniz rumca'ya yakın olan lazca'dır, diğeri ise gürcüce'ye yakın olan 'komoh(x)tice' dir...

anneannem patatese 'kartul' der mesela. gürcüce de patates'in karşılığı 'k’art’opili' dir mesela...

ortaokul zamanlarımda, yaylaları gezen bir turist kafilesinden zavallı bir turist hanımefendinin kulağına kulağına ''kartul geturem yersiiiin?'' diye bağırdığında öğrenmiştim...

çok uluslu, her türlü siyasi görüşlü bir il.
allah bu ilin hatta kendilerine mohti denen lazlarından uzak etsin denilecek il.

doğu karadenizde yer alan sarp arazileri ve gür ormanlarıyla özgün karaktere sahip şehrimiz. arazi yapısından dolayı yerleşim yerleri dağınık bulunmaktadır.

gidildiğinde, arhavi- mançuna şelalesive borçka-karagölmuhakkak görülmeli.

dört tarafı dağlarla çevrili çok küçük bir il. insanlar burada nasıl yaşayıp zaman geçiriyor insan sıkıntıdan kafayı yer.

içinde güzellikler bulunan şehir

(bkz: karagöl (borçka))

(bkz: mençuna şelalesi)

güzel yurdumun hep gitmek istediğim ama bir türlü gidemediğim şehridir. bu ilden çok arkadaşım oldu hepsi de görgülü, bilgili insanlardı. doğasını ve havasını anlattıklarında hep merak uyandırmıştır.

keşfedene resmen aydınlanma yaşatan şehirdir. artvin mi dersiniz, gidip görünce artvin olm artvin moduna geçersiniz. eğer artvinliyseniz gittiğiniz her yerde bir artvinliye rastlama ihtimaliniz yüksektir. artvinliler her yerdedir. neredeyse bütün artvinliler okuma-yazma bilirler. küçücük şehrin her yerinde farklı bir kültür vardır. bir tepenin önündeki köyle arkasındaki köyün yemekleri, alışkanlıkları , ağzı farklıdır. gidip geziniz, doğası eşsizdir.

yemin ediyorum türkiye de bundan daha kötü bir il yoktur varsa da ben gitmemişimdir. iki dağın arasında toplasan 100 bin nüfusu yok 2 tane banka 3 tane lokantası ya var ya yok il yapmışlar. burada nasıl yaşıyorlar aklım almıyor. buraya maça geldik midem bulandı kustum. yollar o kadar kötü ki sanki everest tepesine tırmanıyoruz. artvin'in il olmaması lazım burada nasıl yaşıyorlar insan kafayı yer ciddiyim.

türkiye'nin doğa harikası diyebilirim. özellikle fotoğrafçı arkadaşların bahar aylarında ağaçların bütün renk tonlarını yakalayabileceği ve kamp yapabilecekleri yerlere sahip.

sanatın kazandığı ilmiş... kendisi diyor.

murakami'nin, havasını soluduğu, çayını içtiği güzide karadeniz map'idir.

sanatta daima kazanan bir il.*

burada yaşayanlara allah sabır versin. iki dağın arasına şehir yapmışlar canın sıkılsa gidecek yer yok. şehir merkezi bile yok doğru düzgün.

yaylalarında ki eğlenceler belki de hiçbir yerde yoktur.

memleketim aynı zamanda mecburi hizmet yaparsam atanmak istediğim il.

doğası güzeldir , kimse kimseye karışmaz. yobazı azdır var olan yobaz da sesini çıkartmaz çünkü anında tepki alır.

güncel olarak en az mülteci yüzdesine sahip ildir. köy evlerinde dahi kesinlikle bir istiklal marşı bir de atamızın portresi asılıdır.

atatürk'e sevgisinden atabarını armağan etmiştir.

dünyada sayılı olarak verilen cittaslow ünvanına sahip şavşat, ilçelerinden biridir.

hemen yanıbaşındaki rize de bir gün geçirip sonra artvine gelin. garanti veririm ki şok olursunuz. karadeniz coğrafyasında böyle bir il nasıl var olabiliyor diye.

özetle gurur duyduğum memleketim.

en doğu karadeniz

türkiye'nin tahsil oranı en yüksek ili olduğu iddia edilir.

osmanlı'daki eski adıyla livane olan bir doğu karadeniz şehri. artvin insanı, rize, trabzon, giresun gibi diğer islamofaşist şehirlere göre daha demokrattır ve aydındır. ünlü sanatçı zülfü livaneli, konyalı olarak bilinir ama aslen soy kütüğü artvin'e dayalıdır. zaten livaneli zülfü'nün gerçek ve tam adı ömer zülfü livanelioğludur. artvin denilince bir de akla atabarı gelir.

doğası ve yeşili gibi, etnik yapısı da çeşitlilik gösterir. karadeniz'in bu harika köşesi ahıska türkleri, lazlar, hemşinliler ve gürcülerden oluşan bir mozaiğe sahiptir. ismi gürcüce artvini isminden gelir. gürcistan toprakları içindeyken osmanlı topraklarına katıldığında da livane diye anılmıştır. çoruh havzasında yer aldığı için 1936 yılında yeniden kurularak çoruh ismini almış ve 1956 yılında da bugünkü kullandığımız artvin ismine kavuşmuştur.

artvin, doğal güzellikleri, uçsuz bucaksız ormanları, yaylaları, alabildiğine yeşilin binbir tonunu barındırmasına rağmen istanbul ve bursa gibi metropollere yoğun göç vermiştir. halkı, memleketlerini sever ama göç etmeye zorunlu kalmışlardır. gerekçe olarak da dağlık ve engebeli araziye kurulu şehirde iş ve sosyal imkanların olmaması gösterilir. kent ekonomisi çay, fındık, karadeniz mısırı, kivi tarımına bağlı.
artvin insanı, memleket dışında da olumlu bir izlenim bırakıyor. halkın eğitim seviyesi ve medeni duruşu bu sempatinin oluşmasında etkili olmuştur. evliya çelebi'nin kendisine ikram edilen kahvenin fincanını koyacak düz yer bulamadığı gibi bölge yüksek sarp dağlarla kaplı ve içerisinde orman, yayla, göllerden oluşan gizli bir cennet barındıran, eşsiz ve hayranlık duyulası coğrafyaya sahiptir.