aşık olunca insanın şiir yazasının gelmesi

normalde rasyonalite filan diye kafa ütülüyen ben aşkımdan şiiri söktüm valla, gidişat hiş hoş değil

gün dönmüş sabaha, leylayı dar almış
mecnun düşmüş yollara, serabı kendine kar almış
gündüz gözü ser ile ab'ı aşk almış
mecnun'a esrada leyla gerek

not: serapçım, sende biraz kazmalık potansiyeli görüyorum, esra kim leyla kim diye arıza çıkarma şimdiden söyleyeyim, hepsi sensin, aç sözlüğe anlamlarına bak ruhsuz sevgilim benim

şiir sanatına oldum olası âşık biri olarak evet duygular yoğunken şiir yazasının daha fazla gelmesi normaldir. ama illâki âşık olunca diye bir kaide yok. zirâ başka konularda da birçok şiirler var, benim de var. insanlığa dair umudum, kızgınlığım... savaşlar, bir buğday tanesini görüp düşündüklerim, gece yarısı kalkıp gördüğüm ilk kar, korkularım, yüzleşmelerim, kendim... duygum hangi anda yoğunsa o anda şiir yazabilirim. ya da cümleler biriktiririm kenara, zamanla şiirleşir. her şey şiirin konusu olabilir. şiirin şuurla alâkası yoktur. ve şuuru kaybettiren en güzel şey de aşktır. aşk, şiirin en güzel bahanesidir elbet.
ama sınırlayıcısı değildir. duygularınızı bir tek aşk ile zirvede yaşıyorsanız aşkla sınırlı kalabilir şiiriniz. ama tavsiyem, her şeye karşı coşkulu olmanız.

aşk bahanesidir şiirin.

doğrudur

şiir saçmalıktır. lütfen sevgilinize şiir falan okumayın çok utandırıcı bir hareket. yazma konusunda da bilemiyorum şiir yazmak çok basit bir eylem. bir konu verin ya da vermeyin 20 dakikada 10 tane şiir yazabilirim.